Δεν νοείται Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης χωρίς την μεσαία τάξη

(Άρθρο του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βουλευτή Αττικής, Βασίλη Οικονόμου για το new-deal.gr που δημοσιεύτηκε την Κυριακή  2/2/2014)

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται δυστυχώς στην έκτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Πρόκειται για μια τραγική πραγματικότητα σε καιρό ειρήνης. Οι αιτίες της ύφεσης πρέπει να εντοπιστούν να αξιολογηθούν και βέβαια να αντιμετωπιστούν τόσο μέσω ενός αναπτυξιακού προγράμματος όσο και μέσω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στις δομές που ενδεχομένως τροφοδοτούν την ύφεση.

Κύρια αιτία της ύφεσης, εκτός του στρεβλού αναπτυξιακού και αντιπαραγωγικού πλαισίου που κατέρρευσε, μαζί με την επίπλαστη ευμάρεια που το συνόδευε, είναι και το σημερινό μοντέλο δημοσιονομικής προσαρμογής που επιβάλλει λιτότητα και εσωτερική υποτίμηση με τρόπο βίαιο, χωρίς κανένα όριο και δυστυχώς χωρίς τέλος. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι μισθοί μειώθηκαν δραματικά και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, εργασιακά δικαιώματα καταργήθηκαν, οι εργασιακές σχέσεις έγιναν υπερβολικά κατά τη γνώμη μου ελαστικές.

Παρά όμως τις «αλάνθαστες» μεθόδους των τεχνοκρατών, η βίαια προσαρμογή δεν έφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα κοινωνικά ανεκτό και αποδεκτό και αυτό διότι εμπεριέχει δομικά και θεμελιώδη σφάλματα που όχι απλώς δεν λύνουν τα ενδογενή προβλήματα αλλά αντίθετα απειλούν ευθέως την κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα. Προκειμένου όμως να βγούμε από τον καταστροφικό φαύλο κύκλο των τελευταίων ετών οφείλουμε να κινηθούμε όλοι μαζί στην κατεύθυνση της επιστροφής στη σταθερότητα και της αντιμετώπισης της κρίσης μέσα από ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Για να γίνει η θετική στροφή που έχουμε ανάγκη χρειαζόμαστε Εθνική Δημοκρατική Συνεννόηση σε πολύ συγκεκριμένους άξονες. 

Προτείνω λοιπόν να συμφωνήσουμε σε δύο βασικούς άξονες και να τους στηρίξουμε όλοι και κυρίως η σημερινή και η επόμενη κυβέρνηση:

1. Φορολογικό Σύστημα σταθερό για δέκα χρόνια στο οποίο θα προβλέπονται

Α. κίνητρα δημιουργίας και διατήρησης θέσεων εργασίας,

Β. φοροαπαλλαγές για δημιουργία νέων επιχειρήσεων ανεξαρτήτως μεγέθους χωρίς όμως να διαστρεβλώνεται ο ανταγωνισμός

Γ. φοροαπαλλαγές για πραγματοποίηση συνεργειών μεταξύ μικρών επιχειρήσεων ώστε να μπορούν να δημιουργηθούν συμπράξεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εξωστρεφή χαρακτήρα

Δ. Μείωση συνολικά της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ) και όλων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που συνδέονται με την παραγωγικότητα (πχ ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο)

2. Πυλώνες Παραγωγικής Ανασυγκρότησης (ενδεικτικά για να ξεκινήσει ο διάλογος)

Α. Πρωτογενής τομέας για να αξιοποιήσουμε την ποιότητα των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και να ενισχύσουμε τις συνεργασίες για την μεταποίηση, την αύξηση της παραγωγής και τις εξαγωγές, αναπτύσσοντας διπλωματικές – εμπορικές διακρατικές σχέσεις γύρω από το εμπόριο επενδύοντας στην ονομασία προέλευσης και προστατεύοντας την

