Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Η ΔΗΜΑΡ στηρίζει τη μικρομεσαία τουριστική επιχείρηση



(Ομιλία στη Βουλή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βασίλη Οικονόμου, Βουλευτή Αττικής, στο νομοσχέδιο  με θέμα απλούστευση διαδικασίας για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας , αναδιάρθρωση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και λοιπές διατάξεις.)  



ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Το αξιοποίησα επαρκώς.
Ο κ. Οικονόμου, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Παίρνοντας αφορμή από τον προλαλήσαντα, κύριε  Πρόεδρε, πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να εφαρμοζόταν η θεωρία του χάους στη χώρα μας.  Όμως, για να εφαρμοστεί αυτή η θεωρία θα ήθελε και την οργάνωσή της. Η οργάνωση των ενεργειών και των δράσεων σε αυτή τη χώρα, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι στοιχείο που αναζητείται. Βέβαια, προσπαθεί, νομίζω, εδώ η κυρία Υπουργός να οργανώσει το φαινόμενο του τουρισμού, αυτή τη μεγάλη δράση όπου όλοι ποντάρουν και ελπίζουν και εύχονται να πάει καλά. Είναι και αυτά τα δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες που τα ακούμε συνέχεια. Γυρνάμε γύρω από αυτά τα δεκαεπτά εκατομμύρια, αλλά ή δεν τους βλέπουμε ή τους βλέπουμε και δεν ξέρουμε τι αφήνουν και τι κάνουν εδώ.
Θα πάρω μια αφορμή από αυτό που είπε η κυρία Βούλτεψη προηγουμένως, για το αν ζούμε κι αν βιώνουμε τα ίδια όλοι σε αυτή τη χώρα. Πραγματικά, σε μια χώρα όπου όλοι είναι εν δυνάμει  πρωθυπουργοί και προπονητές του Ολυμπιακού, τα ξέρουν όλα. Είναι μια από τις παθογένειες αυτές.
Δυστυχώς, δεν έχω δει άνθρωπο, ο οποίος να μην ξέρει κάτι σε αυτή τη χώρα. Ακόμα και σ’ εμένα που είμαι δικηγόρος λίγοι έρχονται να με ρωτήσουν για κάποιο ζήτημα να τους το λύσω. Είναι φοβερό αυτό που γίνεται. Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, όπου όλοι τα ξέρουν όλα, όπου όλοι στον καφενέ είναι «πρωθυπουργοί» και κυβερνάνε εύκολα και άνετα  «κοουτσάρουν» την ομάδα -το λέω γιατί είμαι και Ολυμπιακός- πρέπει να δούμε αν η υπόθεση του τουρισμού είναι μια ιστορία η οποία είναι και αυτή εύκολη στη συζήτηση, όχι στον καφενέ, αλλά τουλάχιστον μέσα εδώ, στην Ολομέλεια. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε κάνει τους τουρίστες και έχουμε πάει σε ωραία μέρη και έχουμε ζήσει όμορφα, ειδικά σε αυτή τη χώρα που είναι ένα γωνιακό οικόπεδο στην υφήλιο, ευλογημένος τόπος που από μόνος του δουλεύει. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Σε αυτήν την όμορφη γωνιά της γης, την οποία πραγματικά πολύ την εκθειάζουν, έχουμε οργανώσει τη δουλειά μας έτσι, ώστε να πούμε με περηφάνια ότι έχουμε δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες φέτος, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα διεργασίας, λειτουργίας και οργανωμένης δουλειάς; Μου είπε κάποιος κακεντρεχής «μα, κλείσανε δέκα αγορές γειτονικές της χώρας μας». Φυσικά, εμφύλιοι πόλεμοι, δυσάρεστα γεγονότα στρέφουν εκ των πραγμάτων κάποια πράγματα στη χώρα μας.
Τα περυσινά δεκαπέντε εκατομμύρια και τα φετινά δεκαεπτά εκατομμύρια τουριστών είναι αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού; Εγώ θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ένας σχεδιασμός. Όμως, όπως πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος προηγούμενος ομιλητής, τρία χρόνια είχαμε να δούμε σχέδιο νόμου στο κομμάτι του τουρισμού, οργανωμένο και όχι  ως παρεμπίπτον ζήτημα.
Εδώ πρέπει να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις. Αυτό το σχέδιο νόμου δεν έχει μια φιλοσοφία συγκεκριμένη, η οποία να έχει διαβαθμίσεις και στοχεύσεις

