Τώρα είναι αργά για δάκρυα…

(Συνέχιση της Ομιλίας στη Βουλή , του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βουλευτή Αττικής, Βασίλη Οικονόμου  επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων «Εθνική Αρχή Συντονισμού Πτήσεων και άλλες διατάξεις».)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Το λόγο έχει ο κ. Οικονόμου

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Ορίστε, κύριε Οικονόμου.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, η πανηγυρική έναρξη της Προεδρίας αν συνοδεύεται με πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας και άμα συγχρόνως  η Βουλή πρέπει να περιορίσει τη λειτουργία της, νομίζω ότι μόνο πανηγυρική δεν είναι και μόνο καλή εκκίνηση δεν δίνει στην Προεδρία.

Οι πανηγυρίζοντες, λοιπόν, αυτήν την Προεδρία καλά κάνουν και την θέλουν. Νομίζω ότι είναι καλή για τη χώρα μας, παρόλο που θα συμφωνήσω ότι το κέντρο βάρους των αποφάσεων πλέον έχει πάει αλλού, στα μόνιμα όργανα της Προεδρίας, τον Πρόεδρο και την Επίτροπο Εξωτερικών αλλά πάνω από όλα ουσιαστικά στο γερμανικό παράγοντα.

Η Προεδρία, αν αξιοποιηθεί δίνοντας και προβάλλοντας το δικό μας τόνο και τα δικά μας ζητήματα σε σχέση με το πώς θα διαχειριστούμε τις τελευταίες στιγμές αυτού του προγράμματος που έχει αποφασιστεί και σε όλες τις φάσεις του έχει ψηφιστεί από το 2010 και μετά, καλό θα είναι  και θα βοηθήσει τα ελληνικά συμφέροντα και την ελληνική υπόθεση.

Από εκεί και μετά, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Πρόεδρο κύριο Κακλαμάνη , ότι καλό είναι να μη σκυλεύεται αυτό το σώμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ και μάλιστα τώρα, στο τέλος, που είναι ένα κόμμα του 5% που ψυχορραγεί και δεν θα παρακολουθήσω –εγώ τουλάχιστον- τα δημοσιογραφικά κείμενα τα οποία μιλάνε, με απαξιωτικό πολλές φορές, τρόπο. Λυπούμαι κι εγώ γιατί, θητεύοντας πολλά χρόνια στις τάξεις αυτού του κινήματος, νομίζω ότι δεν του αναλογεί και δεν  του αξίζει μία τέτοια πορεία.

Βέβαια, θα συμφωνήσω, κύριε Πρόεδρε, ότι όποιος είχε τις αντιρρήσεις του και τις αντιθέσεις του –γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η πολιτική πάνω κάτω δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα- θα έπρεπε να τις εκφράσει την καλή εποχή, στην αρχή  το 2010, τότε δηλαδή που υπήρχε ένα ΠΑΣΟΚ του 40%, ένας Πρωθυπουργός πανίσχυρος και μία Κοινοβουλευτική Ομάδα που δέσποζε εδώ κι όχι τώρα που υπάρχει μία Κοινοβουλευτική Ομάδα αδύναμη –και το λέω έτσι γιατί έτσι συμπεριφέρεται, δυστυχώς- χωρίς να παίζει το ρόλο που πρέπει, έστω και ως τρίτο κόμμα. Τώρα, λοιπόν, ακούω πολλές αντιρρήσεις, δεν ξέρω αν είναι πραγματικές ή απλά εκφράζουν την αγωνία αυτών που νιώθουν να χάνεται μέσα στη φουρτούνα και η τελευταία σχεδία, πάνω στην οποία έχουν γαντζωθεί. Νομίζω ότι είναι πλέον αργά για δάκρυα και κόπους…

Όμως, η όλη συζήτηση που αναπτύχθηκε χθες και σήμερα σε σχέση με τις πολιτικές κινήσεις που γίνονται δίκην μάγου που βγάζει από το καπέλο τον λαγό και θα διαμορφώσει μία νέα εικόνα για την πολιτική, την κυβερνητική πολιτική σε σχέση με το κομμάτι που συζητάμε –για το εικοσιπεντάευρο- θα έλεγα ότι πραγματικά δεν έχει αξία έτσι όπως γίνεται, γιατί γίνεται μόνο επικοινωνιακά. Υπάρχει το βασικό  ζήτημα αν ο φορολογούμενος, ο κάθε πολίτης δηλαδή, με το φόρο του ή με την εισφορά του το χρέος του απέναντι στην πολιτεία και σ’ αυτό που περιμένει από την πολιτεία προς αυτόν, το εκπληρώνει.