Β. Αξιοποίηση της θέσης της χώρας με ανάπτυξη των υποδομών των λιμανιών, ολοκλήρωση των οδικών αξόνων, ανάπτυξη των υποδομών σταθερής τροχιάς ώστε να γίνει στην πράξη η Ελλάδα σημείο αναφοράς για την διακίνηση και την μεταφορά προϊόντων, για να γίνει ουσιαστική πύλη εισόδου και εξόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γ. Προσανατολισμός στις νέες τεχνολογίες και στην καινοτομία, οι οποίες δεν χρειάζονται μεγάλες εγκαταστάσεις, δεν εντάσσονται στη βαριά βιομηχανία και υπάρχει αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό στη χώρα για να καταστήσει τη χώρα σημείο αναφοράς στις νέες τεχνολογίες

Δ. Ανασυγκρότηση της υπαίθρου και αξιοποίηση της δημόσιας γης. Χρειαζόμαστε την δημιουργία υποδομών στα χωριά, την ενίσχυση των ανθρώπων που θέλουν να εγκατασταθούν μόνιμα στην περιφέρεια και να αναπτύξουν τον πρωτογενή τομέα, όχι μόνο με διάθεση γης που παραμένει ανεκμετάλλευτη αλλά και με υποδομές που θα επιτρέψουν την επιδιόρθωση παλαιών σπιτιών, με υποδομές που θα εγγυώνται υψηλό επίπεδο διαβίωσης χωρίς στέρηση αναγκαίων υπηρεσιών (πχ παιδεία, υγεία)

Ε. Επένδυση στον τουρισμό – πολιτισμό, όχι ευκαιριακά αλλά μόνιμα, μέσα από την αδιάρρηκτη διασύνδεση πολιτισμού και τουρισμού που είναι ο υπ ‘ αριθμόν ένα λόγος για να επισκεφτεί κάποιος την Ελλάδα. Αξιοποίηση όλων των μοντέλων τουρισμού, επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, με έμφαση στις μικρές επιχειρήσεις από όπου γεννιούνται τελικά οι μεγάλες επιχειρήσεις και οδηγούν τις εξελίξεις.

ΣΤ. Επένδυση στην παιδεία και σύνδεση της με την πραγματική οικονομία και κοινωνία. Ερευνητικά και πιλοτικά προγράμματα μπορούν να σχεδιάζονται από τα πανεπιστήμια και να εφαρμόζονται σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα. Οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να έχουν απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση και η γνώση δεν πρέπει να στεγανοποιείται και να περιορίζεται.

Ζ. Κατασκευαστικός κλάδος, χρειαζόμαστε την επανεκκίνηση των κατασκευών στη χώρα αφού μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας εξαρτάται από αυτόν, Αυτό δεν γίνεται μόνο με την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων που αφορά πέντε – δέκα εργολάβους. Μπορεί να γίνει όμως με την στήριξη της οικοδομής, που σημαίνει αλλαγή του φορολογικού πλαισίου για τα ακίνητα, πρόσβαση των πολιτών σε δάνεια, υλοποίηση σχεδίων ανάπλασης των πόλεων, απλοποίηση των αδειοδοτήσεων χωρίς να διακυβεύεται η ασφάλεια

Η. Στήριξη της ελληνικής βιομηχανίας ώστε να διατηρηθούν οι υπάρχουσες και να δημιουργηθούν νέες. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στην αμυντική μας βιομηχανία η οποία μπορεί να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει με εξωστρέφεια φέρνοντας χρήματα από τις ξένες αγορές. Ανασυγκρότηση του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου και ανάπτυξη αεροεπισκευαστικού τομέα με επίκεντρο την ΕΑΒ

Θ. Επένδυση στην ενεργειακή βιομηχανία τόσο σε ότι αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όσο και στον εκσυγχρονισμό της ΔΕΗ χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει δημόσια πολιτική ενέργειας.

Τέλος για να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη πρέπει να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε όλοι ότι χρειαζόμαστε την μεσαία τάξη και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες αύξησης της κατανάλωσης το οποίο με τη σειρά του προϋποθέτει την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους ο πιο αποδοτικός όμως αποδεδειγμένα είναι μέσω των κοινωνικών μεταβιβάσεων και του κοινωνικού μισθού. Ο κοινωνικός μισθός είναι κάτι το οποίο μπορεί να αποδώσει άμεσα το κράτος απλοποιώντας τις διαδικασίες, επενδύοντας ιδιαίτερα στην ποιότητα των υπηρεσιών .