Η ΔΗΜΑΡ στηρίζει τη μικρομεσαία τουριστική επιχείρηση

(Ομιλία στη Βουλή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βασίλη Οικονόμου, Βουλευτή Αττικής, στο νομοσχέδιο  με θέμα απλούστευση διαδικασίας για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας , αναδιάρθρωση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και λοιπές διατάξεις.)  

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Το αξιοποίησα επαρκώς.

Ο κ. Οικονόμου, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, έχει το λόγο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Παίρνοντας αφορμή από τον προλαλήσαντα, κύριε  Πρόεδρε, πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να εφαρμοζόταν η θεωρία του χάους στη χώρα μας.  Όμως, για να εφαρμοστεί αυτή η θεωρία θα ήθελε και την οργάνωσή της. Η οργάνωση των ενεργειών και των δράσεων σε αυτή τη χώρα, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι στοιχείο που αναζητείται. Βέβαια, προσπαθεί, νομίζω, εδώ η κυρία Υπουργός να οργανώσει το φαινόμενο του τουρισμού, αυτή τη μεγάλη δράση όπου όλοι ποντάρουν και ελπίζουν και εύχονται να πάει καλά. Είναι και αυτά τα δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες που τα ακούμε συνέχεια. Γυρνάμε γύρω από αυτά τα δεκαεπτά εκατομμύρια, αλλά ή δεν τους βλέπουμε ή τους βλέπουμε και δεν ξέρουμε τι αφήνουν και τι κάνουν εδώ.

Θα πάρω μια αφορμή από αυτό που είπε η κυρία Βούλτεψη προηγουμένως, για το αν ζούμε κι αν βιώνουμε τα ίδια όλοι σε αυτή τη χώρα. Πραγματικά, σε μια χώρα όπου όλοι είναι εν δυνάμει  πρωθυπουργοί και προπονητές του Ολυμπιακού, τα ξέρουν όλα. Είναι μια από τις παθογένειες αυτές.

Δυστυχώς, δεν έχω δει άνθρωπο, ο οποίος να μην ξέρει κάτι σε αυτή τη χώρα. Ακόμα και σ’ εμένα που είμαι δικηγόρος λίγοι έρχονται να με ρωτήσουν για κάποιο ζήτημα να τους το λύσω. Είναι φοβερό αυτό που γίνεται. Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, όπου όλοι τα ξέρουν όλα, όπου όλοι στον καφενέ είναι «πρωθυπουργοί» και κυβερνάνε εύκολα και άνετα  «κοουτσάρουν» την ομάδα -το λέω γιατί είμαι και Ολυμπιακός- πρέπει να δούμε αν η υπόθεση του τουρισμού είναι μια ιστορία η οποία είναι και αυτή εύκολη στη συζήτηση, όχι στον καφενέ, αλλά τουλάχιστον μέσα εδώ, στην Ολομέλεια. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε κάνει τους τουρίστες και έχουμε πάει σε ωραία μέρη και έχουμε ζήσει όμορφα, ειδικά σε αυτή τη χώρα που είναι ένα γωνιακό οικόπεδο στην υφήλιο, ευλογημένος τόπος που από μόνος του δουλεύει. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Σε αυτήν την όμορφη γωνιά της γης, την οποία πραγματικά πολύ την εκθειάζουν, έχουμε οργανώσει τη δουλειά μας έτσι, ώστε να πούμε με περηφάνια ότι έχουμε δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες φέτος, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα διεργασίας, λειτουργίας και οργανωμένης δουλειάς; Μου είπε κάποιος κακεντρεχής «μα, κλείσανε δέκα αγορές γειτονικές της χώρας μας». Φυσικά, εμφύλιοι πόλεμοι, δυσάρεστα γεγονότα στρέφουν εκ των πραγμάτων κάποια πράγματα στη χώρα μας.

