Δέσμευση του Υπουργού Εσωτερικών, Ευρ. Στυλιανίδη, προς τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της ΔΗΜΑΡ, Βασ. Οικονόμου, ότι θα μεριμνήσει ειδικά για την μεταφορά των μαθητών στην Ανατολική Αττική

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με πολύ προσοχή όλους τους ομιλητές, γιατί ο καθένας κατέθεσε την άποψή του και στη δημοκρατία πρέπει να τους ακούμε όλους.

Ξεχωρίζω όμως μέχρι στιγμής την τοποθέτηση δυο ομιλητών, του Υπουργού βεβαίως και του αγαπητού μου κ. Λαφαζάνη, τον οποίο πάντα εκτιμώ και συμπαθώ, αλλά σήμερα δεν θα κρύψω το γεγονός ότι διασκέδασα με την αμηχανία του.

Διασκέδασα δηλαδή με την αγωνία του, ενώ θα έπρεπε να ήταν προβληματισμός ειλικρινής, καθαρός, για το γίνεται σ’ αυτή την κυβέρνηση συνεργασίας. Μίλησε άσχημα για τις συσκέψεις των αρχηγών, πράγμα που δεν θα έπρεπε να κάνει. Τις υποτίμησε και είναι αμήχανος πάνω στο φαινόμενο ότι έχουμε πλέον μία κυβέρνηση συνεργασίας η οποία διαπραγματεύεται, συζητάει στο εσωτερικό αλλά και με τον ευρωπαϊκό παράγοντα, με την τρόικα και μ’ αυτούς με τους οποίους πρέπει για να φθάσουμε σε μία συμφωνία. Αυτή η αμηχανία, που θα έπρεπε να ήταν μια δημιουργική δύναμη…

Βλέπω ότι μόλις ήρθε ο κ. Λαφαζάνης. Κύριε Λαφαζάνη, λέω καλά λόγια, με ποια έννοια; Διαπίστωσα μια αμηχανία εκ μέρους σας, αγαπητέ κύριε Λαφαζάνη, για το πώς λειτουργεί και πώς κινείται η Κυβέρνηση. Υποτιμήσατε τις συσκέψεις των Αρχηγών, ενώ δεν έπρεπε να τις υποτιμήσετε, γιατί βλέπετε σήμερα τα φαινόμενα αυτά. Ποια φαινόμενα; Η Δημοκρατική Αριστερά να στέκεται ακλόνητη στις θέσεις τις οποίες έχει θέσει και από τις εκλογές αλλά και σ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Τα εργασιακά θέματα είναι για μας ζητήματα «κόκκινης» γραμμής κι οι θέσεις μας είναι ακλόνητες και πολύ καθαρές. Δεν ξέρω γιατί είστε αμήχανος εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον έχετε θορυβηθεί, μάλλον δεν μπορείτε να καταλάβετε τι γίνεται. Όμως γίνεται κάτι πολύ απλό: Διαπραγματευόμεθα για πρώτη φορά. Αυτή η συζήτηση κι αυτή η διαπραγμάτευση είναι πρωτόγνωρη. Γι’ αυτό καλά κάνετε κι είστε αμήχανοι.

 Όμως θα πρέπει να καταλάβει κι η άλλη πλευρά, δηλαδή οι αγαπητοί μας Ευρωπαίοι εταίροι, ότι δεν μπορεί  να μπαίνουν συνέχεια θέματα στη συζήτηση και στην διαπραγμάτευση των δύο πλευρών, δεν μπορεί να μπαίνουν συνέχεια ζητήματα. Μιλήσαμε για τα δημοσιονομικά, μπαίνουν τώρα τα εργασιακά. Πρέπει να καταλάβουν άπαντες ότι εδώ υπάρχει κυβέρνηση συνεργασίας, υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί οι οποίοι ενίοτε θα πουν και «όχι», ενίοτε θα πουν «μέχρι εδώ και μη παρέκει».