Κάποιος ομιλητής προηγουμένως είπε ότι είναι αποσπασματικές οι διατάξεις του. Εντάξει, είναι αποσπασματικές οι περισσότερες διατάξεις. Το στοιχείο που τις ενώνει είναι η Ελλάδα και ο τουρισμός, αυτές οι δύο λέξεις. Αυτό δεν λέει πολλά πράγματα. Πρέπει να υπάρχουν και άλλα στοιχεία για να μπορεί να υπάρχει μία σειρά στα ζητήματα.
Ο ελληνικός τουρισμός δουλεύει κατά τύχη μέχρι τώρα; Φοβάμαι πως ναι, όπως και πολλά πράγματα στη χώρα. Όπου υπάρχει πολύ ιστορία, όπου υπάρχει καλό κλίμα, όπου υπάρχει καλή γεωγραφία, έχουμε συγκεντρώσεις τουριστικών μονάδων και την ανάπτυξη του τουριστικού φαινομένου. Όπου δεν υπάρχουν αυτά -υποτίθεται- δεν έχουμε τίποτα.  Αναφέρομαι στην ίδια χώρα, για το ίδιο θέμα . Λένε κάποιοι, όμως, ότι όλη η χώρα είναι όμορφη. Εγώ θα σας ρωτήσω κάτι. Στην Αττική, αυτός ο επισκέπτης από το εξωτερικό που θα έρθει να κάτσει για δύο μέρες, ποια μέρη ξέρει; Ξέρει την Ακρόπολη, ξέρει το Θησείο, ξέρει το Μοναστηράκι, ξέρει δυο-τρία σημεία.
Εγώ θα σας πω  δύο-τρία παραδείγματα μέσα στην Αθήνα από τη δική μου εκλογική περιφέρεια. Υπάρχει για παράδειγμα περίπτωση να φύγει ποτέ το τουριστικό λεωφορείο από την Αθήνα και να πάει μία εκδρομή στα Μέγαρα, που είναι από τις πιο αρχαίες ελληνικές πόλεις; Υπάρχει περίπτωση να φύγει ένα λεωφορείο και να πάει στην Ελευσίνα, που είναι από τις πιο αρχαίες ελληνικές πόλεις; Υπάρχει περίπτωση να φύγει και να πάει στο Μαραθώνα; Άντε το πολύ -νομίζω ότι το έχω δει- σε κάποια διαφημιστικά να πάει λίγο στο Σούνιο, ίσως λόγω του ωραίου δειλινού του!
Άρα, το τουριστικό προϊόν είναι άναρχο. Δουλεύει κατά τύχη, όπως προλάβει και μπορέσει κάποιος να το προσεγγίσει. Αυτή είναι λοιπόν μία πολιτική απολιτίκ, με το «α» μπροστά, όπου πραγματικά δούλευε το πράγμα από μόνο του. Θα έρθει κόσμος να δει την Ακρόπολη. Θα έρθει κόσμος να κάνει τις ωραίες του βόλτες, στις ωραίες παραλίες στα ωραία μας νησιά. Το ζήτημα είναι άλλο. Πώς οργανώνεις εσύ αυτό το οποίο έχεις στα χέρια σου, δηλαδή μια πολύ ωραία χώρα, όπως είπα, ένα πολύ ωραίο κλίμα, ένα ωραίο περιβάλλον, μία ιστορία τρομακτικής, φοβερής αξίας; Πώς το οργανώνεις;
Αυτό το νομοσχέδιο προσπαθεί να οργανώσει όλα αυτά τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας ως Ελλάδα; Νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη επιτυχία στη στόχευσή του.
Πρώτον, πρέπει να πούμε και να δεχθούμε ότι τουρισμός δεν είναι μόνο ο τουρισμός που περιμένουμε από το εξωτερικό, αλλά είναι και ο εσωτερικός. Στον τομέα αυτό βλέπω πλήρη απουσία παρεμβάσεων. Αυτό το λέω διότι πραγματικά ο εσωτερικός τουρισμός θα μπορούσε και θα έπρεπε να κρατήσει πολύ μεγάλο μερίδιο αυτής της βαριάς βιομηχανίας, όπως θέλουμε να την ονοματίζουμε πολύ συχνά.
Το τουριστικό προϊόν κάποιοι το δουλεύουν.  Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι. Ακούω τις μελέτες και τις αναλύσεις. Μιλάμε για οκτακόσιες χιλιάδες και ελπίζουμε το 2020 να είναι ένα εκατομμύριο. Αυτοί οι εργαζόμενοι με ποια δικαιώματα θα δουλέψουν; Δεν βλέπω εδώ κάποια σχετική μέριμνα. Θα μου πείτε: «Με αυτά θα ασχολούμαστε ή με τους δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες;». Θεωρώ ότι πρέπει να ασχοληθούμε και με τα δύο, αλλά και με πολλά άλλα που θα σας πω. Πάντως, αν ασχολούμαστε μόνο με το πώς κάποιος θα κάνει την τουριστική του επίσκεψη και δεν ασχοληθούμε με την εκπαίδευση αυτών που θα τον υποδεχθούν, με τα δικαιώματά τους ως εργαζομένων, τι νόημα έχει να συζητάμε; Εκτός αν πάρουμε «δανεικό» εργατικό προσωπικό. Νομίζω ότι κανένας δεν το ισχυρίζεται και κανένας δεν το θέλει αυτό. Όχι γιατί έχουμε πρόβλημα με τους ξένους, αλλά γιατί πρώτα από όλα…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΩΤΗΣ: Αυτό γίνεται.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Συμφωνώ, αγαπητέ μου. Συμφωνώ ότι γίνεται. Γι’ αυτό λέω, προσπαθώντας να φέρω ανάποδα τη συζήτηση και τα επιχειρήματα, ότι θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αυτός ο στόχος. Άρα, πρέπει να βρούμε τη θεραπεία αυτών των προβλημάτων.
Υπάρχουν περιβαλλοντικές υποβαθμίσεις. Δεν θέλω να μπω σε ονοματολογίες ή συνομωσιολογίες του τύπου «φτιάχτηκε ένα νομοσχέδιο για τρεις-τέσσερις μεγάλους επιχειρηματίες». Δεν μπαίνω σε αυτά, δεν τα πιστεύω, δεν με ενδιαφέρουν. Όμως θέλω να πω και κάτι άλλο. Αν εγώ ο μεγάλος ξενοδόχος, το μεγάλο όνομα, το μεγάλο κεφάλαιο, η μεγάλη δύναμη και οικονομική συγκέντρωση έχω αυτές τις δυνατότητες που μου δίνει το νομοσχέδιο, οι οποίες είναι πραγματικά σημαντικές, θέλω να ξέρω πώς πιστεύει η Κυβέρνηση ότι μπορεί να εξελίξει την επένδυση του το επόμενο διάστημα. Τι προσδοκά δηλαδή με αυτά τα σημαντικά, σε σημείο που να φαίνονται  και προκλητικά, μπόνους που δίνει η κυβέρνηση;
Δηλαδή, αν μπορώ να κάνω παρεμβάσεις στο δάσος, στην παραλία, στον αιγιαλό, σε αρχαιολογικό και σε ιστορικό χώρο, σε λιμένα, σε όλα αυτά τα ζητήματα που εννοιολογικά διαμορφώνουν την έννοια του περιβάλλοντος και του περιβαλλοντικού χαρακτήρα αυτής της χώρας, τότε αυτό είναι ένα σοβαρό μπόνους.
Ποιο είναι το αντίκρισμα; Τέλος πάντων, έχει υπόψη της η Κυβέρνηση και τις επενδύσεις όπου πρέπει να κάνει χρήση αυτών των μπόνους; Πρέπει να μου πείτε δηλαδή ότι ο κ. Οικονόμου, ο μέγας επενδυτής, έχει στο μυαλό του να επενδύσει στις ωραίες παραλίες της Κατερίνης –ας πούμε- και θα κάνει χρήση αυτών των στοιχείων. Πρέπει να ξέρουμε όμως αν αξίζει τον κόπο τελικά. Διότι θεωρητικά με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνουμε τις συνθήκες ώστε στο όνομα του τουρισμού να αλλοιώσουμε και πολλές συνταγματικές συνθήκες στη χώρα μας.
Ο τουρισμός είναι ένα μονοδιάστατο φαινόμενο και θέλει μια μονοδιάστατη προσέγγιση; Βάζετε στο νομοσχέδιο το θεματικό τουρισμό και πολύ καλά κάνετε. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή κίνηση, την οποία κάνετε, και λείπει από τη χώρα. Δεν έχουμε αθλητικό τουρισμό ανεπτυγμένο στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Βέβαια, βλέπω να δίνεται μεγάλη έμφαση –στα όρια της εμμονής- για το γκολφ. Εντάξει, υπάρχει και το γκολφ. Νομίζω όμως ότι εάν κάναμε μία ιεράρχηση των σπορ και των δυνατοτήτων προσέλκυσης τουριστών, το γκολφ δεν θα ήταν στην πρώτη κλίμακα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κι όμως, είναι.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είναι; Δεν είμαι ειδικός. Λέω όμως ότι στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων θα μπορούσαμε να έχουμε κι άλλες ενέργειες και δράσεις στο αθλητικό τουριστικό προϊόν.
Επίσης, ο θρησκευτικός τουρισμός –τα είπαν κι άλλοι- ή ο αγροτοτουρισμός είναι στοιχεία που λείπουν από το νομοσχέδιο, ενώ υπάρχουν κάποια στοιχεία που τα βάλατε, όπως τον ιαματικό ή τον αλιευτικό τουρισμό ή τον ιατρικό τουρισμό.
Βέβαια, οι συνέργειες πρέπει να υπάρχουν και δεν τις βλέπουμε. Θέλω να ξέρω, δηλαδή, ο κ. Γεωργιάδης, στο Υπουργείο Υγείας, πώς προσεγγίζει την έννοια του «ιατρικού τουρισμού» ή τον ιαματικό τουρισμό, ο οποίος πάει μαζί εκ των πραγμάτων; Υπάρχει μια τέτοια συνέργεια; Δεν τη βλέπουμε στο νομοσχέδιο. Με πολύ ενδιαφέρον θα ακούσουμε αν υπάρχουν αυτές οι προβλέψεις και οι μελέτες.
Θέλω να ολοκληρώσω και να σας πω τα εξής: Η Δημοκρατική Αριστερά πολιτικά επενδύει στο μικρό και στο μεσαίο μέγεθος. Το είπα αυτό και στον κ. Σταϊκούρα όταν έφερε το εμβόλιμο φορολογικό νομοσχέδιο. Αυτή είναι η άποψή μας, η προσέγγισή μας, το σχέδιό μας. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορούμε να εκφράσουμε το μικρό και το μεσαίο μέγεθος.
Το μεγάλο μέγεθος –το είχα πει και τότε, στο Φορολογικό, το λέω και σήμερα- έχει βρει εκφραστές. Έχει τις δυνατότητες, και τις οικονομικές και των διασυνδέσεων και των δυνατοτήτων των επαφών και των εκφράσεων. Θα μου πείτε «και πολιτικές δυνατότητες έχει;». Δυστυχώς, έχει και πολιτικές δυνατότητες.
Το μικρό και το μεσαίο μέγεθος όμως, δυστυχώς, χάνεται. Θα μου πείτε «μα, είναι χιλιάδες επιχειρήσεις». Εννιά χιλιάδες ξενοδοχειακές μονάδες αυτή τη στιγμή, από αυτό το νομοσχέδιο μάλλον με προβληματισμό πρέπει να δουν το μέλλον τους. Διότι αυτό το νομοσχέδιο πηγαίνει να διαμορφώσει ένα νέο σχέδιο για την τουριστική ανάπτυξη: Μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, το all inclusive και όλη αυτή τη λογική που λέει ότι «παίζουμε με το μεγάλο μέγεθος».
Το μικρό και το μεσαίο μέγεθος εμείς θέλουμε να το εκφράσουμε. Θέλουμε δηλαδή να εκφράσουμε τη μικρή και μεσαία ξενοδοχειακή μονάδα, τον επιχειρηματία, τον επαγγελματία, ο οποίος έχει το πολύ αξιοπρεπές, αξιόλογο, ποιοτικά διαβαθμισμένο κατάλυμά του ή τη μονάδα του, την οποία με πολύ μεράκι έχει φτιάξει. Εμάς αυτό μας ενδιαφέρει πολιτικά να το εκφράσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης):  Ολοκληρώστε σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Ξέρετε τι σας λέμε; Σας λέμε ότι όλους αυτούς τους χιλιάδες το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία με αυτό το νομοσχέδιο τους βάζετε απέναντι, γιατί πηγαίνετε να παίξετε πολιτικά με πέντε παίκτες. Αυτό είναι το συμπέρασμα και το «δια ταύτα» αυτού του νομοσχεδίου.
Εσείς παίζετε με πέντε παίκτες τουριστικούς. Θα μαζέψετε πάνω σ’ αυτούς μια δραστηριότητα. Εμείς όμως θα είμαστε μαζί με τους χιλιάδες μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιχειρηματίες στη χώρα, που δουλεύουν το τουριστικό προϊόν και βλέπουν απέναντί τους δυο κόμματα, τα οποία με περίεργο τρόπο και για περίεργους λόγους τους βάζουν απέναντι.
Γιατί τους βάζετε απέναντι; Γιατί θέλετε να τους ισοπεδώσετε; Γιατί θέλετε σε κάθε περιοχή και σε κάθε γειτονιά της χώρας αυτές οι δεκάδες, εκατοντάδες επιχειρήσεις, σε όλα τα επίπεδα -το εστιατόριο, το κατάλυμα, το κατάστημα με τα σουβενίρ- να εξαφανιστούν και να τους μαζέψετε, κυρία Γκερέκου, στο μεγάλο μέγεθος;

ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΚΕΡΕΚΟΥ: Κάνετε λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Να συνεχίσουμε αύριο, κύριοι συνάδελφοι.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Να συνεχίσουμε αύριο, επειδή είναι και αργά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού τα είδες αυτά;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Είναι μια πολύ ωραία πρόκληση αυτή, κύριε Κωνσταντόπουλε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο το «all inclusive».
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ξέρετε ότι σας παρακολουθώ, σας σέβομαι και σας εκτιμώ. Αύριο, λοιπόν, επί των άρθρων…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Καταχράσθε την ανοχή του Προεδρείου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λαϊκίζετε και εσείς, κύριε Οικονόμου;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ποιος είναι ο λαϊκισμός;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Να ολοκληρώσουμε τώρα ήρεμα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Αφήστε το λαϊκισμό και προσέξτε τις πολιτικές αναγορεύσεις …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστώ για την κατανόηση τους Εισηγητές.




Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Απαλλαγή των ιδιοκτητών στις Εργατικές Κατοικίες Παλλήνης από την υποχρέωση καταβολής παραβόλου για αυθαιρεσίες που συντελέστηκαν από τον ΟΕΚ

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΔΙΕΥΘ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Αριθ. Πρωτ.
291
Ημερομ.Κατάθεσης
29.07.13


ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς: Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
         Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
        


Κύριοι Υπουργοί,

Επανερχόμαστε στα ζητήματα που προέκυψαν από την αδικαιολόγητη από πλευράς δημοσίου συμφέροντος και εξοικονόμησης πόρων κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας (Αρ. Πρωτ. 5748/15.02.12, 5749/15.02.12, 8352/12.3.13 και 1100/27.05.2013). Όπως πολύ καλά γνωρίζετε εκτός του ότι ακόμα τα αναγκαία αυτά προγράμματα κοινωνικής πολιτικής βρίσκονται σε αναστολή, δεν επιλύονται ούτε τα προβλήματα που χειριζόταν οι δύο Οργανισμοί, με αποτέλεσμα εκατοντάδες συμπολίτες μας να βρίσκονται σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μη απόδοση ολοκληρωμένων εργατικών κατοικιών σε δικαιούχους, το πάγωμα έργων σε ημιτελείς εργατικές κατοικίες, η μη ρύθμιση των δανείων που χορηγήθηκαν με επιδότηση εργατικής κατοικίας κτλ. Στο νομοσχέδιο μάλιστα για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης, προβλέπεται η υποχρέωση να καταβάλλουν σχετικό παράβολο για αυθαίρετες κατασκευές ή αυθαίρετες αλλαγές χρήσης επί κτιρίων που αποδόθηκαν σε δικαιούχους από τον ΟΕΚ ακόμα και όταν αυτές οι αυθαιρεσίες έγιναν από τον ΟΕΚ πριν την απόδοσή τους στους δικαιούχους. Το γεγονός ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ευθύνονται οι δικαιούχοι και σημερινοί ιδιοκτήτες των κατοικιών για αυτές τις αυθαιρεσίες αλλά καλούνται να καταβάλλουν το σχετικό παράβολο, δημιουργεί προφανέστατες αδικίες σε βάρος αυτών των συμπολιτών μας.

Κατόπιν όλων αυτών,

Ερωτάστε:

Προτίθεστε να απαλλάξετε από την υποχρέωση καταβολής του σχετικού παραβόλου τους ιδιοκτήτες των Εργατικών Κατοικιών Παλλήνης που ως δικαιούχοι παρέλαβαν από τον ΟΕΚ τις κατοικίες με τετελεσμένες τις όποιες αυθαιρεσίες από τον ΟΕΚ; 




                                                                                                       Ο
     ΕΡΩΤΩΝ  


                   ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
  ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Όχι στις Υπερεξουσίες του Γ.Γ. Εσόδων

(Συζήτηση στη Βουλή του Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Βασιλείου Οικονόμου, αναφορικά τα άρθρα και το σύνολο του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Φορολογικές διαδικασίες και άλλες διατάξεις».)

Ο κ. Βασίλειος Οικονόμου έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, τα ζητήματα αντισυνταγματικότητας μπαίνουν αφειδώς στην Αίθουσα σε κάθε νομοσχέδιο και πολλές φορές χάνουν την ουσία τους, ενώ πραγματικά υπάρχουν και φορές που υπάρχουν ζητήματα τα οποία πρέπει να τα δούμε.
Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται την τελευταία στιγμή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και όπως καταλαβαίνετε, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, όταν έρχονται τέτοιου είδους νομοσχέδια, σημαντικά, σοβαρά, τα οποία ρυθμίζουν τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας, διαμορφώνουν συνθήκες για το πώς ο κάθε ένας μας αντιμετωπίζει το μεγάλο τέρας της διοικητικής μηχανής, στο κομμάτι των ελεγκτικών μηχανισμών και στο κομμάτι της φοροείσπραξης.
 Όταν έρχονται διατάξεις της τελευταίας στιγμής, έστω και κατά επιταγή και κατά προσδιορισμό υποχρεώσεων τις οποίες πρέπει η Κυβέρνηση και η χώρα να εκπληρώσει για να λάβει τις περιβόητες δόσεις, μπαίνουν ζητήματα για το αν αυτές οι διατάξεις έχουν συνταχθεί με σοβαρότητα, με πειθαρχία και με ένα τρόπο ώστε να είναι «καθαρές», να αναλογούν στην συνταγματική επιταγή και στο νομικό πολιτισμό της χώρας, όπως αυτός κυριαρχεί και διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια.
Εκ των πραγμάτων, εμείς σε τρία άρθρα θα συνηγορήσουμε στα προβλήματα, όπως τα καταγράφει και η Επιστημονική Επιτροπή, διότι η Επιστημονική Επιτροπή είναι ένας θεσμός ο οποίος έχει την αντικειμενικότητά του, δίνει την τρίτη ματιά στα ζητήματα, δεν εμπλέκεται στο πολιτικό παίγνιο, όπως αυτό διαμορφώνεται σύμφωνα, πολλές φορές, με όρους που δεν απαντούν στην ουσία των πραγμάτων και είναι ένας καλός σύμβουλος για το κοινοβουλευτικό έργο.  
Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, για το άρθρο 5, για το άρθρο 27 και για το άρθρο 48 η Επιστημονική Επιτροπή έχει κάνει τις παρατηρήσεις της. Και εμείς νομίζουμε ότι τα θέματα τα οποία προσδιορίζει, όπως για την αναλογικότητα και το ζήτημα της προηγούμενης ακρόασης στο άρθρο 5 σε σχέση με την κοινοποίηση των πράξεων, είναι πολύ βασικά ζητήματα για το αν τηρούνται και πώς τελικά διαμορφώνονται οι όροι της επιδόσεως.
Στο ζήτημα του άρθρου 27 για το αν μπορεί ο Γενικός Γραμματέας και έχει το δικαίωμα  να αποφασίζει για ειδικότερες περιπτώσεις, είναι ουσιαστικά θέμα νομοθετικής εξουσιοδότησης όπως το άρθρο 78 παρ. 4 του Συντάγματος ορίζει.
Και βέβαια στο άρθρο 48 με την «αναγκαστική εκτέλεση» κατά τη δική μας άποψη παραβιάζονται τα άρθρα 4,5 και 17 του Συντάγματος  και συνηγορούμε με τις παρατηρήσεις του Επιστημονικού Συμβουλίου. Διότι, καταλαβαίνετε, βέβαια ότι όταν ο κοινός νομοθέτης διαμορφώνει τέτοιους δυσβάσταχτους όρους για τον πολίτη, διαμορφώνει κατηγορίες πολιτών, όλο αυτό καταλήγει σε μία πολιτεία η οποία δεν καθορίζεται από ευνομία και ισότητα και παραβιάζονται βασικές αρχές της προσωπικότητας του πολίτη. Αυτά είναι ζητήματα που εμείς τα προσεγγίζουμε με πολλή ευαισθησία.
Πρέπει η Κυβέρνηση, που έχει πάρει την πρωτοβουλία, να δει τουλάχιστον αυτά τα τρία άρθρα. Για τα άλλα άρθρα, νομίζω ότι υπάρχουν σχόλια και παρατηρήσεις από το Επιστημονικό Συμβούλιο. Καταλαβαίνουμε ότι πάντα δίνεται τέτοιο δικαίωμα και το γρήγορο της νομοθετικής πρωτοβουλίας έχει και τα αποτελέσματά του.
Εμείς πρέπει να βλέπουμε, κύριε Πρόεδρε, την ουσία της νομοθετικής παρέμβασης. Εδώ, όμως, από τη στιγμή που ανοίγει και το ζήτημα του τύπου είμαστε υποχρεωμένοι να το αντιμετωπίσουμε και να το προσδιορίσουμε.
Αυτή είναι η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Ευχαριστώ πολύ.
Κύριοι συνάδελφοι, παράκληση για ησυχία. Δεν είναι σωστό. Ακούγονται επιχειρήματα, μπορεί να τα ξέρετε, αλλά κάντε μια προσπάθεια να ακούγονται οι ομιλητές.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Γιορτάζει και το χωριό μου σήμερα. Έχουμε Αγία Παρασκευή πολιούχο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Να είστε καλά. Και του χρόνου.
Κι εγώ αύριο έχω τα γενέθλιά μου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Εμείς τηρούμε και παρακολουθούμε τις παραδόσεις του τόπου μας.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, το νομοσχέδιο που με τρόπο κατεπείγοντα φέρνετε σήμερα στη Βουλή, καταλαβαίνετε ότι μπορεί να έχει την αιτιολόγησή του για το κατεπείγον, να έχει και την αιτιολόγησή του και για την ουσία του βέβαια. Θα μπορούσε να έρθει εκ των πραγμάτων και όπως και να έχει το ζήτημα των ρυθμίσεων για τον φορολογικό Κώδικα, καθώς η πολυνομία και ο κατακερματισμός των διατάξεων και των νομοθετικών κινήσεων και παρεμβάσεων –στο απώτερο παρελθόν και στο πρόσφατο παρελθόν- που έρχονται στη Βουλή είναι τέτοια που η κωδικοποίηση είναι τουλάχιστον ένα πολύ σοβαρό μεταρρυθμιστικό βήμα που μπορεί να περιμένει κάποιος.
Το κατεπείγον, βεβαίως, αδυνατίζει το εγχείρημα. Το κατεπείγον είναι ένα ζήτημα που αδικεί το εγχείρημα. Διότι καταλαβαίνετε βέβαια, κύριε Υπουργέ, ότι η αδυναμία ολοκληρωμένης προσέγγισης, παρακολούθησης και μελέτης της νομοθετικής σας πρωτοβουλίας την αδικεί.
Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά είδατε -βάσει και του κ. Αναγνωστάκη, του Εισηγητή μας- ότι είμαστε θετικοί στην προσπάθεια που κάνετε, γιατί κοιτάμε την ουσία και δεν κοιτάμε τον τύπο, όπως πολλές άλλες πτέρυγες πολλές φορές κάνουν αφού  αναλώνονται στα τυπικά και στα διαδικαστικά. Όμως, εκ των πραγμάτων, καμιά φορά και η διαδικασία έχει την αξία της και τη σημασία της. Πρέπει να πιάσουμε τους μνημονιακούς όρους, λένε κάποιοι, σώνει και καλά. Εμείς δεν έχουμε λατρεία στο μνημόνιο. Δηλαδή, σε ποια διαδικασία; Σε ποια πολιτική; Στην πολιτική που εκ των πραγμάτων καθορίζει τους όρους της επιβίωσης της χώρας από εξωτερικούς παράγοντες.
Εμείς είμαστε λάτρεις μιας εθνικής διαστάσεως συγκροτημένης πολιτικής πορείας, η οποία να διαμορφώνει την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή με τρόπο αυτοδύναμο, συγκροτούμενο στις δικές μας δυνάμεις, τις εθνικές δυνάμεις. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, θυμάστε ότι στην επιχειρηματολογία μας ένα από τα θέματα που βάζαμε είναι ότι πρέπει άμεσα να απαγκιστρωθούμε από το μνημόνιο. Έτσι λέγαμε και στις εκλογές 2012.
Δηλαδή, τι λέγαμε; Ότι πρέπει να διαμορφώσουμε μια εθνική πολιτική συγκροτημένη πάνω στις δυνάμεις της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Στο σχεδιασμό που έκανε η Κυβέρνηση το 2012 υπήρχαν αυτά τα στοιχεία της πολιτικής, δηλαδή συγκροτημένη με πρωτογενές πλεόνασμα πολιτική και οικονομική πορεία, η οποία στόχο είχε να οδηγήσει στον απεγκλωβισμό από το μνημόνιο το καλοκαίρι του 2014, απ’ ό,τι έχουμε πει σε πρώτη φάση.
Αυτό σημαίνει ότι στο διάστημα που μας μένει έως τότε  πρέπει να διαμορφώσουμε τους όρους της αναπτυξιακής μας πορείας, της παραγωγικής μας βάσης και το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μια συγκροτημένη και ευνομούμενη πολιτεία, ώστε και τα έσοδά της να είναι σύμφωνα με τα προϋπολογισθέντα και οι δαπάνες της να κινούνται στα πλαίσια του εφικτού, σύμφωνα με το δημοσιονομικό της προγραμματισμό.
Αυτό το  οποίο λέει η Δημοκρατική Αριστερά είναι το εξής: Τα τελευταία τρία χρόνια στο κομμάτι των δαπανών εκ των πραγμάτων έχουν επέλθει βαρύτατες και δριμύτατες περικοπές. Εκτιμούμε ότι οι δαπάνες ύψους 85 δισεκατομμυρίων στον προϋπολογισμό του 2009, στον προϋπολογισμό του 2013, αν δεν κάνω λάθος, είναι γύρω στα 62 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι στο κομμάτι αυτό των περικοπών των δαπανών η Ελληνική Κυβέρνηση και η Ελληνική Πολιτεία έκανε τα πάντα -και μάλιστα πολλές φορές με υπερβολή- έτσι ώστε να έχουμε αυτές τις περικοπές.
