Ομιλία του Β. Οικονόμου στη Βουλή για τους Εθελοντές Μακράς Θητείας (ΕΜΘ)

(Πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Φάροι, Στρατολογία και λοιπές διατάξεις» 24 – 07 – 2014)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά): Ευχαριστούμε.

Το λόγο έχει ο κ. Βασίλης Οικονόμου.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Ήρθα σήμερα εδώ για να υποστηρίξω την τροπολογία που κατέθεσα για δεύτερη φορά, παρ’ όλο που δεν είμαι μέλος του Β΄ Τμήματος. Είναι μια τροπολογία η οποία κατατίθεται με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκουμε σε σχέση με νομοσχέδιο του Υπουργείου Άμυνας. Το λέω αυτό, κυρία Υπουργέ, -λείπει και ο κ. Αβραμόπουλος-, γιατί, δυστυχώς, δεν έχετε πολλές επισκέψεις για νομοθετικό έργο αυτό το τελευταίο διάστημα. Και μιλάω για διάστημα πάνω από ένα χρόνο. Είχα καταθέσει την τροπολογία για τους εθελοντές μακράς θητείας επί Παναγιωτόπουλου, δηλαδή επί προηγούμενου Υπουργού. Την απέσυρα είναι η αλήθεια τότε, πριν ένα χρόνο, διότι είχε πει ο Υπουργός, σε συνεννόηση, προφανώς, με τη στρατιωτική ηγεσία, ότι είναι ένα θέμα λίγο μπερδεμένο, λίγο δύσκολο, λίγο ευαίσθητο. Θα γινότανε μια διαβούλευση, μια νέα προσέγγιση και θα ερχόταν ξανά!

 Θυμάστε, κυρία Υπουργέ, ότι σας το είχα θέσει και σε επίκαιρη ερώτηση την οποία, μάλιστα, είχαμε συζητήσει εδώ με σωρεία, βέβαια, άλλων θεμάτων που εκκρεμούν για τις Ένοπλες Δυνάμεις και το Υπουργείο Άμυνας.

Έρχεται σήμερα ένα νομοσχέδιο περί φάρων και άλλων διατάξεων. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν περίμενα ότι μια νέα νομοθετική ρύθμιση, μετά από τόσο καιρό, θα έχει αυτόν τον τίτλο. Πιστεύω ότι αδικείται η πολιτική ηγεσία και ειδικά αδικείστε εσείς, κυρία Γεννηματά, αλλά και ο κ. Αβραμόπουλος, όταν μετά από ένα χρόνο η πρώτη σας νομοθετική ρύθμιση ουσιαστικά είναι περί φάρων και λοιπών διατάξεων. Και το λέω αυτό πρώτον διότι εκκρεμεί σαφέστατα το ζήτημα των εθελοντών μακράς θητείας. Και δεν το λέω εγώ που έφερα τώρα το θέμα και το έχω ξαναφέρει. Το γνωρίζει όλη η Αίθουσα. Όλοι έχουν συζητήσει γι’ αυτό το θέμα και όλοι λένε ότι έχουν δίκιο. Θα πω εγώ την άποψή μου σήμερα εδώ, για να δούμε τελικά πόσοι το πιστεύουν αυτό πραγματικά. Διότι εκκρεμούν πολλά ζητήματα για τους αξιωματικούς, για τους υπαξιωματικούς.

 Σας συνεχάρη εγώ ο ίδιος προσωπικά ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος τότε της Δημοκρατικής Αριστεράς για την πολύ καλή παρέμβασή σας για το θέμα των αμυντικών βιομηχανιών και της λύσης που εδόθη, όμως, τα ζητήματα είναι πολλά, φλέγοντα και κρίσιμα. Δηλαδή, δεν θα κάνουμε παρέμβαση για τον ν.3883/2010; Εδώ έχω σταχυολογήσει πέντε αδικίες -αδικίες για το θέμα προαγωγών αξιωματικών οικονομικού, αδικίες για τους μονιμοποιηθέντες εθελοντές του 445/1974, αδικίες για τους μεταταγμένους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, αδικίες, αδικίες, αδικίες- από ένα σχέδιο που ήρθε το 2010, το οποίο αντί να βελτιώσει τα ζητήματα τα μπέρδεψε, δημιούργησε αδικίες. Υπάρχουν πάρα πολλά θέματα σε εκκρεμότητα. Μάλιστα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο στράτευμα αυτή τη στιγμή είναι διάχυτη ως δυσαρέσκεια, το οποίο δεν βλέπω να το αντιμετωπίζετε.                                    