Σήμερα βγαίνουν πολλά μηνύματα και αύριο πιστεύω ότι θα βγουν μηνύματα. Η  Δημοκρατική Αριστερά έκανε ένα μεγάλο τόλμημα, να μπει στην κυβέρνηση συνεργασίας και να προσπαθήσει να διαμορφώσει το «πακέτο» αυτό, το οποίο κληρονόμησε από την προηγούμενη Βουλή και από την προηγούμενη Κυβέρνηση, με όρους δικαιοσύνης. Δεν είναι εύκολο, γιατί ούτως ή άλλως αυτό το πακέτο είναι επαχθές. Είτε δέκα πεντακόσια, είτε έντεκα πεντακόσια, είτε δεκατρία πεντακόσια με τη φορολογία, όπως κι αν το δεις, είναι ένα βαρύ φορτίο, το οποίο δεν το στηρίξαμε ούτε το Μάιο του 2010 ούτε το Φεβρουάριο του 2012, γιατί δεν ήταν αυτή η φιλοσοφία μας. Σήμερα όμως βρισκόμαστε προ του γκρεμού και θα πρέπει να πάρουμε ιστορικές και κρίσιμες αποφάσεις.

Παρά ταύτα και τώρα που βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, η Δημοκρατική Αριστερά, τα στελέχη της, οι άνθρωποι οι οποίοι χάραξαν μία πορεία τα προηγούμενα χρόνια είναι συνεπείς, σταθεροί στις ιδέες και στις απόψεις τους. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να το καταλάβουν άπαντες, πριν βιαστούν να πάρουν αποφάσεις οι οποίες μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα.

Το σημερινό νομοσχέδιο το οποίο κυρώνει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου πρέπει να ομολογήσω, κύριε Υπουργέ, ότι πάλι με φέρνει σε μία δυσφορία εμένα προσωπικά, γιατί τα έχει φέρει έτσι η μοίρα και η ζωή που να έχω εισηγηθεί ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος νομοσχέδια που να είναι όλα κυρώσεις Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου! Είναι φοβερό αυτό. Βέβαια ήταν της προηγούμενης Κυβέρνησης. Η σημερινή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι αυτής της Κυβέρνησης. Καταλαβαίνω όμως τη σκοπιμότητα και τη σημασία του να λύσεις αυτό το θέμα, που όπως πολύ καλά είπε κι ο εισηγητής μας, ο κ. Αναγνωστάκης, οι Βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς το είχαμε θέσει πάρα πολλές φορές. Βλέπαμε πού πάει το πράγμα. Δεν μπορεί να είσαι μόνον αυτός, ο οποίος ως Κασσάνδρα θα προβλέπεις το πρόβλημα. Πρέπει να προετοιμάζεις και να δημιουργείς τις συνθήκες ώστε να αποφύγεις το πρόβλημα.

Όταν, λοιπόν, πέρυσι τον Ιούλιο του ’11 πήραν οι δήμοι την αρμοδιότητα, είχαμε πει ότι αυτό το θέμα δεν περπατάει.

Για τους Καλλικρατικούς δήμους έγινε πολλή συζήτηση, κύριε Υπουργέ, και ανοίξαμε πάλι το κεφάλαιο αν ο «Καλλικράτης» ήταν επιτυχία για τη χώρα ή δυστυχία. Εγώ τον είχα ψηφίσει τον «Καλλικράτη», γιατί πίστευα ότι αυτή η δυνατότητα που έδινε αυτή η μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» θα ήταν μία καλή ευκαιρία, μία μεταρρύθμιση που θα έπρεπε να τη δοκιμάσει η χώρα. Μετά, δηλαδή, το βήμα με τον «Καποδίστρια», ο «Καλλικράτης» ήταν ένα λογικό βήμα. Θα κάνουμε τον απολογισμό. Ήδη αυτά εδώ που περνάμε σήμερα είναι στοιχεία του απολογισμού αυτής της πορείας. Και συμφωνώ απόλυτα με το ότι δεν ξέρω τελικά αν ο απολογισμός είναι θετικός. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας να αποτολμήσουν και να κάνουν τα βήματά τους. Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε τις παθογένειες αυτής της μεταρρύθμισης. Είναι πολλές οι παθογένειες.

