Μονομερής πράξη η κατάργηση της ΕΡΤ

Ομιλία στη Βουλή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βουλευτή Αττικής, Βασίλη Οικονόμου, στην πρόταση νόμου «Ίδρυση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών»

Ο κ. Βασίλειος Οικονόμου έχει το λόγο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, είναι γεγονός   -και το έχω αναφέρει ξανά από εδώ, από το Βήμα- ότι κλείνει ο πρώτος κύκλος της Κυβέρνησης, ο οποίος μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι είναι μονοετής, δημιουργεί νέα δεδομένα. Και αυτό γιατί στο πρώτο διάστημα, εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της χρηματοδότησης γεγονός ασφυκτικό, καίριο και πολύ καθοριστικό για τη δημιουργία αυτής της Κυβέρνησης.

Η χρηματοδότηση της χώρας ήταν μια συνθήκη αναγκαία για να μπορούμε να συζητάμε από εκεί και μετά τι θα κάνουμε. Η χρηματοδότηση της χώρας επιτεύχθηκε. Η συμφωνία είναι δεδομένη. Τα 52 δισεκατομμύρια είναι πραγματικά μία επιτυχία που πιστώνεται στην Κυβέρνηση. Η ανάγκη να υπάρξει αυτή η χρηματοδότηση, ώστε να μην καταρρεύσει τυπικά η χώρα τον Ιούνιο του 2012, για να μπορούν να έχουν το δικαίωμα οι διάφοροι ηρωικοί λεβέντες να περνάνε εδώ από το Βήμα και να λένε τις ακατάσχετες φλυαρίες και μπούρδες τους, ήταν στο να υπάρξει αυτή η Κυβέρνηση, παρόλο που πάρα πολλοί απ’ αυτούς που με τη συμμετοχή τους και με την πρωτοβουλία τους να την σχηματοποιήσουν , ήταν και αυτοί τότε αμήχανοι με το εγχείρημα. Είναι λογικό αυτό, όταν τα τελευταία σαράντα χρόνια κυριαρχούσαν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, κυριαρχούσαν κόμματα που δημιουργούσαν μόνα τους την κυβέρνηση, δηλαδή είχαν αυτοδυναμία.

Υπήρχε άλλωστε και η αλαζονεία της αυταρέσκειας της μοναδικότητας και της αληθείας που ο καθένας πίστευε πως κατείχε. Το λέω αυτό, διότι η τότε αμηχανία, πριν από ένα έτος δηλαδή, έπαιζε το ρόλο της και τη συναντάμε και σήμερα. Δηλαδή ο τρόπος που σχηματίστηκε η τότε Κυβέρνηση και το ότι το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά άφησαν το περιθώριο ή έδωσαν το δικαίωμα στο πρώτο κόμμα, το οποίο όμως έλαβε μόνο το 29%, να πιστεύει ότι είναι ουσιαστικά ο μοναδικός εταίρος που παίρνει πάνω του την υπόθεση της Κυβέρνησης, ήταν μία έστω και εξ αντανακλάσεως λαθεμένη τακτική.

Και ερχόμαστε σήμερα και ζούμε τα επιχείρια αυτής της λαθεμένης αντίληψης. Και είναι λογικό αυτό, διότι κυβερνήσεις συνεργασίας -όπως σας είπα και είναι γνωστό- δεν είχαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια. Δεν ήταν ανεπτυγμένη η συνεργατική κουλτούρα στη χώρα μας και τώρα αυτά τα εισπράττουμε. Πώς το εισπράττουμε; Έρχεται ο Πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης συνεργασίας και παίρνει τις πρωτοβουλίες του. Θα μου πείτε «δεν έχει το δικαίωμα κατά το Σύνταγμα ο Πρωθυπουργός να παίρνει τις πρωτοβουλίες του;». Σαφέστατα, αλλά όταν ηγείται μίας κυβέρνησης συνεργασίας, το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να δικαιολογεί και στην ουσία της τη συνεργασία αυτή. Πρέπει να υπάρχει δηλαδή συναίνεση, συνεργασία, διαβούλευση, συζήτηση και όλο αυτό να καταλήγει σε μία πολιτική, η οποία να είναι κοινά συμφωνημένη.

Ήταν συμφωνημένη η κοινή προσπάθεια να υπάρξει η χρηματοδότηση της χώρας για να σταθεί όρθια; Σαφέστατα. Έγιναν οι κατάλληλες κινήσεις; Θεωρούμε ότι μία στοιχειώδης και σοβαρή διαπραγμάτευση πρώτη φορά έγινε τα τελευταία τρία χρόνια. Και αυτό απέφερε όπως είπα προηγουμένως και τα ανάλογα αποτελέσματα, δηλαδή το να επιτύχουμε να έχουμε αυτή τη χρηματοδότηση.

Η Κυβέρνηση ήταν μονοθεματική; Έπρεπε δηλαδή η Κυβέρνηση να ασχοληθεί μόνο με τη χρηματοδότηση της χώρας; Όχι. Το λέω αυτό, γιατί πολλοί λένε «μα, γιατί ανοίγετε το ένα θέμα, γιατί ανοίγετε το άλλο θέμα, γιατί ανοίγετε το παράλλο θέμα;». Η Κυβέρνηση πρέπει να τα ανοίξει όλα. Η ατζέντα πρέπει να είναι ανοιχτή σαν μία βεντάλια, η οποία θα περιλαμβάνει το οτιδήποτε.

Το ερώτημα είναι το εξής: Φτάνει μία χρηματοδότηση 52 δισεκατομμυρίων ευρώ να κρατήσει τη χώρα όρθια; Κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι βέβαια. Θα δούμε πολύ σύντομα ότι τα 52 δισεκατομμύρια ευρώ θα κρατήσουν τυπικά τη χώρα όρθια μέχρι ένα χρονικό διάστημα ακόμα.

Άρα, χρειάζονται και άλλες πολιτικές και άλλες δράσεις για να μπορέσει να πει μια Κυβέρνηση ότι επέτυχε το στόχο της. Και ο στόχος είναι να κρατήσει ουσιαστικά τη χώρα όρθια με μία προοπτική για το μέλλον και να κρατήσει όρθια και ζωντανή την κοινωνία. Διότι, όπως έχουμε πει και άλλες φορές, τελικά η χώρα δεν είναι κάτι απρόσωπο και ουδέτερο. Η χώρα είναι οι πολίτες της, είναι οι άνθρωποί της, είναι οι ιδέες της. Η χώρα είναι όλο αυτό το πλέγμα ιδεών, πραγμάτων και καταστάσεων που την εκφράζουν και την εκπροσωπούν.

Η κοινωνία σήμερα δοκιμάζεται πάρα πολύ από πολιτικές, οι οποίες τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια αποφασίστηκαν και υλοποιήθηκαν με τρόπο όχι σωστό, για να είμαι επιεικής.

Σήμερα όμως είναι αδήριτη και απόλυτη ανάγκη να πούμε ότι το χαμένο έδαφος αυτού του χρόνου για να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις, αλλαγές, και πρωτοβουλίες που να στήσουν πραγματικά το νέο κράτος, τη νέα αντίληψη και την αρχιτεκτονική για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε, πρέπει να αρχίσουμε να το κερδίζουμε αμέσως. Και το τελευταίο χρόνο βλέπουμε ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα σε αυτή την υπόθεση, κύριε Υπουργέ. Έχουν υπάρξει μικρές ή λίγες πρωτοβουλίες τέτοιου τύπου. Δεν έχουν υπάρξει μεγάλες πρωτοβουλίες.

Δεν έχουν  υπάρξει μεγάλες πρωτοβουλίες, δηλαδή να συμμαζευτεί το κράτος, να γίνει ένα σφικτό, δυνατό, παραγωγικό εργαλείο για την ίδια την πατρίδα και το λαό. Έχουν υπάρξει πρωτοβουλίες, όχι όμως του μεγέθους και του μηνύματος που θα θέλαμε για να δοθεί η έμφαση ότι κάτι αλλάζει στη χώρα.

Ο κύριος Πρωθυπουργός πήρε μια πρωτοβουλία πριν από λίγες μέρες. Στα πλαίσια, δηλαδή, αυτών των μεταρρυθμίσεων κάνει μια μονομερή κίνηση, κλείνει την ΕΡΤ και δημιουργεί ένα δεδομένο και μια κατάσταση, την οποία εντάσσει υποτίθεται στο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο αυτής της Κυβέρνησης.

Την κίνηση αυτή την αποφάσισε μαζί με τους υπόλοιπους Αρχηγούς; Όχι, απ’ ό,τι φαίνεται. Άρα, έχουμε μια μονομερή κίνηση, μια μονομερή δράση.

Αυτές οι δράσεις και αυτού του μεγέθους οι κινήσεις καταλαβαίνετε ότι δεν συνάδουν με το πνεύμα και με το όριο μιας συνεργατικής Κυβέρνησης. Είναι μια πράξη, μια λειτουργία, μια συμπεριφορά ενός Πρωθυπουργού, ο οποίος πρέπει  να δίνει αναφορά στο κόμμα του, στο πρόγραμμά του, στην ιδεολογία του.

