Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο «Να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαϊκή χώρα»

(Ομιλία στη Βουλή  του Βουλευτή Αττικής ,Βασίλη Οικονόμου στο Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο 2/9/2014)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δριβελέγκας): Τον λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Οικονόμου για επτά λεπτά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Η διστακτικότητα και η αμηχανία, κύριε Πρόεδρε, της Κυβέρνησης για το αντιρατσιστικό είναι δεδομένη. Μάλιστα, είναι ένα ζήτημα το οποίο ταλανίζει και εκκρεμεί σχεδόν μία διετία. Αυτή η αμηχανία και η διστακτικότητα εκ των πραγμάτων ξεπερνιέται, γιατί πρέπει αυτή η χώρα να συγκαταλέγεται σε αυτό που λέμε «ευρωπαϊκού τύπου χώρα». Άρα, οι δεσμεύσεις οι νομικές, οι ηθικές, οι πολιτικές -και όπως θέλετε να το δείτε- αυτής της χώρας πρέπει να συμβαδίζουν με αυτό το οποίο όλοι φιλοδοξούμε και όλοι ελπίζουμε τελικά να ισχύει, δηλαδή το να ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια με θεσμικές, πολιτικές και οικονομικές –αν μπορούμε- τέτοιες επιδιώξεις και ταυτίσεις.

Άρα, πολύ καλά φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο ώστε να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο το οποίο να στέλνει συγκεκριμένα μηνύματα και να διαμορφώνει το πλαίσιο ώστε κανείς να μην αμφιβάλλει και να μην αμφισβητεί ότι εδώ έχουμε μία ευρωπαϊκού τύπου χώρα στην ουσία. Αυτό είναι το ένα θέμα.

Δεν θα συζητήσω και δεν θα σχολιάσω αυτές τις ταλαντεύσεις, τις αμφισημίες και όλη αυτήν την πορεία.

Κύριε Υπουργέ, το φέρνει έτσι η ζωή και η τύχη και ξανασυναντιόμαστε. Ήμασταν εσείς εκεί πάλι και εγώ εδώ, όταν ο κ. Κασιδιάρης από αυτό το Βήμα, όντας πριν από εμένα ομιλητής, αμφισβητούσε ότι είχαμε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Εσείς τότε θυμάμαι ότι ήσασταν Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών. Σας είχα κάνει μία ερώτηση: Στη Γερμανία ποια θα ήταν η αντιμετώπιση αυτού του ατόμου, το οποίο από ένα δημόσιο Βήμα θα έλεγε αυτό; Ήσασταν αμήχανος για το τι θα λέγατε, βέβαια, και για το πώς θα το λέγατε κι όχι γιατί δεν ξέρετε.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, στην πράξη έχουμε αυτά τα φαινόμενα, δηλαδή Κόμματα, πρόσωπα, ομάδες, συμμορίες, εγκληματικές οργανώσεις να φέρνουν στο δημόσιο λόγο και στη ζώσα πραγματικότητα το αδιανόητο, δηλαδή ένα φρικαλέο έγκλημα του εικοστού αιώνα και να λένε ότι δεν έγινε, όχι ως επιστημονική ή ιστορική γνώση ή άποψη, αλλά ως μία πλέον πραγματική δραστηριότητα, την οποία πολιτικοί αύριο θα θέλουν να την κάνουν και κρατική άποψη. Αν αυτό το Κόμμα αύριο κερδίσει τις εκλογές και γίνει κυβέρνηση, αυτά προφανώς θα τα εφαρμόσει.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ: Τι θα εφαρμόσουμε δηλαδή;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Υπολογίστε, λοιπόν, ένα ευρωπαϊκό κράτος να έχει μία κυβέρνηση η οποία αρνούμενη το Ολοκαύτωμα να επιδιώκει ένα καινούριο.