Βάλατε κάποια στρατολογικά ζητήματα σήμερα και κάποια άλλα θέματα περί των φάρων. Προσεγγίστε, όμως, τα ζητήματα του στρατεύματος και του μόνιμου προσωπικού, είτε ανωτέρου, είτε ανωτάτου, είτε χαμηλής βαθμίδος.

Το επόμενο ζήτημα σας το έχω θέσει ξανά και περίμενα να ήταν μέσα στα ζητήματα αυτά. Αφορά το Συμβούλιο Μεταθέσεων, που είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα για τα μόνιμα στελέχη. Θα λύσουμε το ζήτημα του πώς θα γίνονται οι μεταθέσεις στο ελληνικό στράτευμα; Εκκρεμεί από το 2012. Το ζήτημα για τα στελέχη που μπήκαν 1990-1992, για τα συνταξιοδοτικά τους -χιλιάδες στελέχη- θα το λύσουμε;

Και βέβαια, υπάρχει το θέμα με τα μισθολογικά. Προσέξτε να δείτε, άκουσα και τον κύριο Υπουργό Οικονομικών να λέει ότι η εκλεγμένη Κυβέρνηση θα ορίσει τα δημοσιονομικά ζητήματα της χώρας, της πολιτείας και δεν θα τα καθορίζουν οι δικαστές κι οι αποφάσεις τους. Συμφωνώ κι εγώ. Βγαίνουν αποφάσεις όμως. Και το ερώτημα είναι το εξής: Ποια είναι η προσέγγιση της Κυβέρνησης για το μισθολογικό ζήτημα σε σχέση με τα μόνιμα στελέχη; Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι αυτές οι αποφάσεις, για τις οποίες πολλοί αναρωτιούνται αν θα εφαρμοστούν ή όχι, πώς θα εφαρμοστούν, σε τι βάθος χρόνου θα εφαρμοστούν και όλα αυτά που ακούμε μέσα από τον Τύπο βέβαια και όχι μέσα από επίσημα θεσμικά φόρα, είναι ένα θέμα το οποίο και αυτό επιβαρύνει το κλίμα σε αυτό που λέμε Ένοπλες Δυνάμεις.

Κλείνω, λέγοντας για τους εθελοντές. Είναι θέμα που αφορά δύο, τρεις, πέντε, είκοσι, τριάντα κυρίες, όπως με τρόπο προκλητικό, φαύλο, λύθηκε πριν από κάποια χρόνια, και αυτές οι κυρίες, εθελόντριες μακράς θητείας, αυτή τη στιγμή φέρουν και τα διακριτικά του αξιωματικού ή αφορά χιλιάδες αντίστοιχες, ομοειδείς περιπτώσεις, που αν το πάμε δικαστικά και μιλήσουμε αλλιώς θα υπάρξει σωρεία και καταιγισμός αποφάσεων, οι οποίες θα εκθέσουν ανεπανόρθωτα στρατιωτικές και πολιτικές ηγεσίες;

Ακούω ότι η στρατιωτική ηγεσία, οι λεγόμενοι «στρατηγοί», δεν δέχονται να φέρουν διακριτικά αξιωματικού οι οδηγοί, όπως τους λένε, οι «ορντινάντσες», ομιλούν για αυτούς περιπαιχτικά. Μιλούν με απαίσιο τρόπο για ανθρώπους που συνυπηρετούν και είναι η ραχοκοκαλιά των Ένοπλων Δυνάμεων. Μιλάμε για είκοσι χιλιάδες στελέχη. Αυτοί -λέει- δεν μπορούν να φέρουν διακριτικά αξιωματικού. Να δεχθούμε, λοιπόν, το αμερικανικό σύστημα, ότι ο υπαξιωματικός θα σταματάει υπαξιωματικός, ως ανθυπασπιστής; Να το δεχθούμε. Αν σε αυτή τη χώρα και οι Ένοπλες Δυνάμεις μας γίνουν έτσι, να το δεχθούμε. Δεν μπορούμε, όμως, να το δεχθούμε α λα καρτ. Η ευαισθησία για τις κυρίες που υπηρετούσαν κοντά τους -για να μην επεκταθώ περισσότερο- τότε δεν υπήρχε, αλλά για τους ατυχείς υπολοίπους, τη μεγάλη πλειοψηφία, υπάρχει.