Η δική μας κριτική και η  κατηγορία μας είναι ότι πολλές φορές  στο παρελθόν -από το 2010 και μετά- μόνο εκεί επέδειξα μεγάλη αφοσίωση,  οι  κυβερνόντες δηλαδή στην περικοπή των δαπανών.
Θα μου πείτε: Ο κωδικός της μισθοδοσίας ή των συνταξιοδοτήσεων, δεν ήταν ένας κωδικός που βάρυνε τις δαπάνες; Ήταν. Όμως, το κομμάτι των λειτουργικών δαπανών δεν περικόπηκε. Άλλωστε, μόνο σε αυτή την τετραετία η περικοπή των λειτουργικών δαπανών ήταν η μικρότερη δυνατή σε σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις.
Η αύξηση των εσόδων -πράγμα το οποίο είναι και το ζητούμενο γιατί, υποτίθεται, ότι αυτό στηρίζεται σε μια αναπτυξιακή πολιτική- νομίζω ότι δεν έχει επιτύχει τους στόχους το τελευταίο διάστημα. Νομίζω ότι το πρώτο εξάμηνο βρισκόμαστε σε μια υστέρηση στα έσοδα κατά 850 εκατομμύρια. Αυτό δείχνει ότι στην ολοκλήρωση του χρόνου θα έχουμε μια απόκλιση τουλάχιστον 1,5 με 2 δισεκατομμύρια.
Θα μου πείτε ότι θα τα καλύψετε  και  από άλλη περικοπή των δαπανών. Λέτε πως όχι. Το ελπίζω. Ποιος δεν ελπίζει να μην γίνουν αυτά τα νούμερα πραγματικότητα;
Φέρατε εδώ σήμερα και τον Κώδικα για να ενισχύσετε αυτή την προσπάθεια, δηλαδή να επιτύχετε να μείνουν τα έσοδα στα 52 δισεκατομμύρια, αν θυμάμαι καλά, που είναι ο στόχος του Προϋπολογισμού του 2013. Νομίζω ότι αυτόν τον στόχο με αυτό τον Κώδικα και μπορεί να τον επιτύχετε και μπορεί να μην τον επιτύχετε!
Θα σας πω τους λόγους για τους οποίους εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει κίνδυνος να μην βοηθήσει τελικά αυτός ο Κώδικας να επιτευχθεί ο στόχος. Γι’ αυτό έχουμε βάλει και μια τροπολογία. Δεν ξέρω αν την έχετε προσέξει, διότι δεν σας έχουμε ακούσει να μιλάτε επί αυτής.
Για να μπορούν να αποδώσουν τα έσοδα, πρέπει να υπάρχει η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης, κύριε Υπουργέ. Σας το είχα πει κάνοντας εδώ επίκαιρη ερώτηση, αν θυμάστε, για το τι γίνεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Σας έχω «αναγκάσει» να απαντήσετε – δεν νομίζω ότι έρχεστε στην Αίθουσα με απροθυμία- για το τι γίνεται με την υπόθεση της φοροδιαφυγής. Υπάρχουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Στελεχώνονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Αποδίδουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί;
Και θυμάστε ότι με αφορμή την παρουσία μου στην Προανακριτική Επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ, σας είχαμε πει ότι δεν έχει έρθει ένα ευρώ στα ταμεία του κράτους από αυτήν τη λίστα, που υπενθυμίζω ότι οι καταθέσεις εν συνόλω είναι της τάξεως των 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στα 4,5 δισεκατομμύρια, λοιπόν, δεν υπάρχει ένα ευρώ.
Υπήρχαν και άλλες τρεις λίστες. Δεν ξέρω αν θυμάστε τώρα πώς τις λέγαμε. Είναι οι λίστες των off shore, των σκαφών, του Λονδίνου, των ακινήτων κλπ..
Από όλο αυτό, λοιπόν, το κομμάτι του πλούτου, δεν είναι μόνο αυτός που βοσκάει στη Μύκονο και τα πέριξ και λούεται εκεί.
Είναι και αυτός ο πλούτος ο οποίος πηγαίνει στα χειμερινά ανάκτορα και κάνει το σκι του κ.λπ. Τον βρίσκεις παντού, όπου της γης, σε συγκεκριμένα όμως σημεία.
Αυτό που είπαμε εμείς, κύριε Υπουργέ, τότε ήταν: Θα ενισχύσετε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Θα αλλάξετε τη δομή της λειτουργίας τους; Δεν έχουμε δει αποτελέσματα. Ξέρετε γιατί; Γιατί στα 52 δισεκατομμύρια έσοδα δεν έχετε βάλει ούτε  ένα  ευρώ ως έσοδο για πάταξη της φοροδιαφυγής. Και καλά κάνετε, γιατί όσες κυβερνήσεις έβαζαν, γράφανε πάντα μηδενικά.
Φέτος εκεί θα έχουμε αποτέλεσμα; Από τον Κώδικα που έχετε φέρει εδώ θα υπάρξουν δυνατότητες να πιαστεί αυτό το κομμάτι; Αν δεν πιαστεί αυτό το κομμάτι, η κοινωνική δικαιοσύνη δεν αποκαθίσταται. Δηλαδή, ο μέσος πολίτης νιώθει ότι αυτήν τη στιγμή ότι το κράτος, ενώ απέναντί του είναι αυστηρό, στον κατ’ εξακολούθηση και κατά συνείδηση παρανομούντα δείχνει μια μεγάλη ανεκτικότητα. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα αδικίας και αυτό το αίσθημα αδικίας οδηγεί στα πολιτικά άκρα και σε χαοτική κοινωνική συμπεριφορά.
Εσείς θα μου πείτε ότι δεν είστε κοινωνιολόγος ή πολιτικολόγος και ότι μαζεύετε τα χρήματα για το δημόσιο κορβανά. Όμως, δεν επιτυγχάνετε και το στόχο σας. Δεν μαζεύετε τίποτα. Αποτυγχάνετε να πιάσετε τους στόχους.
Εδώ έχουμε το εξής σημείο. Η τροπολογία μας είπε το εξής, ότι τουλάχιστον η πρώτη κατοικία δεν κατάσχεται. Το συζητάμε σήμερα εδώ; Μπορεί να έχουμε, κύριε Υπουργέ, τη δέσμευσή σας ότι η πρώτη κατοικία δεν κατάσχεται; Είναι η τροπολογία που έχουμε καταθέσει. Μπορούμε να έχουμε μια δέσμευσή σας ότι κάτω από 50.000 ευρώ οφειλή δεν μπαίνουμε σε κατασχέσεις; Μπορούμε να έχουμε μια δέσμευσή σας ότι, αν ένας έχει 25.000 ευρώ εισόδημα, δεν ξεκινά τέτοια διαδικασία εις βάρος του το κράτος; Δηλαδή, να βάλουμε μια κλίμακα στη διεκδίκηση του κράτους απέναντι στους πολίτες, οι οποίοι δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν οι αδύναμοι και οι ισχυροί, οι κατά συνείδηση παρανομούντες και αυτοί που δεν μπόρεσαν.
Αυτά τα κριτήρια πρέπει να υπάρχουν για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό θα είναι το μήνυμα που θα βγει προς την κοινωνία, θα είναι το μήνυμα που θα λάβει ο κάθε πολίτης και θα πει ότι υπάρχει πλέον όχι μόνο μια τάξη στα οικονομικά της χώρας, αλλά και δικαιοσύνη στα οικονομικά της χώρας. Και το θέμα της δικαιοσύνης είναι πολύ βασικό.
Θα ολοκληρώσω το λόγο μου, γιατί ο χρόνος τρέχει.
Θα σας πω το εξής: Φτιάχνετε έναν πολύ σημαντικό παράγοντα στην πολιτική, πολιτειακή και θεσμική κλίμακα της χώρας, τον κ. Θεοχάρη, το Γενικό Γραμματέα Εσόδων. Σήμερα λέγεται Θεοχάρης, αύριο μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Του δίνετε υπερεξουσίες. Αν ήταν στο αμερικάνικο σύστημα –και καταλαβαίνετε τι εννοώ- θα το υπέγραφα αναφανδόν. Επειδή όμως είμαστε στην ελληνική πραγματικότητα, εμείς κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Εγώ δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο. Μη δίνετε στο Γενικό Γραμματέα Εσόδων τέτοιες εξουσίες και δυνατότητες. Να τον φέρνετε εδώ στη Βουλή  να περάσει από τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου, δηλαδή του λαϊκού ελέγχου, καθότι είναι αντιπροσωπευτικό το σύστημα.
Θεωρώ ότι αυτό που δημιουργούμε πρέπει να μην το αφήσουμε να γυρίσει ανάποδα σε εμάς. Ένας ανεξέλεγκτος Γενικός Γραμματέας, άμα λειτουργεί μόνος του, θα είναι σαν το φίδι που πάει να δαγκώσει την ουρά του. Αλλά θα το έχουμε κάνει εμείς πρώτα φίδι και θα λειτουργεί έτσι. Γιατί καμία φορά, όπως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, στην αρχή είμαστε χαρούμενοι, κάνουμε τους αφελείς, παριστάνουμε αυτούς που δεν γνωρίζουν, αλλά μετά βρίσκουμε τα αποκαΐδια των δημιουργημάτων μας. Τα βλέπουμε και εδώ στην Αίθουσα και τα βλέπουμε και έξω από την Αίθουσα. Ε, μην τα δημιουργήσουμε γιατί πάμε να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή και φτιάχνουμε τέτοια θεσμικά εκτρώματα, τα οποία αύριο δεν θα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Και όποιος πάει να τα αντιμετωπίσει θα του ζητήσουμε και τα ρέστα, γιατί πειράζει τα ιερά και τα όσια αυτής της χώρας.
Έχουμε πολλές ιερές αγελάδες σε αυτή τη χώρα, τις οποίες τις παρακολουθούμε. Τις ανεχθήκαμε πολλές δεκαετίες και τέλος πάντων όταν ήρθε η ώρα να τις σφάξουμε, γίναμε ξαφνικά  Ινδία!!
Ευχαριστώ πολύ


Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Νέα Νομαρχιακή Επιτροπή ΔΗΜΑΡ Δυτικής Αττικής


Την Τετάρτη 24 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη Δυτικής Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς. Στην διαδικασία συμμετείχε και τοποθετήθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, Βουλευτής Αττικής, Βασίλης Οικονόμου.  
Στην συνδιάσκεψη αναλύθηκαν καίρια ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας ενώ διασαφηνίστηκαν και οι ιδιαίτεροι στόχοι της Δημοκρατικής Αριστεράς για την Δυτική Αττική η οποία πλήττεται ιδιαίτερα από την ανεργία και την περιβαλλοντική ρύπανση. Η σημασία της διακριτής αειφόρου ανάπτυξης, η ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η υποστήριξη της Δυτικής Αττικής ως βιομηχανικού και διαμετακομιστικού κέντρου, η προστασία των ορεινών όγκων και η διατήρηση και ενίσχυση των κοινωνικών δομών είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πρότασης της ΔΗΜΑΡ για την Δυτική Αττική. Οι Δήμοι της Δυτικής Αττικής οφείλουν να συνεργαστούν σε μια πορεία αειφόρου ανάπτυξης και ανάδειξης της περιοχής. Στα πλαίσια της πρωτοβουλίας της Δημοκρατικής Αριστεράς και συγκεκριμένη επίκαιρη ερώτηση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της, Βασίλη Οικονόμου, για αναθεώρηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αττικής, οφείλουμε να κινητοποιήσουμε τις πολλές δημιουργικές δυνάμεις της περιοχής ώστε να σχεδιαστεί ένα ρεαλιστικό και αναπτυξιακό ρυθμιστικό σχέδιο που θα δίνει όραμα για την Αττική του 2030.   
Η συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την ομόφωνη ανάδειξη Νομαρχιακής Επιτροπής Δυτικής Αττικής η οποία αποτελείται από τους εξής:


Γραμματέας: Γιάννης Καλαφάτης (Ελευσίνα)

Γραμματεία: Στέλιος Γαστεράτος (Μάνδρα)
                     Γιώργος Κανέλλος (Φυλή)
                     Ιωάννα Ρενιέρη (Μέγαρα)
                     Απόστολος Σπυρίδων (Ασπρόπυργος)

Μέλη:          Χρήστος Αμπατζόγλου (Ελευσίνα)
                    Γιάννης Ιερωνυμάκης (Μέγαρα)
                    Λάμπρος Νιάφας (Φυλή)
                    Γιάννης Προίσκος (Μέγαρα)
                    Παναγιώτης Φιλόπουλος (Ασπρόπυργος)
                    Κώστας Φουρτουλάκης (Μέγαρα)
                     Πόπη Φούσκαρη (Ελευσίνα)
                    Γιάννης Τσούτσουρας (Φυλή)

           

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (Συνέχεια..)

