Η Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση είναι σημαντική και αυτονόητη μεταρρύθμιση

(Ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς  Βουλευτή Αττικής Βασίλη Οικονόμου στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού «Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση»).

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είναι αλήθεια, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, στιγμές πολύ δύσκολες για τον ελληνισμό συνολικά. Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι η συζήτηση ειδικά εδώ στην Αίθουσα για τις εξελίξεις που συμβαίνουν γενικότερα στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Κύπρο πρέπει να είναι μία συζήτηση η οποία να είναι τεκμηριωμένη, μια συζήτηση η οποία να μην έχει το δραματικό στοιχείο από μόνη της, αλλά να προσπαθεί με επιχειρήματα η κάθε πτέρυγα να δείξει μία διέξοδο, μία δυνατότητα απέναντι σ’ αυτά τα πρωτόγνωρα δεδομένα σε σχέση μεαυτά που είχαμε συνηθίσει και μάθει..

Ξεβολεύονται πολλά πράγματα. Ξεβολεύονται και οι σκέψεις μας και είναι δύσκολο να πει κανείς ότι αυτά που σήμερα συμβαίνουν είναι πράγματα τα οποία δέχεσαι και επιθυμείς.

Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά, είναι αλήθεια ότι δεν επιδιώκαμε, δεν ζητούσαμε, δεν θέλαμε, δεν ονειρευόμασταν αυτή την Ευρώπη. Μια Ευρώπη η οποία κυριαρχείται από μία δύναμη, τη γερμανική δύναμη, η οποία επικυριαρχεί και καθορίζει όλο το βηματισμό και όλες τις εκδηλώσεις που σε οικονομικό, πολιτικό, φοβούμαι και πολιτιστικό επίπεδο θα έχουμε από εδώ και πέρα. Είχαμε στο μυαλό μας μια τελείως διαφορετική Ευρώπη.

Βέβαια, θα γίνει μία  νέα συζήτηση από εδώ και πέρα. Νομίζω ότι οι εξελίξεις όπως έρχονται και διαμορφώνονται θα δώσουν σε όλους την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν και πώς θα πορευτούν από εδώ και πέρα.

Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για τα ζητήματα των τελευταίων γεγονότων. Υπάρχει η ηρωική προσέγγιση, η οποία εκδηλώθηκε και με το «ΟΧΙ» που είδαμε τις περασμένες ημέρες από την Κυπριακή Βουλή, ένα «ΟΧΙ» που τελικά οδήγησε σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Δηλαδή, μια πρώτη κακή απόφαση συνοδεύτηκε από μία πιο κακή, πολύ χειρότερη απόφαση, γιατί απλώς δεν υπήρχε ένα εναλλακτικό σχέδιο το οποίο να προταθεί προς τους εταίρους μας μπροστά σε αυτά τα οποία με τρόπο καινοφανή πρότειναν και αποφάσισαν. Καταρχάς μιλώ για την πρώτη απόφαση. Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι οδηγούμενοι σε μία δεύτερη χειρότερη απόφαση, η οποία δημιουργεί και βάζει νέα δεδομένα, πρωτόγνωρα όπως είπα, στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον παγκόσμιο χάρτη, εάν πάρουμε την προσέγγιση ότι η κατάθεση είναι επένδυση, πάμε σε νέα δεδομένα. Τελείωσε! Εάν η κατάθεση είναι επένδυση, οδηγούμαστε σε άλλες ατραπούς.

Αυτή, λοιπόν, τη συζήτηση πρέπει να δούμε πώς θα την αντιμετωπίσουν οι πολιτικές δυνάμεις. Υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες οδηγούν τη χώρα με το λόγο και τις προτάσεις τους στο γκρεμό, όπως αποδείχθηκε. Παράδειγμα, η Κύπρος. Υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες λένε με τιμιότητα και καθαρότητα ότι αυτός ο χώρος της Ευρώπης που λειτουργεί και οδηγείται πλέον σε τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις και δρόμους, είναι ένας κάκιστος δρόμος και τόπος. Το ΚΚΕ θα έλεγα ότι με συνέπεια και σταθερότητα το υποστηρίζει εδώ και χρόνια.

