(Άρθρο του Βασίλη Οικονόμου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς για την εφημερίδα ''Αξία του Σαββάτου'')
Τα τελευταία τρία χρόνια η ελληνική κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος έχει μπει σε μια ατέρμονη συζήτηση περί μέτρων και περιοριστικών πολιτικών κυρίως λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησης της ανάπτυξης από το ελληνικό κράτος. Η ατέρμονη αυτή μετρολογία έθεσε σε δεύτερη μοίρα τις γενεσιουργές αιτίες της κρίσης πολλές από τις οποίες οφείλονται στις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και του τρόπου οργάνωσης των πολιτικών πραγμάτων. Εάν θέλουμε όμως να αντιμετωπίσουμε την «ρίζα του κακού» οφείλουμε άμεσα, ήδη έχουμε καθυστερήσει, να θέσουμε ως πρώτη μεγάλη και κύρια μεταρρύθμιση την αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Οι παρεμβάσεις και οι αλλαγές που απαιτούνται είναι:
Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων. Πρέπει να αναπροσαρμοστεί το πλαίσιο και ίσως να καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων αφού είναι σαφές ότι δεν διασφαλίζει την αυτονομία τους ούτε ενισχύει την συμμετοχή και την δημοκρατία η αναχρονιστική αυτή πρακτική.
Εκλογικός Νόμος. Για να αλλάξει προς το καλύτερο το πολιτικό τοπίο οφείλουμε να υιοθετήσουμε έναν εκλογικό νόμο σαφώς αναλογικότερο που δεν θα αλλοιώνει την ετυμηγορία του ελληνικού λαού αλλά θα κατανέμει κατά το δυνατόν ακριβέστερα την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Λειτουργία Βουλής – Θητεία Αιρετών. Εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον υποστηρίζω δημόσια ότι πρέπει να τεθούν περιορισμοί στις συνεχόμενες θητείες που μπορεί κάποιος να εκλέγεται στη θέση του Πρωθυπουργού, του Βουλευτή, του Δημάρχου, του Περιφερειάρχη. Εάν τεθούν αυτοί οι περιορισμοί θα δούμε πολύ διαφορετικές τοποθετήσεις και πολύ διαφορετικές αποφάσεις από τα εκάστοτε όργανα. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες από δύο θητείες και βέβαια κανείς δεν χρειάζεται τα διάφορα προνόμια που αποδίδονται σήμερα στους «πατρικίους» της κοινωνίας μας.
Αναπτυξιακό μοντέλο. Χρειάζεται μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Να φύγουμε από την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, να θέσουμε κανόνες για τη διαφάνεια, να δημιουργήσουμε ρεαλιστικούς όρους ανταγωνιστικότητας και να βοηθήσουμε στο μέτρο που μπορούμε την ανάπτυξη μιας πραγματικής επιχειρηματικής τάξης που θα φέρνει ανάπτυξη, καινοτομία και θα δημιουργεί θέσεις εργασίας ανεξάρτητα από το ελληνικό κράτος και τα παχυλά και ύποπτα συμβόλαια.
Παραγωγικό μοντέλο. Να φύγουμε από τα καρτέλ και τις συντεχνίες που λειτουργούν εις βάρος της κοινωνίας, να υποστηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα και να ανοίξουμε τις αγορές του εξωτερικού με την λεγόμενη εμπορική διπλωματία. Η μεσογειακή διατροφή είναι ένα παγκόσμιο brand name όπου τα ελληνικά προϊόντα μπορούν και πρέπει να είναι κυρίαρχα λόγω της ποιότητάς τους.
Δημόσιος τομέας. Να κάνουμε το 2013 τις μεγάλες ρίξεις και τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Να φέρουμε στην πράξη τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότητα, να φτιάξουμε επιτέλους ένα δημόσιο τομέα που θα εξυπηρετεί τον πολίτη και όχι αυτούς που το νέμονται εδώ και δεκαετίες. Να καθιερώσουμε κανόνες αξιολόγησης, να δημιουργήσουμε ένα δημόσιο που θα απορροφά μόνο τους απαραίτητους πόρους από την ελληνική οικονομία και θα γνωρίζει ο καθένας μας το κόστος και το αποτέλεσμα που φέρνει το κάθε ευρώ που ξοδεύουμε.
Αυτή η «μεταρρυθμιστική επανάσταση», έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει. Έστω και τώρα όμως ας ξεκινήσουμε τον απαραίτητο κοινωνικό και πολιτικό διάλογο, χωρίς κραυγές πολέμου από όσους αισθάνονται ότι απειλούνται τα προνόμια που τους παρείχε απλόχερα το πολιτικό σύστημα τα τελευταία 40 χρόνια, χωρίς λαϊκισμούς και δημαγωγίες, αλλά με επιχειρήματα γύρω από το τι κράτος θέλουμε να αποκτήσουμε. Ας ξεπεράσουμε τα σύνδρομα και τα κατάλοιπα του παρελθόντος και ας ακούσουμε τη νέα γενιά, τις προοδευτικές και δημιουργικές δυνάμεις και ας δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον και μια κοινωνία όπου θα μπορούμε όλοι μαζί να ευημερήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου