Να ανανεωθούν οι συμβάσεις των 1000 ιατρών του ΕΟΠΥΥ

(Ομιλία  στην Βουλή του Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Βασιλείου Οικονόμου προς σχετικά με τα προβλήματα, τις καθυστερήσεις και τις αμφιταλαντεύσεις στη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, χρόνια είχα να ακούσω το «δεν δικαιούται να ομιλεί κάποιος». Ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας είναι αθάνατος! Τέλος πάντων.

Τα ζητήματα που ανακύπτουν με αυτή την επερώτηση είναι πολύ κρίσιμα, πολύ σοβαρά. Είναι ζητήματα φλέγοντα και για την καθημερινότητα και για την προοπτική της χώρας.

Είναι σίγουρο ότι ακούγοντας πώς εξελίχθηκε η φαρμακευτική δαπάνη τη τελευταία δεκαετία, κύριε Υπουργέ, μόνο έκπληξη μπορεί να δημιουργήσει στο μέσο πολίτη αυτή η υπόθεση. Νομίζω όμως,  ότι αυτό δεν αφορά τον μέσο πολίτη.

Βλέποντας, λοιπόν, τα στοιχεία –θα τα πω χονδρικά, για να μην μπλέξουμε με πολλά νούμερα τους ανθρώπους που θα διαβάσουν αύριο τα Πρακτικά ή που θα μάθουν τη συζήτηση- διαπίστωσα ότι το 2000 γύρω στο 1,5 δισεκατομμύρια σε φάρμακα που πλήρωνε ο ελληνικός λαός μέσω των ταμείων έφτασε το 2009 τα 5,5 με 6 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, ανέβηκε τέσσερις φορές πάνω αυτό που πλήρωνε ο ελληνικός λαός διά των ασφαλιστικών ταμείων για το φάρμακο. Και ρωτάω: Τι έγινε τέσσερις φορές παραπάνω σε αυτήν την ούτε καν δεκαετία; Αυξήθηκε τέσσερις φορές ο πληθυσμός της χώρας; Αρρώστησε τέσσερις φορές πιο πολύ ο ελληνικός πληθυσμός; Αυξήθηκε τέσσερις φορές η θνησιμότητα σε αυτή τη χώρα; Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Τέσσερις φορές παραπάνω, μάλλον, αυξήθηκε το «πάρτι» και όλη αυτή η ρεμούλα που κάποιοι στο όνομα της υγείας του λαού έπαιξαν εις βάρος του.

Άρα, οι παθογένειες αυτής της χώρας είναι μεγάλες. Θα μου πείτε: αυτό το «πάρτι» και αυτήν την ιστορία την παίξανε πέντε μεγάλοι βιομήχανοι του φαρμάκου και άλλοι τρεις ντίλερ; Όχι, έπεσε και πιο χαμηλά το παιχνίδι. Μπήκαν πολλοί σε αυτή την ιστορία. Άλλωστε, πραγματικά, αν συγκρίνει κανείς το 1,5 δισεκατομμύριο με τα 6 δισεκατομμύρια, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μία μεγάλη αύξηση, η οποία αποτελεί και το κίνητρο για να ασχοληθούν αρκετοί, πάντως όχι όλος ο λαός.

Υπήρξε η ανάγκη, λοιπόν, μίας μεταρρύθμισης και μίας νέας οπτικής για την υπόθεση; Υπήρξε. Αυτή η σύμπτυξη όλων των ταμείων, η εξοικονόμηση χρημάτων, το να μπει ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του, ήταν μία αναγκαιότητα; Ήταν.

Αυτό που έγινε το 2011, λοιπόν, πρέπει να το πιστώσουμε στην προηγούμενη Κυβέρνηση. Και το λέω εγώ ο οποίος είχα μεγάλες αντιρρήσεις και μεγάλες αντιθέσεις με την προηγούμενη Κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου ο οποίος, όπως έμαθα έκπληκτος, έπρεπε να αποφασίσει σε δέκα λεπτά για το πού θα πάει η χώρα. Όταν εγώ ο δόλιος δεν ψήφισα το πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010, κύριε Υπουργέ και κύριε Πρόεδρε, γιατί είπα ότι δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση, έπεσαν και με «έφαγαν» οι σύντροφοί μου. Έλεγαν: «δεν είναι δυνατόν», «έχει γίνει μεγάλη διαπραγμάτευση».