Ακούω τώρα ότι ετοιμάζεται και ένα καινούργιο κόμμα, κύριε Παφίλη. Ο κ. Αλαβάνος ετοιμάζει αυτό το κόμμα, ένα κόμμα που όμως έχει καθαρό πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο, κόμμα που εισηγείται το εθνικό νόμισμα, τη δραχμή.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Εντός των τειχών.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Εντός των τειχών. Δεν γίνεται εδώ. Αυτό είναι σόφισμα και ευφυολόγημα.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, κύριε Κουράκη, τι λένε οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα διεκδικούν με τις θέσεις τους την εξουσία στη χώρα. Δηλαδή, δεν γίνεται να ακούμε σοφίσματα, όπως «εντός Ευρώπης, εκτός τρόικας». Δεν γίνεται.

Αυτό είναι σόφισμα. Αυτό είναι μια προσπάθεια υπεκφυγής, μια προσπάθεια να μην πούμε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι αδυσώπητη και δύσκολη. Να πούμε ότι θα το παλέψουμε, να δούμε πώς θα κάνουμε νέους συσχετισμούς, νέες συμμαχίες, να ξαναβάλουμε στη συζήτηση τα θέματα που απασχολούν την Ευρώπη, τους ευρωπαϊκούς λαούς, δηλαδή να λειτουργήσουν οι θεσμοί, το κοινοβούλιο, ο έλεγχος, η διαφάνεια, να υπάρχει ισότιμη ψήφος και ισότιμη παρουσία του καθενός. Ναι, είναι δύσκολο κι αυτό, πολύ δύσκολο. Εδώ βλέπουμε πλέον ότι είμαστε σε μια γερμανική Ευρώπη. Αυτά όμως είναι ένα στοίχημα. Η Δημοκρατική Αριστερά αυτό το στοίχημα θέλει να το παλέψει.

Εμείς λοιπόν σ’ αυτή την πορεία, τι κάναμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές; Πήραμε μία τολμηρή απόφαση, να συμμετέχουμε σ’ αυτή την Κυβέρνηση, η οποία είχε δύο στόχους. Αφ’ ενός τη χρηματοδότηση της χώρας -αν θυμάστε τον Ιούνιο του 2012- ήταν το ζητούμενο πράγμα που επετεύχθη και αφ’ ετέρου, σήμερα, αφού ολοκληρώθηκε αυτός ο πρώτος κύκλος, να μπούμε στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και στις μεγάλες αλλαγές, έτσι ώστε αυτά τα 52 δισεκατομμύρια τα οποία θα παίρναμε, να πιάσουν τόπο. Αυτή η ευκαιρία δηλαδή και η ανάσα που δόθηκε στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική οικονομία να μπορέσει να επενδυθεί για να ξεκινήσουμε ένα νέο δρόμο, ο οποίος θα μας κρατήσει στην Ευρώπη, σε αυτό που ξέραμε ως βιοτικό επίπεδο, λειτουργία κράτους, λειτουργία κοινωνίας δυτικού τύπου. Μεγάλο το στοίχημα, αν μπορέσουμε να το πετύχουμε. Αυτή είναι όμως και η πρόκληση για εμάς και γι’ αυτό συμμετέχουμε.

Εγώ, κύριε Υπουργέ, ξέρετε τι υποστηρίζω; Ότι παρόλο που φάγαμε έξι μήνες για τον πρώτο κύκλο -δηλαδή να επιτύχουμε τη χρηματοδότηση, που φάνηκε βουνό στην κοινή γνώμη και στον κάθε πολίτη γιατί συνοδεύθηκε και από δύσκολα μέτρα και υπήρξαν δύσκολες αποφάσεις- θεωρώ ότι ο δεύτερος κύκλος είναι ο πιο δύσκολος. Είναι ο κύκλος των μεταρρυθμίσεων, όπου πρέπει την ευκαιρία που λάβαμε, να την κάνουμε πράξη, να πούμε δηλαδή ότι θα αλλάξουμε κάτι σ’ αυτή τη χώρα.