Εδώ μπαίνουν δύο ζητήματα: Θα συζητήσουμε από αυτό το Βήμα και θα κάνουμε ιστορικό συνέδριο όπου θα αναζητήσουμε  τα θέματα που τον καθένα μας τον καίνε, τις ιστορικές μνήμες ή τα ζητήματα που τον απασχολούν ή θα συζητήσουμε την κρατική πολιτική που θα εφαρμοστεί;

Ισχυρίζομαι ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αυτοί οι οποίοι έρχονται στο Βήμα της Βουλής ή σε κάθε Βήμα πολιτικό και παριστάνουν ή μιλάνε εξ ονόματος της ιστορικής κοινότητας, των ιστορικών, δολίως λειτουργούν.

Θέλω να εξηγηθώ: Εδώ εγώ μπορώ να μιλήσω σαν ιστορικός; Νομικός είμαι, αλλά είναι η μεγάλη μου αγάπη η Ιστορία. Κατά τεκμήριο, δεν μπορώ. Δεν είναι σωστό από αυτό το Βήμα να κάνουμε ιστορία. Σε ένα ιστορικό συνέδριο αν πάω ως ιστοριοδίφης μπορώ να μιλήσω; Ναι, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω εκεί πολιτικά. Αυτούς που κάνουν και το ένα και το άλλο πώς θα τους χαρακτηρίσω, πού θα τους αντιμετωπίσω και πού θα τους πιάσω;

Δηλαδή, εδώ θα καταλήξουμε και θα συζητήσουμε για την κρατική πολιτική που θα εφαρμοστεί ή για την ιστορική αλήθεια;

Θα κάτσω να δω, λοιπόν, αν ιστορικά -κύριε Υπουργέ, αν θέλετε, να με παρακολουθήσετε- πληρούνται ή όχι οι προϋποθέσεις γενοκτονίας, εθνοκάθαρσης ή διωγμών; Αν πληρούνται, θα το λήξω εδώ; Εδώ περιμένω από εσάς ως Κυβέρνηση να μου πείτε ποια θα είναι η κρατική πολιτική, ποια μηνύματα θέλετε να στείλετε.

Άκουσα λογικά άλματα προηγουμένως, ότι ο Ίρβινγκ κακώς έφαγε δύο χρόνια φυλακή για τις ιδέες του. Ξέρετε τι λέω εγώ; Συμφωνώ. Δεν θέλω την ποινικοποίηση των ιδεών, είτε είναι οι αναθεωρητές ή οι αρνητές αυτοί οι οποίοι τελικά μπορούν να απολαύσουν την ελευθερία αυτών των απόψεων. Όμως, θέλω να μου πείτε ποια είναι η κρατική πολιτική. Η χώρα μας, η κρατική υπόσταση της Ελλάδος, αυτές τις απόψεις, που συνεπάγονται συμπεριφορές άρα ίσως ποινικά κολάσιμες πράξεις αύριο, τις αντιμετωπίζει;

Άρα, αν ο Ίρβινγκ -που άκουσα προηγουμένως ξαναλέω- λέει ότι δεν έγινε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες είναι ποινικά κολάσιμος. Στην Ελλάδα θα εφαρμόσουμε το αυτό; Πρέπει να το εφαρμόσουμε εισηγούμαι εγώ . Πρέπει να είμαστε μία χώρα ευρωπαϊκού τύπου. Δεν θα μπω στην ιστορική ουσία αν έγινε ή δεν έγινε το Ολοκαύτωμα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι   δεν θέλω να ξαναδώ να υπάρχουν κράτη ή πολιτικές ή αντιλήψεις που θα εφαρμόσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Οι αναθεωρητές της Ιστορίας –το λέω γι’ αυτούς που αγαπάνε την Ιστορία- ασχολούνται με  τα πιο όμορφα πεδία της Ιστορίας, γιατί εκεί πέρα υπάρχει το ζουμί της Ιστορίας. Ποιος ήταν στα τάγματα ασφαλείας στην Ελλάδα ο πυρήνας που τα λειτούργησε; Άμα διαβάσεις ότι ήταν οι Βενιζελικοί αξιωματικοί που αποτάχθηκαν το 1935, μπορεί και να νιώσεις πολύ άβολα, προερχόμενος μάλιστα κάποιος από αυτή τη δημοκρατική παράταξη. Ποιος είναι προδότης και ποιος είναι πατριώτης στην Ουκρανία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία το Β Παγκόσμιο Πόλεμο; Αυτός που συστρατεύθηκε με τα Waffen-SS ή αυτός που πολέμησε με το αντάρτικο στην Ουκρανία; Ποιος είναι;