Αυτή είναι μία βασική αρχή και του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά και αυτού που λέμε κοινωνικό κράτος και κράτος ευνομούμενο, δηλαδή ο πολίτης να δίνει το φόρο του –και μάλιστα ο πολίτης από το 2010 μέχρι το 2014 δίνει διπλάσιο φόρο με υπέρμετρη επιβάρυνση- και αναμένει ανταποδοτικά από ένα κοινωνικό κράτος να του παρέχει το δημόσιο νοσοκομείο, το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο σύστημα ασφάλισης, σύμφωνα με αυτά που καταβάλλει.

Εδώ, λοιπόν, δεν είναι το θέμα να κάνουμε τώρα ένα λαϊκίστικο παιχνίδι του στυλ ότι «εντάξει δεν σου φορτώνω κι άλλα πενήντα εκατομμύρια μέσω του εικοσιπεντάευρου, στα φορτώνω στις συνταγές, και  στα βάζω στον έμμεσο φόρο μέσω του καπνού  και του τσιγάρου».

Τελικά ποια είναι η δικαιοσύνη; Δηλαδή, πώς υπάρχει αυτή η δίκαιη αντιμετώπιση και ο δίκαιος καταμερισμός των βαρών; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, όπου έρχεται η κοινή γνώμη, ο πολίτης, είτε στις γειτονιές της Β΄ Αθηνών είτε στις γειτονιές της περιφέρειας Αττικής και σου λέει ότι δεν υπάρχει το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό τον τρελαίνει τον πολίτη. Ο πολίτης θα μπορούσε  να δεχθεί πολλά βάρη, πολλές ακόμα επιβαρύνσεις, αλλά δεν βλέπει τη δικαιοσύνη.

Φέρατε, κύριε Υπουργέ, εδώ πέρα το νομοσχέδιο για τις εισροές-εκροές των καυσίμων. Πολύ καλά κάνετε. Ειλικρινά σας μιλάω, τόσα χρόνια ακούω αυτές τις εισροές-εκροές και δεν λύνεται το θέμα, αλλά για να υπάρξει η εξίσωση στο πετρέλαιο κίνησης με το πετρέλαιο θέρμανσης και ουσιαστικά να έχουμε το πάγωμα του λαού, αυτές τις  άθλιες συνθήκες που διαμορφώνονται και την περιβαλλοντική επιβάρυνση. Όλα αυτά  ήξερε η Κυβέρνηση να τα κάνει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο όμως!!

Δηλαδή, εδώ θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, σήμερα, ότι τις εισροές-εκροές δεν έχει νόημα να τις βάλεις μόνο στα πρατήρια γιατί δεν καταπολεμάς το λαθρεμπόριο μόνο εκεί, αλλά πας στα διυλιστήρια, ψάχνεις και βρίσκεις το ναυτιλιακό καύσιμο. Σήμερα, εμείς εδώ, θα τα ανακαλύψουμε αυτά;

Και φέρνετε ξανά μία πρόταση, μία τροπολογία ουσιαστικά, με ένα άρθρο το οποίο πάει να διευκολύνει, γιατί είπατε εσείς ο ίδιος ότι το προηγούμενο καθεστώς ήθελε περιβαλλοντική μελέτη. Γελοιότης!

Ποιος έβαλε, λοιπόν, μία επιβάρυνση, ένα τείχος ώστε να μην προχωρήσει η πάταξη του λαθρεμπορίου; Ποιος το έκανε; Έχει ονοματεπώνυμο;

Όλοι πιστεύουν και φιλοδοξούν ότι θα ξεχαστούν και θα κρυφτούν πίσω από την ατέρμονη παράθεση νομοθετημάτων και άρθρων και σου λέει «ποιος θα θυμηθεί ότι εγώ το έκανα πριν από τρία χρόνια;». Ούτε εγώ δεν το θυμάμαι! Πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τώρα ποιος πονηρός Υπουργός έβαλε άλλο ένα εμπόδιο, ώστε να επιτύχει αυτό που λένε όλοι,  από την Αμερική την Ευρώπη μέχρι την Ασία, ότι αν θέλεις να πιάσεις το λαθρεμπόριο καυσίμων, υπάρχει ένας μόνο τρόπος: εισροές-εκροές. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια και είναι ιστορίες για να συζητάμε, κάποιοι να κάνουν τους ευαίσθητους και κάποιοι να εφαρμόζουν και μια πολιτική.