Ακούω κάποιους δημοσιολογούντες, κάποιους στα παράθυρα, στα καφενεία και γενικώς στη συζήτηση που γίνεται σ’ αυτή τη χώρα, οι οποίοι περιγράφουν κρανίου τόπο. Φυσικά, είναι όλα άσχημα. Και ρωτάω: Σε αυτούς τους οκτώ-εννιά μήνες άλλαξε κάτι φοβερό και τρομερό, ώστε να πούμε ότι υπάρχει μία ελπίδα γι’ αυτόν τον τόπο; Φτιάχτηκαν νέες φάμπρικες, νέα εργοστάσια; Άλλαξε ο τρόπος λειτουργίας του δημοσίου; Άλλαξε κάτι στη δομή και στη λειτουργία του παραγωγικού ιστού αυτής της χώρας;

Δεν βλέπω εγώ πολλά πράγματα. Προσπάθειες βλέπω. Και σήμερα ερχόμαστε να συζητήσουμε μία τέτοια προσπάθεια. Ποια προσπάθεια δηλαδή; Να πούμε δηλαδή -κατά τη δική μου άποψη- το αυτονόητο, ότι σ’ αυτό το κομμάτι που λέγεται δημόσια διοίκηση θα υπάρχει αξιολόγηση. Θα μπορώ να βαθμολογώ και να έρχομαι ως κράτος, εγώ με τις υπηρεσίες μου και τους λειτουργούς μου, και εσωτερικά και εξωτερικά, να δω αν αυτό που παράγω έχει ένα αποτέλεσμα και θα μπορώ να φτάσω κάπου!

Αυτό είναι μία τεράστια καινοτομία, μια μεγάλη μεταρρύθμιση. Ξεκινάμε με την παιδεία αλλά και στον κάθε τομέα του δημοσίου πρέπει να γίνει αυτό, κύριε Υπουργέ. Δεν χωράει συζήτηση ότι η αξιολόγηση έπρεπε να ήταν το άλφα και το ωμέγα μιας δημόσιας διοίκησης, η οποία δεν θα έπρεπε να έχει.770.000 υπαλλήλους  όπως με την πρώτη απογραφή καταγράψαμε. Και έχουμε βάλει έναν στόχο να είναι πεντακόσιες χιλιάδες οι υπάλληλοι το 2015. Ωραία, να φτάσουμε τις πεντακόσιες χιλιάδες υπαλλήλους. Τι θα κάνουν αυτοί οι πεντακόσιες χιλιάδες υπάλληλοι; Εγώ υποθέτω ότι οι πεντακόσιες χιλιάδες υπάλληλοι μπορεί να λειτουργούν πολύ καλύτερα από 1 εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους, αλλά πώς; Σωστά κατανεμημένοι, με έναν στόχο και με μία αξιολόγηση. Απέδωσες ένα έργο; Ήσουν στο γκισέ καλός; Ήσουν στο γραφείο σου καλός; Ήσουν στη θέση σου ή στο σχολείο σου καλός; Απέδωσες; Έκανες το έργο σου; Αυτό θεωρείται ζητούμενο σ’ αυτή την Αίθουσα.

Άκουσα πολλούς συνομιλητές και ομιλητές, οι οποίοι προσέγγισαν με αμήχανο και διστακτικό τρόπο αυτή την υπόθεση: Και αν φτάσουμε στην παλιά υπόθεση του επιθεωρητή; Και αν αρχίσουν οι διώξεις; Και πολλά άλλα «αν».

Άκουσα τον αγαπητό συνάδελφο, τον κ. Μαριά, να λέει «ναι στην αξιολόγηση. Δεν κατάλαβα πού ήθελε να καταλήξει. Ρώτησα τον Τέρενς Κουίκ: «Τι λέτε τελικά ως κόμμα; Θα το ψηφίσετε ή όχι;». Και μου είπε «όχι». Έλεος!

Αν θέλουμε να διυλίζουμε τον κώνωπα και να κάνουμε μια πολιτική για το θεαθήναι, τότε εντάξει. Αλλά αν θέλουμε την ουσία, τότε λέμε «ναι» στην αξιολόγηση. Ας κάνουμε τις επιμέρους αλλαγές κι ας δούμε πώς θα είναι αυτό το όχημα που θα μας οδηγήσει στο μέλλον. Αλλά να πάρουμε μια απόφαση, ότι λέμε «ναι» στην αξιολόγηση.

Αυτό λοιπόν το νομοθέτημα που φέρνετε, κύριε Υπουργέ, είναι πολύ σοβαρό για μένα.