Εδώ, όμως, έχουμε τρία κόμματα. Αυτό πρέπει να είναι σαφές και καθαρό σε ζητήματα που αφορούν τη δημοκρατία και τη λειτουργία της στη χώρα. Και η δημόσια τηλεόραση και η ραδιοφωνία είναι ζήτημα δημοκρατίας, πρώτα απ’ όλα. Δεν είναι το δημοσιονομικό ζήτημα που ερχόμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε. Είναι ο τρόπος, η δυνατότητα και το περιθώριο να υπάρχει μια φωνή δημόσια, κατοχυρωμένη στο πως ανταλλάσσονται και διακινούνται οι ιδέες, οι απόψεις και η ενημέρωση σε αυτή τη χώρα.

Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μια μεγάλη ένσταση, η οποία κατατέθηκε. Εμείς λέμε ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν μπορεί να είναι εκείνη η κίνηση της Κυβέρνησης, γιατί δεν έχει την αποδοχή τουλάχιστον των δυο μερών εκ των τριών. Δεν μπορεί να είναι αυτή η κίνηση.

Άρα, περιμένουμε μια νέα πρωτοβουλία, η οποία θα δίνει λύση αυτή τη στιγμή στο μπλοκάρισμα όλης αυτής της υπόθεσης. Έχουμε δεδομένη την επιλογή να υπάρξει αναδιάρθρωση της ΕΡΤ.

Καταλαβαίνετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, ότι δεν θα είναι η μόνη δημόσια υπηρεσία που θα υπάρξει αναδιάρθρωση και δεν πρέπει να είναι και η μόνη.

Η κατάσταση στην ΕΡΤ σαφέστατα είναι προβληματική στη λειτουργία της, στη δομή της. Σαφέστατα, λέμε κι εμείς ότι πρέπει να γίνει μια νέα πορεία στην ΕΡΤ, η οποία θα δημιουργεί ένα νέο πρόσωπο με δημόσιο πάντα χαρακτήρα και να μπορεί να συμβαδίζει με τη νέα αντίληψη για το καινούργιο κράτος που θέλουμε.

Αυτό είναι, όμως, άλλο από το να ρίχνω μαύρο στην οθόνη και να σταματάω τη λειτουργία. Αυτή δεν είναι μια λειτουργία και μια πρωτοβουλία, η οποία είναι ανεκτή  τουλάχιστον από τη Δημοκρατική Αριστερά και από το ΠΑΣΟΚ υποθέτω κατά πως γίνονται οι δηλώσεις και οι τοποθετήσεις από το έτερο κόμμα της Συγκυβέρνησης.

Αυτό για το οποίο έρχομαι σήμερα και καλώ ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ξανά εσάς -και μέσω εσάς τον Πρωθυπουργό- είναι να υπάρξει μια καινούρια πρωτοβουλία, η οποία θα απαντάει στην ουσία του θέματος. Ναι, θέλουμε την αναδιάρθρωση και της ΕΡΤ. Αυτό, όμως, να γίνει με όρους και στα πλαίσια μιας ΕΡΤ, η οποία κατά τη λειτουργία της μπορεί να δημιουργήσει τη νέα της εικόνα, δομή και λειτουργία.

Αυτή είναι η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Είναι μια καθαρή θέση. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν θέλει να παίζει με τις λέξεις και με τις έννοιες. Αυτοί είναι οι καθαροί λογαριασμοί που κάνουν και τους καλούς φίλους, όπως λέει και η παροιμία.

Επανέρχομαι και θα κλείσω με τη νομοθετική πρωτοβουλία που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ με την οποία συμφωνούμε. Έχουν ακουστεί απόψεις, έχουν μιλήσει οι εισηγητές, έχουν μιλήσει και ο Υπουργός και οι Βουλευτές. Γενικά, υπάρχει συμφωνία σε αυτήν την προσπάθεια. Χαιρόμαστε που την αποδέχεστε. Αυτό πραγματικά δείχνει ένα πνεύμα συνεννόησης.

Αυτή τη στιγμή πρέπει να υπάρχει συνεννόηση στη χώρα. Εμείς μόνο ένα στοιχείο θα βάζαμε. Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι αυτό το Ταμείο πρέπει να έχει αποκλειστικά και μόνο αυτό το ρόλο: Να είναι –να το πούμε έτσι- ο «κουμπαράς» για αυτήν την ελπίδα που έχουμε όλοι για το μέλλον, ώστε να υπάρξουν οι επενδύσεις και οι δυνατότητες ανάπτυξης μέσω των υδρογονανθράκων. Να είναι εκεί αυτή η δίοδος, ώστε να γεμίζει ο «κουμπαράς» για να μπορεί να στηρίξει το ασφαλιστικό σύστημα και να μη βάζει χέρι κανένας για κανένα άλλο λόγο.