Τα περυσινά δεκαπέντε εκατομμύρια και τα φετινά δεκαεπτά εκατομμύρια τουριστών είναι αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού; Εγώ θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ένας σχεδιασμός. Όμως, όπως πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος προηγούμενος ομιλητής, τρία χρόνια είχαμε να δούμε σχέδιο νόμου στο κομμάτι του τουρισμού, οργανωμένο και όχι  ως παρεμπίπτον ζήτημα.

Εδώ πρέπει να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις. Αυτό το σχέδιο νόμου δεν έχει μια φιλοσοφία συγκεκριμένη, η οποία να έχει διαβαθμίσεις και στοχεύσεις

Κάποιος ομιλητής προηγουμένως είπε ότι είναι αποσπασματικές οι διατάξεις του. Εντάξει, είναι αποσπασματικές οι περισσότερες διατάξεις. Το στοιχείο που τις ενώνει είναι η Ελλάδα και ο τουρισμός, αυτές οι δύο λέξεις. Αυτό δεν λέει πολλά πράγματα. Πρέπει να υπάρχουν και άλλα στοιχεία για να μπορεί να υπάρχει μία σειρά στα ζητήματα.

Ο ελληνικός τουρισμός δουλεύει κατά τύχη μέχρι τώρα; Φοβάμαι πως ναι, όπως και πολλά πράγματα στη χώρα. Όπου υπάρχει πολύ ιστορία, όπου υπάρχει καλό κλίμα, όπου υπάρχει καλή γεωγραφία, έχουμε συγκεντρώσεις τουριστικών μονάδων και την ανάπτυξη του τουριστικού φαινομένου. Όπου δεν υπάρχουν αυτά -υποτίθεται- δεν έχουμε τίποτα.  Αναφέρομαι στην ίδια χώρα, για το ίδιο θέμα . Λένε κάποιοι, όμως, ότι όλη η χώρα είναι όμορφη. Εγώ θα σας ρωτήσω κάτι. Στην Αττική, αυτός ο επισκέπτης από το εξωτερικό που θα έρθει να κάτσει για δύο μέρες, ποια μέρη ξέρει; Ξέρει την Ακρόπολη, ξέρει το Θησείο, ξέρει το Μοναστηράκι, ξέρει δυο-τρία σημεία.

Εγώ θα σας πω  δύο-τρία παραδείγματα μέσα στην Αθήνα από τη δική μου εκλογική περιφέρεια. Υπάρχει για παράδειγμα περίπτωση να φύγει ποτέ το τουριστικό λεωφορείο από την Αθήνα και να πάει μία εκδρομή στα Μέγαρα, που είναι από τις πιο αρχαίες ελληνικές πόλεις; Υπάρχει περίπτωση να φύγει ένα λεωφορείο και να πάει στην Ελευσίνα, που είναι από τις πιο αρχαίες ελληνικές πόλεις; Υπάρχει περίπτωση να φύγει και να πάει στο Μαραθώνα; Άντε το πολύ -νομίζω ότι το έχω δει- σε κάποια διαφημιστικά να πάει λίγο στο Σούνιο, ίσως λόγω του ωραίου δειλινού του!

Άρα, το τουριστικό προϊόν είναι άναρχο. Δουλεύει κατά τύχη, όπως προλάβει και μπορέσει κάποιος να το προσεγγίσει. Αυτή είναι λοιπόν μία πολιτική απολιτίκ, με το «α» μπροστά, όπου πραγματικά δούλευε το πράγμα από μόνο του. Θα έρθει κόσμος να δει την Ακρόπολη. Θα έρθει κόσμος να κάνει τις ωραίες του βόλτες, στις ωραίες παραλίες στα ωραία μας νησιά. Το ζήτημα είναι άλλο. Πώς οργανώνεις εσύ αυτό το οποίο έχεις στα χέρια σου, δηλαδή μια πολύ ωραία χώρα, όπως είπα, ένα πολύ ωραίο κλίμα, ένα ωραίο περιβάλλον, μία ιστορία τρομακτικής, φοβερής αξίας; Πώς το οργανώνεις;

Αυτό το νομοσχέδιο προσπαθεί να οργανώσει όλα αυτά τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας ως Ελλάδα; Νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη επιτυχία στη στόχευσή του.