Δείχνει το δρόμο. Δείχνει τη δυνατότητα πώς μπορούμε από εδώ και πέρα, αν θέλουμε, να κερδίσουμε την ευκαιρία που πήραμε. Δηλαδή, ποια ευκαιρία; Να έχουμε το χρήμα, αυτά τα 52 δισεκατομμύρια, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα σε αυτή τη χώρα.

Πρέπει να ξεκινήσουμε απ’ αυτό. Αξιολογούμε το προσωπικό. Αξιολογούμε την εκπαιδευτική διαδικασία, αξιολογούμε το αποτέλεσμα. Πιο απλό δεν μπορεί να γίνει.

Χαίρομαι πάρα πολύ, λοιπόν, που έχουμε μπει σε αυτή τη συζήτηση, ψηφίζοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο, γιατί είναι μέσα στον σκληρό πυρήνα της πεποίθησής της ότι πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση. Εμείς θα υποστηρίξουμε αυτό το νομοσχέδιο, γιατί θεωρούμε ότι εάν σε αυτή τη διαδικασία εμπλακεί ο γονέας, εμπλακεί ο μαθητής, εμπλακεί ο καθηγητής, εμπλακεί όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, μόνο κέρδος έχουμε.

Πρώτον, θα αποκτηθεί η κουλτούρα της αξιολόγησης. Άρα, λοιπόν, το παιδάκι από το δημοτικό μέχρι το λύκειο, ο νέος πλέον, θα έχει στο μυαλό του ότι όλα αξιολογούνται, όπως θα αξιολογηθεί σε κάθε επίπεδο στη ζωή του ο καθένας μας.

Από εκεί και μετά, δεν μπορεί να είναι κάποιοι στο άβατο, δεν μπορεί να έχουν μία ειδική λειτουργία. Αυτό σημαίνει τι;  Με το φόβο παλαιών καταστάσεων και παλαιών συμπεριφορών, που υπήρχαν πραγματικά, δεν γίνεται να μη μπούμε σε αυτή τη νέα πορεία.

Η αξιολόγηση είναι τιμωρία; Μπορεί να εξελιχθεί σε τιμωρία; Φυσικά. Αν δεν εξασφαλίσουμε διαφάνεια, καθαρότητα και λειτουργία πάνω σε επιστημονικά επίπεδα, μπορεί να γίνει και τιμωρία. Ας φτιάξουμε μία πενταμελή επιτροπή, η οποία θα αρχίσει να λέει «όποιος είναι ΣΥΡΙΖΑ, τον διώχνω, όποιος είναι Δημοκρατική Αριστερά, τον διώχνω και όποιος είναι Νέα Δημοκρατία, τον κρατάω». Μπορούμε να πάμε σε αυτά; Νομίζω όχι μέσα απ’ αυτό το νομοθέτημα . Μέσα απ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση, μέσα απ’ αυτήν την προσέγγιση, δεν μπορούμε να πάμε σε αυτά.

Εάν τώρα ο κακός καθηγητής ψηφίζει ΚΚΕ ή δεν ξέρω τι άλλο, δεν θα τον ρωτήσει κανείς, δεν μας ενδιαφέρει. Εάν ψηφίζει ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία ή ό,τι άλλο ψηφίζει, δεν μας ενδιαφέρει. Πρέπει να ξέρουμε εάν είναι καλός καθηγητής ή κακός καθηγητής. Γιατί εγώ στέλνω το παιδί μου εκεί, όχι για να του κάνει κομματική επιφώτιση, αλλά για να του μάθει γράμματα. Και για να του μάθει γράμματα, πρέπει να είναι καλός καθηγητής. Πρέπει να παρακολουθεί, δηλαδή, τα δεδομένα της επιστήμης, να παρακολουθεί τα καινούργια παιδαγωγικά δεδομένα, να κάνει την επιμόρφωση και να παρακολουθεί τις εξελίξεις της επιστήμης του και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Προσοχή, όμως! Μην κυνηγάμε χίμαιρες. Καλά σχολεία, κακά σχολεία. Καλοί καθηγητές, γιατί κάποιοι πέρασαν το 95%  των μαθητών στα Πανεπιστήμια και άλλοι, σε άλλο σχολείο, πέρασαν το 85%. Ήταν από τις καλύτερες εκδηλώσεις, κύριε Υπουργέ, που έχω συμμετάσχει σε όλα μου τα χρόνια ως Βουλευτής, αυτές οι εκδηλώσεις που έκαναν οι παλαιές κοινότητες, οι τωρινοί δήμοι, για τη βράβευση των επιτυχόντων. Πανηγυρικό κλίμα, ωραίο κλίμα, γιατί στέλνεται ένα συμβολικό μήνυμα στην κοινωνία ότι τα παιδιά προσπάθησαν και πέρασαν στο Πανεπιστήμιο. 