(Ομιλία στη Βουλή του Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Βασιλείου Οικονόμου, αναφορικά με το Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας «Κανόνες ρύθμισης της αγοράς προϊόντων και της παροχής υπηρεσιών»)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα συνεχίσω την τοποθέτησή μου σήμερα από τη χθεσινή μου παρέμβαση, η οποία έγινε χωρίς την παρουσία του Υπουργού, αλλά νομίζω ότι ο Υπουργός, μαθαίνει τι λέμε, ακούει, έχει μια γενικότερη εικόνα των παρεμβάσεων που γίνονται.
Χθες, λοιπόν, ο Υπουργός κάλεσε όλες τις πτέρυγες της Ολομέλειας να ξεπεράσουμε την παθογένεια των δύο παλαιών κλασσικών, παραδοσιακών κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Νομίζω ότι δεν το έκανε άσχημα αυτό. Πραγματικά, αυτή ήταν, όπως είπα, ηγετικού χαρακτήρα υπέρβαση.
Κύριε Υπουργέ, σας χάρηκα χθες που καλέσατε τα δύο παραδοσιακά κόμματα να αφήσουν τις παλιές εποχές και να δείτε μαζί όλοι -προφανώς και εμείς οι υπόλοιποι όσους μας ενδιαφέρει- το όραμα περί μιας Ευρώπης και ενός ευρωπαϊκού στόχου. Έχει ενδιαφέρον. Βέβαια, πρέπει πρώτα από όλα τα δύο παλιά κόμματα αυτό το υπερβατικό της προσκλήσεως σας να το δουν με σοβαρότητα και με ενδιαφέρον. Νομίζω ότι ακόμα έχουν μεγάλα προβλήματα σε αυτήν την προσέγγιση.
Όμως, αφού είστε τόσο πιστός στο όραμα του ευρωπαϊκού δρόμου και του ευρωπαϊκού οράματος, θα σας έλεγα –και θα το επαναλάβω και σήμερα- ότι πρέπει να δείτε τι δίνει και τι δείχνει αυτό το ευρωπαϊκό δεδομένο. Δηλαδή η χρήση αυτού του εργαλείου του αναπτυξιακού, αν θέλετε, για την τόνωση της αγοράς, αν θέλετε, για την τόνωση της απασχόλησης, αν θέλετε, τι έδωσε στις ευρωπαϊκές χώρες, όταν εφαρμόστηκε και όπου εφαρμόστηκε; 
Τα στοιχεία είναι πολύ συγκεκριμένα και τα επαναλαμβάνω ξανά: Ολλανδία, Ισπανία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Λονδίνο δείχνουν ότι οι τρεις στόχοι που μπήκαν –δηλαδή η αύξηση της κατανάλωσης, η αύξηση της απασχόλησης και το τζιράρισμα της οικονομίας που σημαίνει  την αύξηση των εσόδων για το κράτος- δεν επετεύχθησαν. Δεν είχαμε νέες θέσεις εργασίας ή όπου είχαμε νέες θέσεις εργασίας  τις είχαμε με ελαστικούς όρους εργασίας και βέβαια είχαμε και μικρότερο καταναλωτισμό τελικά, σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτά καταγράφονται από διεθνείς έρευνες.
Άρα, λοιπόν, πρέπει να δούμε κάτι, κύριε Υπουργέ. Σας είπα χθες ότι οι μονόλογοι και μάλιστα οι παράλληλοι μονόλογοι, όπου δεν ακούει ο ένας τον άλλο, δείχνουν και φαντάζουν πολλές φορές ότι είναι οι τελευταίες κινήσεις των απελπισμένων, ότι απλά έχουμε πάρει μια απόφαση, και  την πάμε μέχρι τέλους και όπου βγει.
Φοβούμαι ότι αυτό δεν πρέπει να είναι η εικόνα και η πεποίθηση που θα κυριαρχήσει αυτήν την εποχή, σήμερα αλλά και όλες αυτές τις μέρες, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Πρέπει να είναι μια εποχή συζήτησης, συνεννόησης, διαλόγου.
  Ευφυώς καταγράφετε το άρθρο 16 και προσφέρετε μια πάσα -να το πω έτσι λαϊκά- στο ΠΑΣΟΚ να έχει να λέει και να βγάζει την ουρά του απ’ έξω. Είναι πιο τιμητικό και πιο καθαρό αυτό που λέτε εσείς ότι «ναι, επιδιώκω τις πενήντα δύο Κυριακές». Δίνετε όμως την πάσα και στον έτερο συγκυβερνήτη να λέει ότι δεν λέμε για τις πενήντα δύο Κυριακές. Από ό,τι άκουσα από τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, πιθανολογεί ότι δεν λέμε και καμία πάνω από τις επτά Κυριακές.
Η αλήθεια βρίσκεται στο δικό σας λόγο. Θέλετε να βάλατε πενήντα δύο Κυριακές. Και εμείς σας εγκαλέσαμε ότι οι πενήντα δύο Κυριακές δείχνουν από το ευρωπαϊκό δεδομένο ότι δεν είχαν αποδώσει σε αυτό που προσδοκά το κράτος, δηλαδή να καλύψει μέρος του δημοσιονομικού κενού μέσω της έμμεσης φορολογίας, του ΦΠΑ δηλαδή και του μεγαλύτερου τζιραρίσματος, να καλύψει το κενό που είναι μπροστά για την Κυβέρνηση. Είναι ένα κενό που από το φθινόπωρο καταλαβαίνω ότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει να καλυφθεί.
Τέλος πάντων, ξαναλέω ότι είναι μια συζήτηση, την οποία θα έχουμε την ευκαιρία, δυστυχώς ή ευτυχώς, να την κάνουμε μέσα στο επόμενο διάστημα. Θα δούμε με ποιο τρόπο αυτά τα 4 δισεκατομμύρια δημοσιονομικού κενού μπορούν να καλυφθούν. Όμως, η δική σας πρόταση περί λειτουργίας της Κυριακής, ουσιαστικά στην πράξη δεν έρχεται να φέρει τίποτα καινούργιο.
Μου έλεγε ένας καλός συνάδελφος, ο οποίος δεν ξέρω αν είναι σήμερα εδώ, ότι στην Χαλκιδική εκ των πραγμάτων δουλεύουν τα μαγαζιά. Ναι –του λέω- άρα, λοιπόν, το νομοσχέδιο που φέρνει ο Χατζηδάκης δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους συμπατριώτες του και στους έχοντες μαγαζιά τουριστικά στην Χαλκιδική.
Βλέπω εδώ συναδέλφους και από άλλες ωραίες τουριστικές περιοχές της Ελλάδος. Είτε για παράδειγμα πας στα Δωδεκάνησα είτε πας στην Κρήτη, δηλαδή εκεί που υπάρχει το σήμα του ΕΟΤ, πραγματικά εκεί λειτουργούν τα μαγαζιά. Το δικό σας νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ, τι έχει να συνεισφέρει και να προσφέρει σε αυτούς που λειτουργούν με σήμα ΕΟΤ; Μπορεί να έχει να συνεισφέρει σε αυτούς που ανοίγουν μαγαζιά και δεν έχουν το σήμα ΕΟΤ. Πραγματικά αυτό μπορεί να δώσει μια δυνατότητα κάλυψης, γιατί ξέρουμε πολλές φορές πώς λειτουργεί και η ελληνική πραγματικότητα.
   Όμως σας ερωτώ: Στα μαγαζιά της περιφέρειας Αττικής όπως για παράδειγμα σε κάποιες λαϊκές, μεσοαστικές περιοχές όπως το Μενίδι, η Ελευσίνα, οι συνοικίες της Αθήνας που δεν είναι τουριστικές, τι έχει να προσφέρει αυτό το νομοσχέδιο, πέρα από ένα σκληρό ανταγωνισμό, από μια ανάγκη να μπουν όλοι σε αυτό το «τριπάκι» –να το πούμε έτσι- να ανοίξουν μαγαζιά για να διεκδικήσουν καταναλωτικό κενό; Για ποιο καταναλωτικό κοινό μιλάμε;
Άρα, λοιπόν, εγώ εκτιμώ και πιστεύω ότι δεν το κάνετε γιατί θέλετε να ανοίξουν τα μαγαζιά πέριξ της Ακροπόλεως, όπως γλαφυρά αναφέρατε χθες, διότι μάλλον μπερδέψατε τα επιχειρήματα. Τα μαγαζιά πέριξ της Ακροπόλεως είναι ανοιχτά και τώρα. Δεν ήρθατε να καλύψετε αυτό το κενό. Δεν ήρθατε να προσφέρετε αυτήν τη δυνατότητα. Νομίζω ότι εν τη ρύμη του λόγου εκεί λίγο δεν σας έπιασε το επιχείρημα.
Νομίζω όμως ότι έρχεστε να καλύψετε τα μαγαζιά των Αθηνών, του Πειραιώς, όχι δηλαδή τα μαγαζιά που βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές. Εκεί, λοιπόν, θεωρώ ότι το μέτρο που παίρνετε, το οποίο φυσικά και δεν θα το υποστηρίξουμε έτσι όπως το καταθέτετε, δεν προσφέρει τίποτα, όχι στην αύξηση της κατανάλωσης, όχι στην αύξηση των θέσεων εργασίας, αλλά ούτε καν –να το πούμε σκληρά- στην αποκομιδή εσόδων για το δημόσιο, δηλαδή να καλυφθούν δημοσιονομικά κενά, τα οποία δυστυχώς υπάρχουν αυτήν τη στιγμή και είναι ορατά.
Κατά τα λοιπά, εμείς είπαμε και χθες και σας το ξαναλέμε και σήμερα ότι τις περισσότερες διατάξεις στις άλλες ενότητες του νομοσχεδίου τις υποστηρίζουμε και θεωρούμε ότι είναι θετικής κατεύθυνσης διατάξεις. Ειδικά μάλιστα αυτές οι διατάξεις που συνεισφέρουν στον αγώνα για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων για εμάς είναι διατάξεις που δεν λύνουν ριζικά το πρόβλημα, αλλά πραγματικά είναι προς τη θετική κατεύθυνση.
Οποιαδήποτε πρόταση, νομοθετική και διοικητική παρέμβαση γίνει ώστε να καταπολεμηθεί το εμπόριο καυσίμων η Δημοκρατική Αριστερά θα την υποστηρίξει, γιατί πιστεύουμε ότι είναι μία πληγή η οποία αυτήν τη στιγμή αποστερεί από το λαό, από τους πολίτες έσοδα, τα οποία θα μπορούσαν να ελαφρύνουν αυτήν τη στιγμή πολύ ουσιαστικά το βάρος, το οποίο ο μισθωτός και ο συνταξιούχος ειδικά επωμίζεται αγόγγυστα, αλλά βέβαια έχει φτάσει και στα όριά του.
Θέλω να τελειώσω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι οι κορώνες για τα τριάντα εννέα χρόνια αποκατάστασης της Δημοκρατίας, οι οποίες λέγονται πρέπει να έχουν και ουσία. Είναι πραγματικά θετικό ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σταμάτησε αυτά τα μεγαλειώδη και φολκλορικά πάρτι περί αποκαταστάσεως της Δημοκρατία, όπου οι κυρίες του καλού κόσμου των Αθηνών επεδείκνυαν τα λούσα τους και τα φορέματα της τελευταίας μόδας κ.λπ. Να θυμόμαστε ότι αυτή η επέτειος είναι πολύ σημαντική και πρέπει στην ουσία να την τονώσουμε και αυτή η μετριοπάθεια που σήμερα δείχνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χωρίς φανφάρες, νομίζω ότι δείχνει έναν καλό δρόμο που από εδώ και πέρα πρέπει να ακολουθούμε.

Τα τριάντα εννέα χρόνια είναι και πολλά, είναι και λίγα. Φαίνεται ότι οι δυσκολίες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής που ζούμε αυτήν τη στιγμή σε πολλούς απομακρύνουν τα χρόνια της χούντας. Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να μείνει σταθερά στο δρόμο της Δημοκρατίας. Πρέπει, όπως και να έχει, όλες οι πολιτικές δυνάμεις να υπερασπιστούν αυτόν το δρόμο και να βάλουν απέναντι, αντίπαλα αυτές τις δυνάμεις, οι οποίες θέλουν την κατάλυση της Δημοκρατίας. 