Πρώτον, πρέπει να πούμε και να δεχθούμε ότι τουρισμός δεν είναι μόνο ο τουρισμός που περιμένουμε από το εξωτερικό, αλλά είναι και ο εσωτερικός. Στον τομέα αυτό βλέπω πλήρη απουσία παρεμβάσεων. Αυτό το λέω διότι πραγματικά ο εσωτερικός τουρισμός θα μπορούσε και θα έπρεπε να κρατήσει πολύ μεγάλο μερίδιο αυτής της βαριάς βιομηχανίας, όπως θέλουμε να την ονοματίζουμε πολύ συχνά.

Το τουριστικό προϊόν κάποιοι το δουλεύουν.  Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι. Ακούω τις μελέτες και τις αναλύσεις. Μιλάμε για οκτακόσιες χιλιάδες και ελπίζουμε το 2020 να είναι ένα εκατομμύριο. Αυτοί οι εργαζόμενοι με ποια δικαιώματα θα δουλέψουν; Δεν βλέπω εδώ κάποια σχετική μέριμνα. Θα μου πείτε: «Με αυτά θα ασχολούμαστε ή με τους δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες;». Θεωρώ ότι πρέπει να ασχοληθούμε και με τα δύο, αλλά και με πολλά άλλα που θα σας πω. Πάντως, αν ασχολούμαστε μόνο με το πώς κάποιος θα κάνει την τουριστική του επίσκεψη και δεν ασχοληθούμε με την εκπαίδευση αυτών που θα τον υποδεχθούν, με τα δικαιώματά τους ως εργαζομένων, τι νόημα έχει να συζητάμε; Εκτός αν πάρουμε «δανεικό» εργατικό προσωπικό. Νομίζω ότι κανένας δεν το ισχυρίζεται και κανένας δεν το θέλει αυτό. Όχι γιατί έχουμε πρόβλημα με τους ξένους, αλλά γιατί πρώτα από όλα…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΩΤΗΣ: Αυτό γίνεται.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Συμφωνώ, αγαπητέ μου. Συμφωνώ ότι γίνεται. Γι’ αυτό λέω, προσπαθώντας να φέρω ανάποδα τη συζήτηση και τα επιχειρήματα, ότι θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αυτός ο στόχος. Άρα, πρέπει να βρούμε τη θεραπεία αυτών των προβλημάτων.

Υπάρχουν περιβαλλοντικές υποβαθμίσεις. Δεν θέλω να μπω σε ονοματολογίες ή συνομωσιολογίες του τύπου «φτιάχτηκε ένα νομοσχέδιο για τρεις-τέσσερις μεγάλους επιχειρηματίες». Δεν μπαίνω σε αυτά, δεν τα πιστεύω, δεν με ενδιαφέρουν. Όμως θέλω να πω και κάτι άλλο. Αν εγώ ο μεγάλος ξενοδόχος, το μεγάλο όνομα, το μεγάλο κεφάλαιο, η μεγάλη δύναμη και οικονομική συγκέντρωση έχω αυτές τις δυνατότητες που μου δίνει το νομοσχέδιο, οι οποίες είναι πραγματικά σημαντικές, θέλω να ξέρω πώς πιστεύει η Κυβέρνηση ότι μπορεί να εξελίξει την επένδυση του το επόμενο διάστημα. Τι προσδοκά δηλαδή με αυτά τα σημαντικά, σε σημείο που να φαίνονται  και προκλητικά, μπόνους που δίνει η κυβέρνηση;

Δηλαδή, αν μπορώ να κάνω παρεμβάσεις στο δάσος, στην παραλία, στον αιγιαλό, σε αρχαιολογικό και σε ιστορικό χώρο, σε λιμένα, σε όλα αυτά τα ζητήματα που εννοιολογικά διαμορφώνουν την έννοια του περιβάλλοντος και του περιβαλλοντικού χαρακτήρα αυτής της χώρας, τότε αυτό είναι ένα σοβαρό μπόνους.