Σήμερα, μπορώ να πω πολλά πράγματα πάνω σ’ αυτά τα θέματα. Το ερώτημα είναι: εδώ, στο Βήμα, θα κάτσω να λήξω αυτά τα ζητήματα; Όχι. Αν τα φέρω τα ζητήματα αυτά στο Βήμα, τότε θέλω να κρύψω αυτά που πραγματικά πιστεύω και θέλω να εφαρμόσω.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.

Θέλω να είμαστε λίγο ειλικρινείς. Ας πούμε τι θέλουμε και τι ζητάμε. Την ιστορική ή την πολιτική αλήθεια ο καθένας ας την έχει για τον εαυτό του. Εγώ καλύπτομαι και βολεύομαι -για να σας το πω αλλιώς- απ’ αυτή τη διατύπωση που κάνετε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ακούω την κρατική σας πολιτική, δηλαδή την πολιτική που θέλει το κράτος να εφαρμόσει. Και πιστεύω ότι πρέπει να στείλει συγκεκριμένα μηνύματα. Τα μηνύματα αυτά πρέπει να είναι προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν θα κάνω εδώ ούτε ψηφοθηρία ούτε θα πω ποιας καταγωγής είμαι ούτε θα βγάλω διακήρυξη, κάτι που είδα –κακώς- να γίνεται από κάποιους συναδέλφους, οι οποίοι προσπαθούν να απομυζήσουν καμία ψήφο, ενόψει και εκλογών, όποτε αυτές γίνουν. Θα σας πω, όμως, ότι η κρατική πολιτική πρέπει να είναι ενιαία, αδιαίρετη και συγκεκριμένη. Από κει και μετά, όλη η άλλη κουβέντα είναι για να δικαιολογήσουν κάποιοι την παρουσία τους στο πολιτικό σκηνικό, μέσα από θολές και μη καταγεγραμμένες απόψεις. Εγώ εδώ έχω πολλά βιβλία να σας παραθέσω, αλλά προτιμώ να μιλάω στο όνομά μου. Δεν θα σας πω να πάτε στο τάδε βιβλίο, γιατί με το να μιλάω δι’ αντιπροσώπου και μάλιστα εγνωσμένης αξίας, δεν δίνω στο Σώμα και στον ελληνικό λαό την ακριβή και πλήρη εικόνα τού τι λέω εγώ.

Εγώ, λοιπόν, λέω ότι η ιστορική αλήθεια αναζητείται, η κρατική υπόσταση και η πολιτική της πρέπει να είναι συγκεκριμένη -δεν είναι απαραίτητο αυτά τα δύο πολλές φορές να ταυτίζονται- αλλά θα πρέπει η κρατική πολιτική πραγματικά να μην ακροβατεί. Και επειδή δεν πρέπει να ακροβατεί, εγώ αυτό το νομοσχέδιο παρόλα τα προβλήματά του θα το υποστηρίξω. Φυσικά, θα υποστήριζα και την τροπολογία  για την αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών. Πρέπει, όπως σας είπα, να γίνουμε ευρωπαϊκού τύπου χώρα. Ό,τι ισχύει στην Ευρώπη, θα ισχύει και στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να είμαστε  θύλακας «χομεϊνιστάν».

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δριβελέγκας): Κι εμείς ευχαριστούμε.