Να αφήσουνε τέτοιες νοοτροπίες, λέω εγώ, κυρία Υπουργέ. Πρώτα απ’ όλα θα ξεκινήσουν από τη δική τους κατάσταση. Δεν μπορεί ο ελληνικός στρατός να έχει δώδεκα αντιστρατήγους, όταν ο κορυφαίος στρατός του κόσμου, άσχετα με αυτά που κάνει αυτή τη στιγμή -και μιλάω για τον ισραηλινό στρατό- διοικείται από υποστράτηγο ως επικεφαλής του και δύο ταξιάρχους και από συνταγματάρχες και κάτω οι υπόλοιποι, και εδώ να μοιράζουμε ως φέιγ-βολάν τα αστέρια και τα γαλόνια του αντιστρατήγου, του υποστρατήγου και των ανωτάτων, για να έχουμε την ευαισθησία να πούμε «Δεν θα δώσω τα διακριτικά του αξιωματικού». Δεν είναι δημοσιονομικό θέμα, το ξέρετε.

Καλώ όλες τις πτέρυγες να τοποθετηθούν επί του θέματος και όχι στο αυτί του Συνδέσμου Εθελοντών Μακράς Θητείας, του συλλογικού τους Οργάνου, ή στον καθένα εκ των εθελοντών, όταν πλησιάζει κάθε Βουλευτή ή κάθε κόμμα, και πάντα ακούω -μεταφέρεται σε μένα- «Όλοι οι Βουλευτές λένε, έχετε δίκιο, όλα τα κόμματα λένε, έχετε δίκιο».

Σήμερα λέτε εσείς, κάνοντας χρήση του Κανονισμού, αυτού του κακού Κανονισμού, ότι δεν θα φέρετε προς ονομαστική ψηφοφορία αυτή την τροπολογία. Είναι το δικαίωμα της Κυβερνήσεως, του Υπουργού. Ας μην ανοίξουμε τώρα εδώ μία ολόκληρη συζήτηση, αν τελικά νομοθετεί το Σώμα ή νομοθετεί η Κυβέρνηση. Γιατί, κυρία Πρόεδρε, εγώ δεν μπορώ να θέσω την τροπολογία μου σε ψηφοφορία, γιατί δεν την εισάγει η κυρία Υπουργός, για να δω τους αγαπητούς συναδέλφους οι οποίοι τα λένε έτσι, να παίρνουν μία απόφαση έστω και ενάντια της Κυβερνήσεως, της Υπουργού ή της στρατιωτικής ηγεσίας. Για να δω ποιος θα κυβερνά αυτόν τον τόπο. Θα κυβερνά ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ή η Ελληνική Βουλή σε τελική ανάλυση;

Όμως, δεν μου δίδεται το δικαίωμα εδώ τώρα να θέσω σε ψηφοφορία αυτή την τροπολογία. Καλώ, λοιπόν, την κυρία Υπουργό να κάνει αποδεκτή την τροπολογία και να πει το Τμήμα αν τη δέχεται ή δεν την δέχεται, για να λήξει αυτό το θέμα, να σταματήσει η υποκρισία, το θέατρο του παραλόγου για το αν τελικά θα πάρουν τα διακριτικά του αξιωματικού και οι είκοσι χιλιάδες εθελοντές που, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, τους προσεγγίζουν οι περισσότεροι ως ένα καλό εκλογικό σώμα, διότι είναι και πάρα πολλοί, αλλά στην ουσία πάντα στο τέλος υπερισχύει αυτό που θα πει η ολιγάριθμη στρατιωτική ηγεσία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά): Ευχαριστούμε, κύριε Οικονόμου.