Ποιο είναι το αντίκρισμα; Τέλος πάντων, έχει υπόψη της η Κυβέρνηση και τις επενδύσεις όπου πρέπει να κάνει χρήση αυτών των μπόνους; Πρέπει να μου πείτε δηλαδή ότι ο κ. Οικονόμου, ο μέγας επενδυτής, έχει στο μυαλό του να επενδύσει στις ωραίες παραλίες της Κατερίνης –ας πούμε- και θα κάνει χρήση αυτών των στοιχείων. Πρέπει να ξέρουμε όμως αν αξίζει τον κόπο τελικά. Διότι θεωρητικά με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνουμε τις συνθήκες ώστε στο όνομα του τουρισμού να αλλοιώσουμε και πολλές συνταγματικές συνθήκες στη χώρα μας.

Ο τουρισμός είναι ένα μονοδιάστατο φαινόμενο και θέλει μια μονοδιάστατη προσέγγιση; Βάζετε στο νομοσχέδιο το θεματικό τουρισμό και πολύ καλά κάνετε. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή κίνηση, την οποία κάνετε, και λείπει από τη χώρα. Δεν έχουμε αθλητικό τουρισμό ανεπτυγμένο στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Βέβαια, βλέπω να δίνεται μεγάλη έμφαση –στα όρια της εμμονής- για το γκολφ. Εντάξει, υπάρχει και το γκολφ. Νομίζω όμως ότι εάν κάναμε μία ιεράρχηση των σπορ και των δυνατοτήτων προσέλκυσης τουριστών, το γκολφ δεν θα ήταν στην πρώτη κλίμακα.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κι όμως, είναι.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είναι; Δεν είμαι ειδικός. Λέω όμως ότι στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων θα μπορούσαμε να έχουμε κι άλλες ενέργειες και δράσεις στο αθλητικό τουριστικό προϊόν.

Επίσης, ο θρησκευτικός τουρισμός –τα είπαν κι άλλοι- ή ο αγροτοτουρισμός είναι στοιχεία που λείπουν από το νομοσχέδιο, ενώ υπάρχουν κάποια στοιχεία που τα βάλατε, όπως τον ιαματικό ή τον αλιευτικό τουρισμό ή τον ιατρικό τουρισμό.

Βέβαια, οι συνέργειες πρέπει να υπάρχουν και δεν τις βλέπουμε. Θέλω να ξέρω, δηλαδή, ο κ. Γεωργιάδης, στο Υπουργείο Υγείας, πώς προσεγγίζει την έννοια του «ιατρικού τουρισμού» ή τον ιαματικό τουρισμό, ο οποίος πάει μαζί εκ των πραγμάτων; Υπάρχει μια τέτοια συνέργεια; Δεν τη βλέπουμε στο νομοσχέδιο. Με πολύ ενδιαφέρον θα ακούσουμε αν υπάρχουν αυτές οι προβλέψεις και οι μελέτες.

Θέλω να ολοκληρώσω και να σας πω τα εξής: Η Δημοκρατική Αριστερά πολιτικά επενδύει στο μικρό και στο μεσαίο μέγεθος. Το είπα αυτό και στον κ. Σταϊκούρα όταν έφερε το εμβόλιμο φορολογικό νομοσχέδιο. Αυτή είναι η άποψή μας, η προσέγγισή μας, το σχέδιό μας. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορούμε να εκφράσουμε το μικρό και το μεσαίο μέγεθος.