Το άλλο θέμα με το Επιμελητήριο. Σας άκουσα με πολλή προσοχή, κύριε Πρόεδρε. Πραγματικά πολλά απ’ τα θέματα που βάζετε έχουν αξία και έχουν σημασία. Όμως πρέπει να σας πω – και το λέω σε σας γιατί σας σέβομαι και σας εκτιμώ και το γνωρίζετε αυτό, γιατί είστε από τα ιστορικά πρόσωπα αυτής της Βουλής, αλλά και μιας παράταξης – ότι από εκεί και μετά την ευθύνη την έχει η Κυβέρνηση. Και από τη στιγμή που έχει η Κυβέρνηση την ευθύνη, εμείς θα κρίνουμε αυτό που η Κυβέρνηση φέρνει.

Είπε και ο Υπουργός εδώ – δήλωσε όμως, ότι δεν υπάρχει κείμενο – για το θέμα των διοδίων. Κύριε Υπουργέ μου, τι να σας πω. Να κρίνω και να τοποθετηθώ πάνω στη δήλωσή σας; Συμπάσχω και συμπορεύομαι και μαζί σας είμαι, παρ’ όλο που δεν ζω  στην Κοζάνη ή στις πάνω περιοχές, που σημαίνει ότι δεν έχω και την άμεση πίεση του λαού. Αυτό το πράγμα έλεγα εγώ, όταν έρχονταν εδώ πριν από ενάμιση -δύο μήνες αυτές οι συμφωνίες που φέρνατε, και όχι μόνο  γιατί αφορούσαν τις δικές μου περιοχές. Γιατί ξέρετε ότι αυτό είναι  το μεγάλο πρόβλημα της βόρειας Αττικής, με τα δεκάδες διόδια που θα φορτωθούν. Και σας είχαμε πει το πιο λογικό, ότι δεν μπορεί ένας δήμος, όπως είναι ο Ωρωπός, να έχει οκτώ διόδια – λέω ένα παράδειγμα για το πώς διαμορφώνεται τελικά το τοπίο.

Εσείς κάνατε μια προφορική δήλωση. Τι να πούμε τώρα; Ισχύει αυτό που έχετε φέρει για νόμο, αυτό που λέτε εσείς, αυτό που θέλει ο κόσμος στην περιοχή της Μακεδονίας; Ποιο ισχύει τώρα;

Άρα, εγώ θα τοποθετηθώ βάσει αυτού που έχουμε εδώ, στα χαρτιά και θα σας πω ότι δεν συμφωνούμε με αυτή την πολιτική.

ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων): Διαφορετικά πράγματα λέτε. Θα βγει μια υπουργική απόφαση…

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Εντάξει τώρα, θα βγει η υπουργική απόφαση, αλλά καταλαβαίνετε, κύριε Υπουργέ, ότι εμείς πραγματικά δεν θα σας δώσουμε αυτή τη δυνατότητα να ελιχθείτε διά μιας υπουργικής αποφάσεως και σε αυτό το θέμα. Δηλαδή, τόσες και τόσες δυνατότητες σας έχουμε δώσει.

ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων): Θα βγει μια υπουργική απόφαση που θα χωροθετεί το σημείο που θα είναι τα διόδια.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Καταλαβαίνω ότι ο Υπουργός δεν αντελήφθη το δικό σας προβληματισμό και την ευαισθησία. Όμως, με την υπουργική απόφαση θα μας δώσετε τη δυνατότητα να σας πούμε «μπράβο», τελικά επιτύχατε κάτι το οποίο βελτιώνει κάπως την κατάσταση. Διότι, αν γίνει αυτό που λέτε, πραγματικά κάπως το πράγμα έρχεται σε μια ισορροπία σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα των διοδίων.