Και σήμερα έρχεται ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου και μας λέει ότι σε δέκα λεπτά έπρεπε να αποφασίσει, πριν ανοίξουν, λέει, οι αγορές της Ιαπωνίας. Και του είπαν οι Πρωθυπουργοί, οι συνάδελφοί του εκεί, «σε δέκα λεπτά αποφάσισε». Ό,τι του έβαλαν μπροστά το υπέγραψε. Αυτή ήταν η διαπραγμάτευση! Κι εγώ ο δόλιος είπα εδώ ένα απλό «ΠΑΡΩΝ», κυρία Χριστοφιλοπούλου, γιατί είπα μήπως αυτό το οποίο ήρθε τότε σ’ αυτήν την Αίθουσα δεν είναι προϊόν μιας διαπραγμάτευσης, αλλά μίας πλήρους υποταγής, χωρίς μάλιστα καν να δούμε και τι γράφει το χαρτί.

Δεν αναφέρομαι σε κανέναν άλλο, παρά μόνο στον κ. Παπανδρέου, στον επικεφαλής και έχων την τότε ευθύνη της Κυβέρνησης. Γι’ αυτό λέω ότι είχα αρκετές και μεγάλες αντιρρήσεις. Όμως, πιστώνω και κάποιες πρωτοβουλίες πραγματικά  που έγιναν.

Αναφέρθηκα στο 2011, σήμερα έχουμε 2013: Υπάρχουν προβλήματα; Εγώ σας έχω φέρει –πόσες φορές;- σ’ αυτήν την Αίθουσα περιπτώσεις, για να σας θέσω ζητήματα που προκύπτουν μέσα από την καθημερινότητα, για να τα καταλάβει ο κόσμος καλύτερα. Γιατί άμα μιλάμε θεωρητικά και βάλουμε σχήματα και φόρμες εδώ, δεν θα καταλάβει κανένας πολίτης τι συζητάμε.

Οι νεφροπαθείς δεν πληρώνονται ακόμα. Δεν πληρώνονται οι λογοθεραπείες. Υπάρχουν ιδρύματα με βαριάς νοητικής στέρησης παιδιά και ανθρώπους που δεν έχουν πάρει τα λεφτά τους από τον ΕΟΠΥΥ. Σας έφερα εδώ την περίπτωση του «Εργαστηρίου» από τα Άνω Λιόσια, σας έφερα την περίπτωση των «Αγίων Αναργύρων», ίδρυμα με φοβερή δουλειά στην Παλλήνη, παραδείγματα συγκεκριμένα. Δεν τα έχει πληρώσει ο ΕΟΠΥΥ.

Μήπως δεν είναι τεράστιο το ζήτημα των συμβάσεων των χιλίων γιατρών που βρίσκονται σε εκκρεμότητα αυτήν τη στιγμή, κύριε Υπουργέ; Και ερωτώ εγώ, ρωτάμε εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά: Τις μεγάλες περικοπές ποιος θα τις πληρώσει, δηλαδή το «μάρμαρο» που λέει λαϊκά ο λαός μας; Ο ασφαλισμένος, ο οποίος έχει αυξήσει τη συμμετοχή του; Και είναι ένα θέμα κι αυτό, όπως και το μέχρι πόσο μπορεί να την αυξήσουμε. Σε ποιον παράγοντα θα πέσουν αυτές οι προσμετρήσεις;

Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι πρέπει η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 2011 να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση, να προχωρήσει. Να δούμε εάν ο ΕΟΠΥΥ, ο μοναδικός μεγάλος ασφαλιστικός παράγων που διαμορφώνεται στη χώρα κι ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, χωρίς να απαξιώνεται πλήρως η παρουσία του κράτους μέσω του ΕΟΠΥΥ και να βάζει τον πολίτη συνέχεια να αυξάνει τη συμμετοχή του, μπορεί να μη ρίχνει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Άμα είναι να ρίξει την ποιότητά του στις παρεχόμενες υπηρεσίες, δεν έχει αξία. Το καταλαβαίνετε και συμφωνούμε σ’ αυτό.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι όσον αφορά στους χίλιους γιατρούς, των οποίων οι συμβάσεις είναι σε εξέλιξη –δηλαδή το αν θα τις υπογράψουμε, αν θα τις ανανεώνουμε ξανά ή όχι- πρέπει να ανανεωθεί η σύμβασή τους. Οι έξι, εξίμισι χιλιάδες γιατροί που αυτήν τη στιγμή μαζί με τους συμβασιούχους αυτούς είναι στο δυναμικό του ΕΟΠΥΥ, νομίζω πως είναι ένα ανθρώπινο δυναμικό το οποίο δεν πρέπει να το μειώσουμε, για να ικανοποιηθούν και να εξυπηρετηθούν οι πολίτες.

ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας): Είναι σε εξέλιξη η διαδικασία.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Το ξέρω. Απλά σας κάνουμε μία έκκληση, μία πρόκληση και πρόσκληση να επιμείνετε στη διαπραγμάτευση που κάνετε –και ξέρω ότι είναι σε εξέλιξη αυτή η διαπραγμάτευση- ώστε οι χίλιες συμβάσεις των γιατρών να υπογραφούν ξανά για την ανανέωσή τους.

Να πληρωθούν, επίσης, οφειλές και προς τους παρόχους αλλά και προς τους νεφροπαθείς που σας ανέφερα, καθώς και προς ειδικές κατηγορίες οι οποίες δεν μπορούν να συνδικαλιστούν και να φέρουν τα αιτήματά τους εδώ. Είναι άνθρωποι οι οποίοι και αυτοί και οι οικογένειές τους βασανίζονται στη ζωή τους  από τα προβλήματα που τους απασχολούν και δεν έχουν συνδικαλιστική έκφραση για να φέρουν εδώ τα θέματά τους. Σας ανέφερα εδώ δύο θέματα, νεφροπαθών και λογοθεραπείας των παιδιών. Δεν έχουν συνδικαλιστική έκφραση οι οικογένειες που τα παιδιά τους πρέπει να κάνουν λογοθεραπεία. Το ανέδειξε το θέμα ένας Βουλευτής. Πρέπει ειδικά αυτούς να τους προτάξετε και μετά να έρθουν οι συνδικαλιστές.

Θα συμφωνήσω με την κ. Βούλτεψη -για να κλείσω το θέμα- ότι πραγματικά οι συνδικαλιστές πολλές φορές δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες. Είδαμε ότι η λειτουργία της ΕΡΤ το τελευταίο διάστημα δεν ήταν η καλύτερη, και με ευθύνη των συνδικαλιστών, όταν χωρίς να καταλαβαίνουν πού βρίσκονται και σε ποια εποχή και περίοδο, πλάκωναν τις απεργίες τη μία πίσω από την άλλη, ακυρώνοντας στην ουσία και στην πράξη τον Οργανισμό.

Αυτό, όμως –λείπει η κ. Βούλτεψη- δεν δικαιολογεί το μαύρο στην οθόνη.

Δεν δικαιολογεί ότι πρέπει να κλείσει η Δημόσια Τηλεόραση, η δημόσια φωνή, κάτι το οποίο όλες οι χώρες το έχουν κατοχυρωμένο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Σας παρακαλώ, ολοκληρώστε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.

Εμείς πιστεύουμε ότι ήταν μια χρήσιμη επερώτηση. Έχουμε κάνει τις προτάσεις μας. Προσπαθούμε και πιστεύουμε ότι ο ΕΟΠΥΥ είναι ένας φορέας, ένας θεσμός που πρέπει και αξίζει τον κόπο να παλέψουμε γι’ αυτόν.

Θα είμαστε στο πλευρό σας, εφόσον μπορούμε να συνεννοηθούμε, γιατί το παν, κύριε Υπουργέ, από εδώ και πέρα είναι η συνεννόηση σε αυτή την Κυβέρνηση. Αν δεν υπάρξει συνεννόηση, αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Σας ευχαριστούμε και εμείς.