Το μεγάλο μέγεθος –το είχα πει και τότε, στο Φορολογικό, το λέω και σήμερα- έχει βρει εκφραστές. Έχει τις δυνατότητες, και τις οικονομικές και των διασυνδέσεων και των δυνατοτήτων των επαφών και των εκφράσεων. Θα μου πείτε «και πολιτικές δυνατότητες έχει;». Δυστυχώς, έχει και πολιτικές δυνατότητες.

Το μικρό και το μεσαίο μέγεθος όμως, δυστυχώς, χάνεται. Θα μου πείτε «μα, είναι χιλιάδες επιχειρήσεις». Εννιά χιλιάδες ξενοδοχειακές μονάδες αυτή τη στιγμή, από αυτό το νομοσχέδιο μάλλον με προβληματισμό πρέπει να δουν το μέλλον τους. Διότι αυτό το νομοσχέδιο πηγαίνει να διαμορφώσει ένα νέο σχέδιο για την τουριστική ανάπτυξη: Μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, το all inclusive και όλη αυτή τη λογική που λέει ότι «παίζουμε με το μεγάλο μέγεθος».

Το μικρό και το μεσαίο μέγεθος εμείς θέλουμε να το εκφράσουμε. Θέλουμε δηλαδή να εκφράσουμε τη μικρή και μεσαία ξενοδοχειακή μονάδα, τον επιχειρηματία, τον επαγγελματία, ο οποίος έχει το πολύ αξιοπρεπές, αξιόλογο, ποιοτικά διαβαθμισμένο κατάλυμά του ή τη μονάδα του, την οποία με πολύ μεράκι έχει φτιάξει. Εμάς αυτό μας ενδιαφέρει πολιτικά να το εκφράσουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης):  Ολοκληρώστε σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.

Ξέρετε τι σας λέμε; Σας λέμε ότι όλους αυτούς τους χιλιάδες το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία με αυτό το νομοσχέδιο τους βάζετε απέναντι, γιατί πηγαίνετε να παίξετε πολιτικά με πέντε παίκτες. Αυτό είναι το συμπέρασμα και το «δια ταύτα» αυτού του νομοσχεδίου.

Εσείς παίζετε με πέντε παίκτες τουριστικούς. Θα μαζέψετε πάνω σ’ αυτούς μια δραστηριότητα. Εμείς όμως θα είμαστε μαζί με τους χιλιάδες μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιχειρηματίες στη χώρα, που δουλεύουν το τουριστικό προϊόν και βλέπουν απέναντί τους δυο κόμματα, τα οποία με περίεργο τρόπο και για περίεργους λόγους τους βάζουν απέναντι.

Γιατί τους βάζετε απέναντι; Γιατί θέλετε να τους ισοπεδώσετε; Γιατί θέλετε σε κάθε περιοχή και σε κάθε γειτονιά της χώρας αυτές οι δεκάδες, εκατοντάδες επιχειρήσεις, σε όλα τα επίπεδα -το εστιατόριο, το κατάλυμα, το κατάστημα με τα σουβενίρ- να εξαφανιστούν και να τους μαζέψετε, κυρία Γκερέκου, στο μεγάλο μέγεθος;

ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΚΕΡΕΚΟΥ: Κάνετε λάθος.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Να συνεχίσουμε αύριο, κύριοι συνάδελφοι.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Να συνεχίσουμε αύριο, επειδή είναι και αργά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού τα είδες αυτά;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είναι μια πολύ ωραία πρόκληση αυτή, κύριε Κωνσταντόπουλε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο το «all inclusive».

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ξέρετε ότι σας παρακολουθώ, σας σέβομαι και σας εκτιμώ. Αύριο, λοιπόν, επί των άρθρων…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Καταχράσθε την ανοχή του Προεδρείου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λαϊκίζετε και εσείς, κύριε Οικονόμου;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ποιος είναι ο λαϊκισμός;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Να ολοκληρώσουμε τώρα ήρεμα.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Αφήστε το λαϊκισμό και προσέξτε τις πολιτικές αναγορεύσεις …

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστώ για την κατανόηση τους Εισηγητές.