Και έρχεται μία κυβέρνηση εκ των υστέρων να μαζεύει τα σπασμένα προηγούμενων καταστάσεων. Ακούσαμε εδώ πέρα ότι οι ένοχοι δεν μίλησαν, περί άλλων τυρβάζουν. Άκουσα –και άκουσε και η Αίθουσα, αλλά και ο ελληνικός λαός- για 150 εκατομμύρια απλήρωτα, λογαριασμοί που ήρθαν στους επόμενους, για εκατομμύρια ευρώ που έμειναν απλήρωτα.

Και ερωτώ εγώ: Γιατί έμειναν απλήρωτα; Και αυτοί που έφυγαν και άφησαν τις καρέκλες τους, ξεμπέρδεψαν; Ξεμπερδέψανε. Γιατί, τέλος πάντων, δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή να συζητάμε συνέχεια για τους ενόχους και τους υπεύθυνους.

Αλλά, κύριε Υπουργέ, αφού μπαίνουμε στον κόπο να κυρώσουμε άλλη μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ας αρχίσουμε να τα μαζεύουμε. Και συμφωνώ με το λόγο σας ότι στα μικρά είναι τα σπουδαία όταν αυτά γίνονται σ’ αυτήν την εποχή που και το αυτονόητο αναζητείται. Ψάχναμε το σχολικό βιβλίο τον περσινό  Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο και το παίρναμε μετά από ένα χρόνο και τα παιδιά δούλευαν με τις φωτοτυπίες ή δεν γινόταν η μεταφορά και το παιδί δεν μπορούσε να πάει στο σχολείο: ζητήματα δηλαδή, τα οποία τα επιτύχαμε φέτος. Δηλαδή, όντως άρχισε η σχολική χρονιά με τα βιβλία στα σχολεία και κάποιοι ζητωκραυγάσανε. Φθάσαμε σε αυτήν τη γελοιότητα να πανηγυρίζουμε για το αυτονόητο. Γι’ αυτό συμφωνώ ότι ο λόγος σας είναι μετριοπαθής και είναι στέρεος και πατάει σε σωστά βήματα: ότι ας κάνουμε τέλος πάντων, ξανά το αυτονόητο.

Ποιο είναι το αυτονόητο; Το σχολικό βιβλίο στο σχολείο, να μπορεί να μεταφερθεί ο μαθητής, να έχει πετρέλαιο το σχολείο για το χειμώνα που έρχεται, για να ζεσταθεί το παιδί.

Και σας ερωτώ, κύριε Υπουργέ: Θα έχει η σχολική επιτροπή του Δήμου τα χρήματα για να αγοράσει το πετρέλαιο ή θα ξαναφτάσουμε σε λίγο καιρό να συζητάμε τα ίδια; Γιατί βλέπω εδώ και εκπροσώπους γονέων και κηδεμόνων της Ανατολικής Αττικής να μας παρακολουθούν, οι οποίοι σήμερα και τις προηγούμενες ημέρες έκαναν μεγάλες κινητοποιήσεις. Ειδικά η Ανατολική Αττική είναι μία περιφέρεια με πάρα πολύ κόσμο –και δεν υποτιμώ με αυτό τις άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά στην Ανατολική Αττική μπορώ να σας πω ότι ζει και ένα εκατομμύριο πληθυσμός, έχει μεγάλους δήμους πλέον- και δυστυχώς δεν μπορούν τα παιδιά να πάνε στο σχολείο, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ομόνοια και το Σύνταγμα; Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα.

Παρακαλώ επικεντρώστε την προσοχή σας στην Ανατολική Αττική, γιατί τυγχάνει και τα ειδικά σχολεία, κύριε Υπουργέ –τα περισσότερα είτε μουσικά είτε καλλιτεχνικά σχολεία- να έχουν έδρα και να βρίσκονται στην Ανατολική Αττική. Είναι δυνατόν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ομόνοια να μην μπορεί να ικανοποιηθεί το στοιχειώδες, το να πάει στο σχολείο το παιδί;

Η υποχρηματοδότηση, λοιπόν, της τοπικής αυτοδιοίκησης δια του «Καλλικράτη» δημιουργεί τεράστιο ζήτημα αύριο με τη θέρμανση, γιατί μπαίνουμε στο χειμώνα.