Το ερώτημά μου είναι: Αυτός που δεν περνάει ή αυτός που δεν έχει επιτυχία στις εξετάσεις, είναι το μόνο κριτήριο για την αξιολόγηση; Και ρωτώ: Στα σχολεία –να σας φέρω ένα παράδειγμα από την εκλογική μου περιφέρεια- του Μενιδίου ή των Λιοσίων είναι ίδιες οι συνθήκες των παιδιών, των οικογενειών τους, αλλά και των σχολείων με τα σχολεία στη Φιλοθέη; Τέθηκε και προηγουμένως αυτό το θέμα. Όχι. Άρα, λοιπόν, η αξιολόγηση δεν είναι τυπική, άχρωμη, απρόσωπη, αλλά λαμβάνει υπ' όψιν πολλές παραμέτρους.

Θέλω, δηλαδή, να σας πω ότι εάν η προσέγγιση που γίνεται έχει και τα ουσιαστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν, σαφέστατα μπορεί να έχει και πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι θα γίνει αυτό, γιατί μέσα στην επιστήμη αυτό λογίζεται και υπολογίζεται. Δηλαδή, τι; Να δώσει τα εργαλεία στον Υπουργό και στην πολιτεία, να ρίξει το βάρος του και επιστημονικά πλέον στο παιδί που είναι σε ένα σχολείο που δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με ένα διπλανό σχολείο, που είναι σε μία ελίτ περιοχή, άλλης κοινωνικής συνθέσεως κ.λπ.. Μεγάλη σημασία έχει αν το πετύχει αυτό, αν η Αρχή δώσει τα ελατήρια και τις αφορμές.

Με αφορμή τη συζήτηση εδώ σήμερα, κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι αυτή η Αρχή μπορεί να δώσει –πέρα από εσάς, που είστε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου σήμερα, αλλά και της κάθε πολιτικής ηγεσίας- τα εργαλεία να κάνει την πολιτική της. Να μη μεταρρυθμίζει και να κάνει τις μεγάλες πολιτικές  του κάθε Υπουργός Παιδείας στο πόδι ή γιατί κάτι του ψιθύρισε στο αφτί ο σύμβουλός του, ο οποίος μπορεί να είναι καλός ή να μην είναι καλός, αλλά να έχει αντικειμενικά στοιχεία από μία τέτοια αρχή.

Θα βοηθήσει και τους Βουλευτές εγώ πιστεύω.

Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, δηλαδή η συζήτηση πάνω στα εκπαιδευτικά ζητήματα εδώ στη Βουλή, γίνεται σήμερα  με πρόχειρο τρόπο.

Εδώ, λοιπόν, θα μας δώσουν –και σε εμάς τους Βουλευτές πιστεύω- καλά εργαλεία, καλές δυνατότητες να έχουμε στοιχεία  για να μπορούμε να κάνουμε τη συζήτηση, να κάνουμε και τον έλεγχο, να κάνουμε και τις προτάσεις μας.

Σας λέω ένα παράδειγμα. Σας έφερα μία ερώτηση για την περίπτωση της Παλλήνης. Πάλι αναφέρω ως παράδειγμα την περιοχή μου. Έχω συνέχεια επί σειρά ετών, μηνύματα κακών λειτουργιών των σχολείων. Σε ποιο επίπεδο; Στην προσέγγιση του σχολείου από τα παιδιά. Έχουμε τραυματισμούς, έχουμε και νεκρούς, έχουμε και απώλειες.

Ρωτάω, λοιπόν, εγώ εδώ και πολλά χρόνια: Τι γίνεται με το κομμάτι της μεταφοράς, με το κομμάτι της ασφάλειας, με τα ζητήματα της μετακίνησης, με όλα αυτά τα θέματα; Ξέρετε τι μου απαντάτε; Και καλά μου απαντάτε, γιατί έτσι είναι η κατάσταση αυτή σήμερα Μου απαντάτε «αρμόδιο είναι το Υπουργείο Εσωτερικών», «αρμόδιο για την ασφάλεια είναι το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως», αρμόδιος ο ένας, ο άλλος.

