8 χρόνια αναμονής λύσεων για το Ρέμα της Εσχατιάς…

(Άρθρο Β. Οικονόμου για την Εφημερίδα VillageVoice )

Πριν από μερικές ημέρες βιώσαμε για μια ακόμη φορά την «εκδίκηση» της φύσης λόγω των αλόγιστων παρεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον. Οι εικόνες που είδαμε από πολλούς Δήμους στη Δυτική Αττική, δεν οφείλονται μόνο στις αυθαιρεσίες και στα μπαζώματα των ρεμάτων, δεν οφείλονται μόνο στην «εκδίκηση» της φύσης.

Εδώ και περίπου μια δεκαετία, καταθέτω στη Βουλή ερωτήσεις σχετικά με τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα τόσο στη Δυτική Αττική, όσο και στη Βόρεια και την Ανατολική Αττική. Ειδικά για τους Δήμους από όπου διέρχεται το Ρέμα της Εσχατιάς, ή ρέμα του «αίσχους» όπως το αποκαλούν οι κάτοικοι, ήδη από το 2006 ζητάμε την ταχεία έναρξη και ολοκλήρωση των έργων αλλά οκτώ χρόνια μετά και παρά την εξασφαλισμένη χρηματοδότηση του έργου από ευρωπαϊκά κονδύλια, παραμένει ο κύριος λόγος καταστροφής από νεροποντή για τους συμπολίτες μας.

Το γεγονός αυτό καταδεικνύει κατά τη γνώμη μου μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του ελληνικού κράτους που αδυνατεί να προβλέψει, αδυνατεί να παρέμβει αποτελεσματικά και τελικά αδυνατεί να προστατέψει τους πολίτες και τις περιουσίες τους από καταστροφές που οφείλονται μεν σε ακραία καιρικά φαινόμενα, μπορούν όμως να προβλεφθούν και με τα κατάλληλα έργα να μην επιφέρουν τις συνέπειες που είδαμε ή και χειρότερες.

Δεν νοείται σε ένα σύγχρονο κράτος, μέσα στις πόλεις του Λεκανοπεδίου, να περιμένουμε από τους κατοίκους να οχυρώσουν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από πλημμύρες, δεν νοείται να μετατρέπονται έτσι εύκολα οι δρόμοι σε ορμητικά ποτάμια. Δεν επιτρέπεται σήμερα να περιμένουμε ακόμα να ολοκληρωθούν αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα που έχουν ξεκινήσει πριν από 8 χρόνια. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Για το λόγο αυτό επανέφερα την Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή για το Ρέμα της Εσχατιάς και τα αντιπλημμυρικά έργα της Δυτικής Αττικής, ελπίζοντας ότι η ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών θα παρέμβει, θα αναζητήσει ευθύνες και κυρίως θα φροντίσει να προχωρήσουν τάχιστα και να ολοκληρωθούν τα αναγκαία έργα.

Τα ελλείμματα δυστυχώς που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως χώρα και ως οργανωμένη κοινωνία, δεν είναι μόνο οικονομικά και οφείλουμε να κινητοποιηθούμε για να ξεπεράσουμε όλες τις παθογένειες της χώρας η οποία ακόμα δεν έχει διασφαλίσει τα αυτονόητα ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.