Σας ερωτώ: Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πώς θα λειτουργήσουν από εδώ και πέρα; Τους βάλαμε τελευταία στιγμή στο ΕΣΠΑ. Για πέστε μου, μόλις τελειώσει το πρόγραμμα αυτό, τι θα γίνει; Εδώ τα ζητήματα είναι τεράστια και συνέχεια ανακύπτουν νέα.

Είπαμε να κάνουμε μία μεταρρύθμιση και δυστυχώς, καταλήξαμε να μαζεύουμε τα συντρίμμια μας και τα ερείπιά μας και πρέπει να τα ξανασυγκολλήσουμε, να ξαναστήσουμε πάλι από την αρχή τα στοιχειώδη.

Γι’ αυτό εμείς θα ψηφίσουμε αυτή την κύρωση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου γιατί τρέχουμε από πίσω να προλάβουμε τα αμάζευτα. Και εμείς προσπαθούμε έχοντας την προσέγγιση ότι σιγά-σιγά κάνεις βήματα –και όταν επιτύχεις μια νίκη δεν έχει σημασία αν είναι και μικρή, κάτι πέτυχες- θα στηρίξουμε την Κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία όταν προσπαθεί να δώσει μια λύση.

Λέγαμε κάποιοι ότι οι δήμοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι και σας το λέω γιατί είχα τη φαεινή ιδέα να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση ως υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές –που είναι δύσκολες εκλογές, είναι δύσκολος ο χώρος- και από πρώτο χέρι διαπιστώνω την προβληματική των πραγμάτων. Βλέπω εδώ ανθρώπους που έχουν μεγαλουργήσει εν αντιθέσει με εμένα σε αυτό το μετερίζι και έχουν καλύτερη εμπειρία από εμένα.

Όμως και εγώ με αυτή τη μικρή εμπειρία που απέκτησα σας λέω ότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ανταποκριθεί αυτή τη στιγμή ο μέσος δήμος, ο μέσος δήμαρχος, η μέση δημοτική αρχή στα ζητήματα που η κεντρική εξουσία με κουτοπονηριές πολλές φορές του δίνει την αρμοδιότητα και δεν του δίνει τα χρήματα, για να έλθουμε σήμερα εδώ και να πει κάποιος «την ξαναπαίρνω, την δίνω στον κύριο περιφερειάρχη», αλλά η Ανατολική Αττική δεν έχει λύσει το θέμα της.

Από πού θα ζητήσω εγώ την ευθύνη; Γιατί κάποια στιγμή θα ζητήσω και μια ευθύνη! Να την ζητήσω από τον περιφερειάρχη Αττικής ή από το δήμαρχο; Να μην αρχίσω τώρα να ονοματίζω κάθε δήμαρχο που φωνάζει. Υπάρχουν, λοιπόν, ερωτήματα και ζητήματα.

Εμείς, λοιπόν, έχοντας αυτές τις σκέψεις υποστηρίζουμε, όπως σας είπαμε, αυτή την προσπάθειά σας. Όμως, είναι πολλά τα ζητήματα που ανακύπτουν σε σχέση με το πώς συνολικά θα αντιμετωπιστεί το σχολείο. Εσείς είστε Υπουργός Εσωτερικών, δεν είστε ο Υπουργός Παιδείας, αλλά –πώς έρχονται τα πράγματα!- έχετε θητεύσει και σε αυτό το Υπουργείο και θα πρέπει με τη δική σας εμπειρία πλέον να βοηθήσετε πρώτα απ’ όλα να λυθούν τα θέματα αυτών των δεκαοκτώ δήμων της Ανατολικής Αττικής για να μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε άμεσα από τα προβλήματα.

Είναι και ο κ. Βορίδης εδώ που είναι της περιφερείας, όπως και άλλοι συνάδελφοι που έρχονται από αυτή την περιφέρεια, αλλά δεν είναι θέμα τοπικό. Είναι πλέον ζήτημα που έχει να κάνει με τον πυρήνα του προβλήματος της μεταφοράς των μαθητών.