Ο Βασίλης Οικονόμου κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση του Εμπορικού Συλλόγου Κιάτου (23-02-2011)

Ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αττικής, Βασίλης Οικονόμου, συμμετείχε ως κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση του Εμπορικού Συλλόγου Κιάτου όπου και ανέλυσε τα αδιέξοδα που δημιουργεί το Μνημόνιο, τους ανέφικτους στόχους που θέτει η κυβέρνηση κατ’ εντολή της τρόικας και την κρίση που μετατρέπεται ταχύτατα από κρίση δανεισμού σε κρίση πολυεπίπεδη, κοινωνική, οικονομική και πολιτική. Δυστυχώς η πολιτική τελικά στόχευση του Μνημονίου δεν είναι άλλη από την εξόντωση του εμπορικού κόσμου, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και γενικά κάθε κλάδου όπου η ελληνική οικονομία στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια την ανάπτυξή της. Η κρίση τώρα κορυφώνεται καθώς η κυβέρνηση συμφώνησε 15 δις € περαιτέρω επιβάρυνση για το 2011 και έπεται συνέχεια. Η χώρα στα επόμενα χρόνια συμφώνησε να καταβάλει 70 δις μόνο σε τοκοχρεολύσια στους δανειστές, ποσό άπιαστο για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας ακόμα και στις καλές εποχές της ανάπτυξης και της οικονομικής «ευημερίας». Το 2009 διεξήχθησαν εκλογές με το έλλειμμα να βρίσκεται σε ανεκτά επίπεδα όπως τότε έλεγαν τα δημόσια στοιχεία, καταρτίστηκαν συγκεκριμένα προγράμματα από όλα τα κόμματα και ο ελληνικός λαός έκανε τις επιλογές. Τα στοιχεία βέβαια ήταν ψεύτικα όπως αποκαλύπτεται τελικά και όπως αποκαλύπτει και ο Στρος Καν το ήξερε και ο πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 2009. Η αποκλειστική αλήθεια και ο μονόδρομος του Μνημονίου έχουν οδηγήσει ήδη το δημόσιο χρέος στα 350 δις €, το οποίο θα διαμορφωθεί στα 370 δις στο τέλος του 2011 και στα 410 δις το 2012 και ούτω καθ’ εξής. Η πορεία αυτή θα μπορούσε να είναι αντιμετωπίσιμη εάν υπήρχε μια παραγωγική «έκρηξη» ικανή να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα. Η παραγωγική αυτή «έκρηξη» όμως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τις πολιτικές ύφεσης που πολύ πρόθυμα και με απόλυτη πειθαρχεία εφαρμόζει η κυβέρνηση με την ύφεση να έχει ξεπεράσει το 4%, την ανεργία να έχει ξεπεράσει το 14% τον μήνα Νοέμβριο (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία), την μερική απασχόληση να επεκτείνεται και τις επιχειρησιακές – ατομικές συμβάσεις να υπερισχύουν ως μέτρο τάχα της εξυγίανσης της οικονομίας και της επίτευξης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων. Στην πραγματικότητα αυτή μπορούν να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις του εμπορίου; Η πρωτοφανής αύξηση των λουκέτων στην αγορά δίνει τις απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Οι επιχειρήσεις και κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν μεγάλη έλλειψη ρευστότητας, οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες δανεισμού και η κυβέρνηση τις επιδοτεί με άλλα 30 δις € ανεβάζοντας το σχετικό ποσό στα 100 δις € εξασφαλίζοντας φθηνό χρήμα για τις τράπεζες οι οποίες το εκμεταλλεύονται για να αυξήσουν σε καιρούς μεγάλης ύφεσης την κερδοφορία τους. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε βγει στα κάγκελα όταν ο Καραμανλής είχε δώσει τα πρώτα 28 δις € και μιλούσε τότε για Λευκές Επιταγές στις τράπεζες. Από τότε η κυβέρνηση μπορεί να άλλαξε δεν άλλαξε όμως η πολιτική των «Λευκών Επιταγών» οι οποίες εξακολουθούν να δίνονται από το κράτος στις κερδοφόρες τράπεζες. Που διατίθενται αυτά τα λεφτά είναι άγνωστο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν διατίθενται στην πραγματική οικονομία της χώρας μας. Τέλος η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας εντάσσει πλέον και τα νοσοκομεία και τα σχολεία στις οικονομίες κλίμακος, δηλαδή σε μια μονοδιάστατη λογιστική προσέγγιση που οδηγεί στο κλείσιμο σχολικών και νοσηλευτικών ιδρυμάτων προς όφελος των ξένων δανειστών. Το Μνημόνιο επιβάλει μια πολιτική ύφεσης που αποσυνθέτει την οικονομική λειτουργία, απομυζεί τις λαϊκές και μεσαίες τάξεις, σπρώχνει την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού στην φτώχεια και την ανέχεια και δημιουργεί προϋποθέσεις μόνιμης εξάρτησης. Ακόμα και η ανάπτυξη που προϋποθέτει ότι θα έρθει σταδιακά συνδυάζεται με τρομακτικό ποσοστό ανεργίας καθώς η ανεργία είναι ένας παράγοντας που επιτρέπει το χαμηλό κόστος της εργατικής δύναμης. Ο εξορθολογισμός του ελληνικού κράτους είναι ένα ζητούμενο το οποίο πρέπει να είναι στόχος όλων μας. Ο εξορθολογισμός όμως αυτός δεν μπορεί να προκύψει μέσα από την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και την αντικατάσταση του από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες όπου θα πληρώνει ο κάθε Έλληνας πολίτης εφόσον βέβαια το αντέχει η τσέπη του. Η λύση στο αδιέξοδο του Μνημονίου είναι να λειτουργήσει το κοινωνικό κράτος, να παρέχει αξιόλογες υπηρεσίες χωρίς διεφθαρμένους λειτουργούς και με την λειτουργία του να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη του Έλληνα, να λειτουργήσει δηλαδή η οικονομία και να αυξηθεί το ΑΕΠ της χώρας ώστε να προκύψουν και πρωτογενή πλεονάσματα. Η κυβέρνηση τον μόνο «εξορθολογισμό» που έχει κάνει είναι οι οριζόντιες περικοπές επί δικαίων και αδίκων που ως αποτέλεσμα έχουν την μείωση των εισοδημάτων, την μείωση του ΑΕΠ και την δημιουργία αρνητικών οικονομικών κύκλων. (23-02-2011 )