Κύριε Υπουργέ, πρέπει να σταματήσει αυτό. Εσείς ως Υπουργείο πρέπει να έχετε την ευθύνη της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, των εκπαιδευτικών, όλης της λειτουργίας του σχολείου.

Για τη θέρμανση έχετε εσείς αρμοδιότητα; Άμα σας πω ότι στα σχολεία της περιφέρειάς μου δεν υπάρχει θέρμανση, άρα υπάρχει πρόβλημα με τα παιδιά που κρυώνουν, ξέρετε τι θα μου πείτε; «Πήγαινε και ρώτα τον Υπουργό Εσωτερικών για τους δημάρχους τι κάνουν». Άμα σας πω ότι απ’ έξω κυκλοφορούν έμποροι ναρκωτικών και έχω μηνύματα κακής, εγκληματικής συμπεριφοράς, ξέρετε τι θα μου πείτε; «Πήγαινε στον Δένδια». Άμα σας πω ότι έχουν πέσει σοβάδες στο σχολείο, ξέρετε τι θα μου πείτε; «Πήγαινε πάλι στο Υπουργείο τάδε».

Μα, ένα λεπτό. Μιλάμε για το σχολικό κτήριο, μιλάμε για το σχολείο. Ένας να είναι υπεύθυνος, προτείνω εγώ. Και σας λέω ότι εσείς πρέπει να είστε υπεύθυνος, το Υπουργείο Παιδείας. Δεν το λέω προσωπικά,  σας το λέω γιατί είστε τώρα ο επικεφαλής.

Έρχεται ο Βουλευτής, έρχεται η τοπική κοινωνία και σας λέμε ότι έχουμε προβλήματα. Ένα παιδί έχασε τη ζωή του. Ένα παιδί τραυματίστηκε. Θα είναι σήμερα, το 2013, μία υπόθεση που πρέπει να την εξερευνήσουμε και να την ανακαλύψουμε σ’ αυτήν τη χώρα ότι το παιδί πρέπει να έχει ασφαλή πρόσβαση στο σχολείο του, ότι το παιδί πρέπει να έχει θέρμανση στο σχολείο του, ότι το παιδί πρέπει να έχει σωστή υποδομή στο σχολείο του; Όλα αυτά, αν δεν γίνονται, πρέπει να βρω έναν υπεύθυνο. Έναν, όχι δεκαπέντε. Όχι το δήμαρχο, το νομάρχη, τον περιφερειάρχη, τον Υπουργό τάδε, τάδε, τάδε.

Πολλά μπορούμε να πούμε για το θέμα. Θα περιοριστώ, όμως και θα συντομεύσω.

Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά πιστεύουμε ότι ήταν μία θετική πρωτοβουλία αυτή που πήρατε. Εμείς θα την υποστηρίξουμε και θα την ψηφίσουμε. Πιστεύουμε ότι η αξιολόγηση είναι μία σημαντική μεταρρύθμιση και καινοτομία η οποία πρέπει να υποστηριχθεί.

Για το θέμα των τροπολογιών έχει τοποθετηθεί η κ. Ρεπούση. Η θέση μας είναι ότι πρέπει να έρθει διά της κοινοβουλευτικής οδού το σχέδιο «Αθηνά». Δεν θα ανοίξω τη συζήτηση για το σχέδιο «Αθηνά», γιατί θα ήταν άδικο και για το σχέδιο και για μένα και για τη συζήτηση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να συζητήσω ένα θέμα το οποίο θέλει πολύ ώρα.

Υπ’ αυτή λοιπόν την έννοια, θα παρακαλούσαμε να αποσυρθεί αυτή η τροπολογία και να δοθεί η δυνατότητα και η ευκαιρία να γίνει μία ευρύτερη συζήτηση για να μπορέσει κάθε πτέρυγα να αναπτύξει τις απόψεις και τις θέσεις της πάνω σε μία πάρα πολύ σοβαρή πρωτοβουλία που παίρνετε. Για το σχέδιο «Αθηνά» μιλάω, το οποίο θέλει μεγάλο διάλογο και σε βάθος συζήτηση.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κι εμείς ευχαριστούμε