Έχουμε μπροστά μας λογαριασμό του ΑΚΑΓΕ, κύριε Υπουργέ, για να αντιμετωπιστεί το φλέγον και μέγα ζήτημα του «Βοήθεια στο σπίτι». Ενώ είναι για ασφαλιστικούς λόγους, για τη λεγόμενη αλληλεγγύη, κλείσαμε μία τρύπα η οποία προέκυψε και είναι το «Βοήθεια στο σπίτι».

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξης του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

 Δεν θα αργήσω, κυρία Πρόεδρε.

Είναι μεγάλο θέμα το «Βοήθεια στο σπίτι», να μην το ανοίξουμε εδώ. Έπρεπε να κλείσει η υπόθεση του «Βοήθεια στο σπίτι», έστω προσωρινά; Σαφέστατα και έπρεπε, δεν το συζητάμε. Πάντα θα προκύπτουν τέτοια ζητήματα.

Αλλά εμείς είμαστε επιφυλακτικοί στο άρθρο 2 και σας κάναμε τη σημείωση. Ενώ είναι σημαντικό να υπάρχουν ερευνητικά προγράμματα και να υπάρξει ανάπτυξη και των μεταπτυχιακών μέσα στα πανεπιστήμια, εμείς λέμε «όχι, για κανένα λόγο». Μπορεί να φαίνεται και λίγο σκληρό ή λίγο δύσκολο στην κίνησή του το θέμα, αλλά λέμε «αποκλειστικής χρήσης μόνο για το ασφαλιστικό σύστημα». Μπορούμε να βρούμε στο δρόμο πολλούς σπουδαίους λόγους που θα  μας βάζουν στον πειρασμό να πάρουμε από τον κουμπαρά χρήματα. Όμως, εμείς λέμε εκεί, πρέπει να πάνε γιατί είναι μεγάλο το πρόβλημα -το ξέρετε καλά και το χειρίζεστε- στο ασφαλιστικό σύστημα!

Εγώ με έκπληξη άκουσα τα νούμερα που ανακοινώσατε πριν από λίγο καιρό ως μία απογραφή που έγινε με χίλια ζόρια το 2013, για το πόσοι είναι οι ασφαλιζόμενοι σε αυτή τη χώρα, πόσα είναι τα ασφαλιστικά δικαιώματα σε αυτή τη χώρα. Άκουσα έκπληκτος ότι έχουμε τρία εκατομμύρια περίπου φυσικά πρόσωπα για 4.400.000 από ό,τι έμαθα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Αυτός ο λογαριασμός αναρωτιέμαι πώς θα βγει και με ενεργό πληθυσμό και με την ανεργία να έχει πάει στο 1.400.000 άτομα, να φτάνει τα 3.600.000 άτομα με τους αγρότες μέσα, αν κάνω χονδρικά τους λογαριασμούς. Δηλαδή σε λίγο θα είναι ένας εργαζόμενος προς ένα συνταξιούχο. Μόνο απελπισία σε πιάνει αν σκέφτεσαι ότι αυτός ο λογαριασμός δεν βγαίνει με τίποτα.

Άρα, αυτή εδώ η πρωτοβουλία που τελικά είναι οικουμενικής αποδοχής, μπορούμε να πούμε ότι στο μέλλον ίσως είναι μία σανίδα σωτηρίας, να την πιάσει το ασφαλιστικό σύστημα και η πολιτεία ώστε να μπορεί να κρατηθεί. Νομίζω ότι δεν θα φτάσει αυτό. Θα πρέπει να παρθούν και άλλες πρωτοβουλίες, να γίνουν και άλλες κινήσεις, γενναίες ίσως, για να δούμε πόσο αντέχουμε όλοι ή τι αντέχουμε. Αλλά δυστυχώς το ένα προς ένα, ένας εργαζόμενος προς ένα συνταξιούχο, εφιαλτικός λογαριασμός μόνο φαίνεται ότι θα είναι.

Υπό αυτήν την έννοια, εμείς θα στηρίξουμε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία. Θεωρούμε ότι είναι ένα καλό μήνυμα, ότι τέλος πάντων η ελληνική πολιτεία, η ελληνική Κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος προσπαθούν να βρουν και να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα. Μένει να δούμε αν η πολιτική τάξη έχει τη γενναιότητα και τη δυνατότητα να δώσει λύσεις πιο άμεσα στα προβλήματα που θα ανακύψουν ούτως ή άλλως.

Ευχαριστώ.