Όσον αφορά το θέμα της Εθνικής Αρχής Συντονισμού Πτήσεων εμείς θα τον στηρίξουμε στα άρθρα. Βέβαια, δεν μπαίνει ζήτημα ονομαστικής εκεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ για πολύ λιγότερης αξίας και σημασίας θέματα –σε αντιπαράθεση μιλάω – ανέβαζε πολύ τα θέματα. Σήμερα είδα ότι στο τέλος ο κ. Παπαδημούλης βάζει το θέμα της ονομαστικής επί των άρθρων σε σχέση με το Επιμελητήριο και τις διατάξεις αυτές. Εμείς, όπως είπε και ο κ. Ψύρρας, ο Εισηγητής μας – το αυτό θα πω κι εγώ – έχουμε τις επιφυλάξεις μας. Από εκεί και μετά όμως νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί κράτησε πολύ χαμηλούς τόνους. Εδώ η αντιπαράθεση ήταν σφοδρή και τα ζητήματα που ανακύψανε ήταν μεγάλα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο στο θέμα αυτό επέλεξε τους χαμηλούς τόνους ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως ενόψει και των γενικότερων εξελίξεων.

Όμως, από κει και μετά, αφού δεν μπαίνει σε ονομαστική το θέμα του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου, δηλαδή της Εθνικής Αρχής Συντονισμού Πτήσεων, εμείς πιστεύουμε –και το είπαμε και χθες– ότι η προβληματική λειτουργία επί επτά χρόνια μιας προηγούμενης Αρχής δεν αλλάζει –ενώ πραγματικά πρέπει να διορθώσεις αυτό το έλλειμμα και αυτό το κενό- με μια νέα Αρχή, της οποίας την ηγεσία διορίζει ο Υπουργός. Το κέντρο βάρους, λοιπόν, των αποφάσεων και των εξελίξεων πάει στον Υπουργό. Αυτό εμάς μας βρίσκει αντίθετους. Δηλαδή, αν γινόταν μια ονομαστική ψηφοφορία, το άρθρο 3 εμείς δεν θα το ψηφίζαμε. Το λέω έτσι, σχηματικά, παρ’ όλο που δεν υπάρχει θέμα τέτοιας διαδικασίας.

Από εκεί και μετά, τα υπόλοιπα άρθρα εμείς θα τα ψηφίσουμε. Δεν θα ψηφίσουμε όμως το άρθρο 20, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ. Είχαμε πει για τις ανεξάρτητες αρχές και τα 4/5. Πραγματικά, επειδή συμμετέχω και στη Διάσκεψη των Προέδρων, βλέπω ότι είναι προβληματική η επίτευξη της πλειοψηφίας των 4/5.

Τελικά σε αυτήν εδώ τη χώρα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για τίποτα. Υπάρχει μια κωλυσιεργία και ένα ζήτημα το οποίο σέρνεται και βλέπουμε αρχές και όργανα του κράτους μας, να μην έχουν ολοκληρώσει τη λειτουργία τους και τη σύνθεσή τους.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Ολοκληρώνω.

Φεύγουμε, όμως, από το ένα άκρο του 4/5 και πάμε στο άλλο άκρο. Ίσως η αναθεώρηση του Συντάγματος να μας δώσει τη δυνατότητα, κύριε Πρόεδρε, να δούμε αν το 4/5 είναι η καλύτερη αναλογία ή έπρεπε να έχουμε μια μικρότερη, όπως το 3/5 ή 3/4. Πιστεύω πως θα γίνει μια πρόταση. Είναι φανερό πως δεν λειτουργεί το σύστημα. Να φύγουμε όμως από εδώ και να πάμε πάλι στο διορισμό από τον Υπουργό;

Είναι κρίσιμη αυτή η Επιτροπή. Μπορεί να μην την χρησιμοποιεί η ελληνική πολιτεία πολύ συχνά και μακάρι να μην χρειαστεί να την χρησιμοποιήσει καθόλου, αλλά όταν έρθει η ώρα της πρέπει να αποτελείται από πρόσωπα και να έχει σύνθεση που να εξασφαλίζει τη διαφάνεια και την άψογη λειτουργία της.

Αυτή είναι η θέση μας. Στην ονομαστική ψηφοφορία, όπως σας είπα, στο άρθρο 23 θα ψηφίσουμε «παρών», το άρθρο 24 θα το ψηφίσουμε, το άρθρο 25 θα το ψηφίσουμε και το άρθρο 26 δεν θα το ψηφίσουμε.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε, μπορώ να έχω το λόγο για ένα λεπτό;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Ορίστε, κύριε Πρόεδρε.