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

(Ομιλία στη Βουλή του Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Βασιλείου Οικονόμου, αναφορικά με το Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας «Κανόνες ρύθμισης της αγοράς προϊόντων και της παροχής υπηρεσιών»)

Ο κ. Οικονόμου έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Ακόμα δεν έχω φτιάξει δικό μου κόμμα, κύριε Πρόεδρε. Άρα μέχρι τότε θα εκπροσωπώ τη Δημοκρατική Αριστερά ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Οι στιγμές που ζούμε είναι γεγονός ότι είναι ιστορικές. Υπάρχει μία μεγάλη, δύσκολη πορεία της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια.
Κύριε Υπουργέ, ως εικόνα στο μυαλό μου αυτό που ζούμε τώρα, που δεν το συνειδητοποιούμε οι πρωταγωνιστές και οι ενεργούντες, αλλά νομίζω ότι μετά από λίγο καιρό –σε ιστορικό χρόνο μετά από δύο, τρεις, τέσσερις δεκαετίες- θα μας βλέπουν ως πλήρωμα ενός σκάφους το οποίο βολοδέρνει στη θάλασσα, αγωνιώντας για την τύχη του, μέσα σε μία μεγάλη θαλασσοταραχή, με τον καπετάνιο να αλλάζει κάθε τρεις και λίγο, γιατί δεν αλλάζει η συνθήκη του πλοίου. Το πλοίο μπάζει νερά, υπάρχει πανικός, υπάρχει αγωνία, το πλήρωμα παλεύει, οι επιβάτες αγωνιούν. Τι θα γίνει τελικά; Όταν μπαίνουν τα νερά, τα βγάζουμε έξω, κλείνουμε τις τρύπες, ανοίγουμε τις τρύπες να βγουν νερά; Τι κάνουμε τελικά;
Η αγωνία αυτή είναι φανερή στις κυβερνήσεις των τελευταίων τριών χρόνων. Οι προσπάθειες που γίνονται ώστε να αντιμετωπιστούν τα πράγματα έχουν, κατά τη δική μου άποψη, το εξής στοιχείο: Να περιοριστούν τα έξοδα, μία πολύ εύκολη -σε εισαγωγικά- «πολιτική». Τα 85 δισεκατομμύρια έξοδα του προϋπολογισμού του 2009, όντως στον προϋπολογισμό του 2013 έχουν φτάσει στα 65 δισεκατομμύρια. Έχουμε 20 δισεκατομμύρια περικοπές δημοσίων δαπανών. Οι δαπάνες αυτές είναι οι δαπάνες που βάσει του προϋπολογισμού αφορούν στους συνταξιούχους, στους μισθωτούς και στα λειτουργικά έξοδα. Από τα 85 δισεκατομμύρια τα 60 δισεκατομμύρια ήταν μισθοί και συντάξεις. Τώρα είναι 44 δισεκατομμύρια. Η διαφορά είναι τα 16 εκατομμύρια που λείπουν από την αγορά. Τα γνωρίζετε αυτά.
Δυστυχώς, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές έχουμε παράλληλους μονολόγους. Δεν επικοινωνούμε. Κατά τη γνώμη μου, αυτό γίνεται γιατί είναι ίσως η τελική γραμμή άμυνας το να ακολουθήσουμε μέχρις εσχάτων μία πορεία και όπου βγάλει. Αυτό είναι η πορεία των απελπισμένων. Εμείς θεωρώ ότι θα πρέπει να έχουμε μία τελείως διαφορετική προσέγγιση αυτήν τη στιγμή.
Αυτά τα 16 εκατομμύρια τα περιέκοψαν οι κυβερνήσεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια, την περίοδο 2009-2013, φανερώνουν την κατάσταση της δραματικής πτώσης του βιοτικού επιπέδου και του καταναλωτισμού που εκ των πραγμάτων υπήρξε.
Καταλαβαίνετε ότι σε μια οικονομία που στηρίζεται στο κράτος -όπου το κράτος δίνει μισθούς, δίνει συντάξεις, επιδόματα και λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο- όταν αρχίζεις και περιορίζεις και γίνεσαι δυσάρεστος, στο πλαίσιο της αγωνίας και της προσπάθειάς σου να κρατήσεις το σκάφος ζωντανό και να μη βουλιάξει, αυτό έχει τις παρενέργειές του.
Ξέρετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απολάμβαναν αυτό τον καταναλωτισμό το 2009 ήταν –αν δεν κάνω λάθος- ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες. Σήμερα είναι γύρω στις οκτακόσιες χιλιάδες. Έχουμε τετρακόσιες χιλιάδες λουκέτα. Είναι χονδρικά τα νούμερα. Μην δυσαρεστηθούμε για το 0,3.
Αυτές οι τετρακόσιες χιλιάδες δεν χάθηκαν απροσδόκητα. Χάθηκαν γιατί μειώθηκε η πίτα των εισοδημάτων, η δυνατότητα του καταναλωτισμού και εκ των πραγμάτων πρέπει να βρούμε τρόπο να λειτουργήσει η οικονομία. Τα έσοδα το 2009 ήταν 50 δισεκατομμύρια. Τα προϋπολογίσαμε 58 δισεκατομμύρια για το 2013.
Δεν θα πιάσουμε ούτε τα 54 δισεκατομμύρια. Είναι η «τρύπα» για την οποία πρέπει να δει η Κυβέρνηση τι πρέπει να κάνει από το φθινόπωρο. Τα 54 δισεκατομμύρια βέβαια βγαίνουν από τους φόρους που πληρώνει ο κάθε πολίτης, μέσα από τις συναλλαγές, το ΦΠΑ, τον έμμεσο και τον άμεσο φόρο που πληρώνει.
Καταλαβαίνετε βέβαια ότι στην υφεσιακά κινούμενη οικονομία μας για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά –δυστυχώς πάμε για 4,5% και το 2013- εκ των πραγμάτων περιορίζεται η πίτα, περιορίζεται η δυνατότητα διανομής εισοδημάτων και πλούτου. Θα έλεγα μάλιστα ότι, όταν τα 230 δισεκατομμύρια του ΑΕΠ έχουν φτάσει στα 180 δισεκατομμύρια, μια προσπάθεια να μπορέσεις να κρατήσεις μια οικονομία και μια αγορά -στον ιδιωτικό τομέα τουλάχιστον- ζωντανή, θέλει πραγματικά μια εφευρετικότητα για το πώς θα την κρατήσεις ζωντανή.
Εσείς δίνετε μια λύση, κάνετε μια πρόταση. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι αυτή η πρόταση δεν έχει και μια λογική. Προσπαθείτε να «πιάσετε» όλα τα ενδεχόμενα. Είμαι καλοπροαίρετος σ’ αυτό και λέω ότι δεν απευθύνεστε στα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, αλλά στα δεκαεπτά εκατομμύρια των τουριστών. Προσπαθώ να το δω κι έτσι.
Καταλαβαίνετε βέβαια ότι οι μελέτες έχουν δείξει τελείως διαφορετικά αποτελέσματα απ’ αυτά που ισχυρίστηκε εδώ ο Υπουργός. Είδα να αναδύεται η προσωπικότητά του ως ενός νέου ηγέτη πάνω και πέρα από τα δυο παραδοσιακά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, καθώς τα προσπέρασε και τα ξεπέρασε.
Ο ηγέτης, λοιπόν, που υπερβαίνει τα δυο παραδοσιακά παλιά κόμματα και αναδεικνύεται, έχοντας το όραμα και το στόχο της Ευρώπης, πρέπει να έχει μπροστά του τα στοιχεία από την Ευρώπη, τα οποία δεν συνηγορούν στην επιχειρηματολογία του που λέει να ακολουθήσουμε το ευρωπαϊκό δεδομένο.
Το ευρωπαϊκό δεδομένο δεν συνηγορεί τόσο πολύ στην επιτυχία του εγχειρήματος. Να πάρουμε τα παραδείγματα της Ολλανδίας, της Ισπανίας; Τα έχω σημειώσει εδώ. Δεν λειτούργησε καλά ούτε καν στο Λονδίνο. Στη Γερμανία υπήρξε μείωση της συνολικής απασχόλησης 5,8%. Έχουμε δηλαδή στοιχεία από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που η επιπλέον μέρα και οι επιπλέον ώρες λειτουργίας των καταστημάτων δεν λειτούργησαν υπέρ της απασχόλησης των επιχειρήσεων και της κατανάλωσης.
Κάποιος θα με ρωτήσει: Εσύ μιλάς εκ μέρους των επιχειρήσεων, των καταστημάτων, των μικρομεσαίων, των καταναλωτών; Η κοινωνία μας τους έχει όλους μέσα και τον επιχειρηματία και τον επαγγελματία, τον άνεργο, τον συνταξιούχο, τον εργαζόμενο, τον εργαζόμενο στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. 
Ένα πολιτικό κόμμα και ιδίως η Δημοκρατική Αριστερά βλέπει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο -γιατί είναι έτσι η ιδεολογική και πολιτική της αναφορά και η στοχευσή της- το μικρό και μεσαίο μέγεθος. Το μεγάλο μέγεθος έχει πολλές δυνατότητες και πολιτικές και κοινωνικές και διασυνδέσεις, έτσι ώστε να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του.
Το μικρό και μεσαίο μέγεθος θέλουμε να τα εκπροσωπήσουμε, να τα εκφράσουμε. Έχουμε το δικαίωμα; Έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα. Ο καθείς έχει το δικαίωμα να κάνει το σχεδιασμό του, να έχει τις στοχεύσεις του και τις αναφορές του.
Η Δημοκρατική Αριστερά εκεί θέλει να δώσει τον αγώνα. Να πει τι δηλαδή; Ότι και το μικρό και το μεσαίο μέγεθος πρέπει να υπάρχει. Πού πρέπει να υπάρχει; Πρέπει να υπάρχει στην αγορά, στην κατανάλωση. Πρέπει, δηλαδή, να έχει τη δυνατότητα να μπορεί να λειτουργεί.
Το μικρό και το μεσαίο μέγεθος το προστατεύετε με τη διάταξη που έχετε φέρει; Κοιτάξτε να δείτε: Λέτε ότι κάτω από τα διακόσια πενήντα τετραγωνικά ανοίγει η επιχείρηση, ενώ πάνω από τα διακόσια πενήντα τετραγωνικά βάζετε ένα απαγορευτικό και προστατεύετε τη μικρή επιχείρηση. Ξέρετε ότι αυτό μπορεί και υπάρχουν δυνατότητες να προσπεραστεί, διότι το μεγάλο μέγεθος, η μεγάλη επιχείρηση, τα μπλοκ αυτών των επιχειρηματικών συμφερόντων, τα καρτέλ, όπως πολλές φορές τα λένε πάρα πολλοί, έχουν τη δυνατότητα να αρχίσουν να πιέζουν την πολιτική εξουσία με την οποία πολλές φορές συναγελάζονται, για να ανατρέψει αυτές τις προσεγγίσεις.
Ξέρετε και καταλαβαίνετε ότι όταν η μικρή επιχείρηση θα δίνει έναν ηρωικό –κι ελπίζω όχι μάταιο- αγώνα να κρατηθεί και να μπορέσει να μπει μέσα στον ανταγωνισμό και της Κυριακής, θα έχει απέναντι το μεγάλο μέγεθος -Το εκπτωτικό χωριό θέλετε; Το Mall θέλετε; Τη μεγάλη αλυσίδα θέλετε;- το οποίο  έχει και νομικές υποστηρίξεις και δυνατότητες και άλλες επαφές για να μπορέσει να ανατρέψει αυτή την απόφαση όχι σε επίπεδο Κυβέρνησης –θεωρώ ότι δεν μπορεί να βρει πρόσβαση εκεί μία τέτοια συμπεριφορά- αλλά σε επίπεδο δικαστικής οδού.
Δεν θα μπω στα τεχνοκρατικά και στα διοικητικά, αν, δηλαδή, θα το κάνει ο Αντιπεριφερειάρχης, θα το κάνει ο Δήμαρχος, θα το κάνει ο Αντιδήμαρχος, ο έπαρχος. Αυτή για εμένα είναι μία συζήτηση όταν θέλεις να διαφύγεις από την ουσία. Δεν είναι εκεί το ζήτημα.
Το ζήτημα είναι το εξής: Εσείς, από ό,τι καταλαβαίνω, θέλετε να δώσετε μία ανάσα και μία αφορμή μεγαλύτερου καταναλωτισμού. Νομίζω ότι πρέπει να ενσκήψετε αλλού. Δηλαδή, η δυνατότητα μίας ακόμη ημέρας δεν θα φέρει  το ποθούμε αποτέλεσμα φοβούμαι –το ελπίζω, αλλά θα κάνουμε και τον απολογισμό το επόμενο διάστημα- στα δημόσια ταμεία μέσω του τζίρου που θα γίνει, δηλαδή μέσω του ΦΠΑ, τα προσδοκώμενα οφέλη.
Τώρα, τα άλλα αυτά τα γλαφυρά, ότι θα χαλάσει η οικογένεια, η ορθοδοξία και το τραπέζι στο σπίτι, τα ακούω «βερεσέ». Κι αυτοί που τα λένε, συνήθως είναι οι πρώτοι που τα παραβιάζουν.
Εδώ, όμως, εγώ καταλαβαίνω έναν σχεδιασμό που θέλει να φέρει έσοδα μήπως και πιαστεί ο στόχος των 58 δισεκατομμυρίων που έχει θέσει ο Προϋπολογισμός και δεν πάει στράφι η χρονιά, το 2013. Αν δεν έχετε πρωτογενή πλεονάσματα το 2013 και το 2014, η χώρα θα παραμείνει σε μνημονιακούς εγκλωβισμούς. Θα είναι υποχρεωμένη να κάνει νέες συμβάσεις, να πάρει νέα δάνεια. Αν δεν μπορείτε να βγείτε ως Κυβέρνηση στις αγορές, τι θα γίνει πάλι; Θα πάμε σε ένα νέο μνημόνιο. Η συζήτηση για το νέο μνημόνιο δεν θα γίνει, όπως καταλαβαίνετε, το καλοκαίρι του χρόνου, αλλά από το φθινόπωρο. Ποιες πολιτικές δυνάμεις θα ψηφίσουν και θα υποστηρίξουν αυτό το νέο μνημόνιο; Και τι θα λέει αυτό το νέο μνημόνιο;
Άρα, γι’ αυτό σας είπα από την αρχή ότι είναι λάθος η επιλογή των παράλληλων μονολόγων και μάλιστα μιας Κυβέρνησης η οποία χαροπαλεύει στο εκατόν πενήντα πέντε, εκατόν πενήντα τρία. Ανοιχτοί οι ορίζοντες. Βέβαια, «ανοιχτοί ορίζοντες» σημαίνει ότι πλέον έχουμε συζήτηση, διάλογο, συνεννόηση και πιθανόν να φτάνουν οι επτά Κυριακές.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
 Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.
Στην αρχή κι εμείς ξεκινήσαμε από τη θέση «καμιά Κυριακή». Προχωρήσαμε ως Δημοκρατική Αριστερά και είπαμε ότι για τις επτά Κυριακές είμαστε σύμφωνοι. Αφήστε, όμως, αυτό το θέμα τώρα. Και βλέπετε ότι γι’ αυτό το ζήτημα έρχεται μία πολιτική δύναμη με πολύ συγκαταβατικό τρόπο και ψηφίζει επί της αρχής –το είπε και η Εισηγήτριά μας- το νομοσχέδιο, γιατί έχει πραγματικά καλές και αξιόλογες διατάξεις. Και γίνεται αναμόρφωση του Αγορανομικού Κώδικα μετά το 1946 -δηλαδή, έλεος!- με διατάξεις που να συμβαδίζουν με το σήμερα. Έχει σοβαρές παρεμβάσεις και για τα ζητήματα των τεσσάρων εκπτωτικών περιόδων, αλλά και για τα θέματα εμπορίας πετρελαιοειδών. Και βάζετε και δικλείδες ασφαλείας.
Να μην ανοίξουμε τώρα εδώ τη συζήτηση γι’ αυτό . Θα έχουμε αύριο, στη συζήτηση επί των άρθρων, την ευκαιρία να πούμε για αυτό το «πάρτυ» που γίνεται πάνω στο λαθρεμπόριο κι αν επιτέλους υπάρχει μία πολιτική τάξη η οποία να θέλει να το αντιμετωπίσει.
Εσείς κάνετε εδώ πέρα ένα καλό βήμα. Εγώ δεν λέω ότι είναι δειλό ή γενναίο, αλλά είναι ένα βήμα που έρχεται να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Σας το πιστώνω.
Όμως, όσον αφορά στο ζήτημα τουλάχιστον των Κυριακών, υπάρχει η κοινωνική ευαισθησία, η κοινωνική αναφορά στη μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία πραγματικά είχε στηθεί πάνω στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ μισθοδοσία-σύνταξη του Προϋπολογισμού 2009 της αείμνηστης Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το 2009, ο κρατικός κορβανάς έδωσε 60 δισεκατομμύρια ευρώ σε μισθούς και συντάξεις. Σήμερα δίνουμε 44 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Δημοκρατική Αριστερά λέει ότι δεν μπορούμε να πέσουμε ούτε ένα ευρώ κάτω από τα 44 δισεκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτό, σας ρωτώ τι μέτρα θα πάρετε το φθινόπωρο, για να καλύψετε τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ που βλέπουμε σήμερα ως δημοσιονομικό κενό. Αυτό είναι ένα θέμα που θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε στο προσεχές μέλλον.
Πραγματικά, εγώ δεν θέλω να μπω στις τεχνικές λεπτομέρειες του ζητήματος. Εμείς δεν θα την υποστηρίξουμε τη διάταξη για τις Κυριακές, εκτός αν, παρ’ ελπίδα, υπάρχει συνεννόηση και συζήτηση και όχι πλέον παράλληλοι μονόδρομοι και, παράλληλα, θεωρήσετε καλό να δείτε το ιστορικό προηγούμενο του 1993. Τότε ξαναβάλατε τις Κυριακές στο αναπτυξιακό παιχνίδι του ανταγωνισμού. Δεν δούλεψε το μέτρο και το πήρατε πίσω. Μάλιστα, είναι καταγεγραμμένη αυτή η αποτυχία του μέτρου το 1993.
Πιθανόν, αν μείνουμε με την παράγραφο «α» για τις επτά Κυριακές, θα το ψηφίσουμε όλο το νομοσχέδιο. Αν επιμείνετε στη «β» ή τη «γ» παράγραφο, εμείς δεν θα το ψηφίσουμε.
Ευχαριστώ πολύ.




Με τερματισμό απειλείται η λειτουργία του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου Καλλιθέας.

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΔΙΕΥΘ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Αριθ. Πρωτ.
32
Ημερομ.Κατάθεσης
24.07.13

ΕΡΩΤΗΣΗ


Προς τον : Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας

Θέμα: Με τερματισμό απειλείται η λειτουργία του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου Καλλιθέας.

Με λουκέτο απειλείται το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας -που μετρά 101 χρόνια λειτουργίας και κοινωνικής προσφοράς-, λόγω ελλιπούς κρατικής χρηματοδότησης.
Η κρατική επιχορήγηση έχει μειωθεί κατά το 1/3 σε χρονικό διάστημα 2 ετών, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να παραμένουν απλήρωτοι επί 6 μήνες, να έχει παύσει το πρόγραμμα ανοιχτής προστασίας, να έχει συρρικνωθεί το νηπιαγωγείο, στο οποίο σήμερα λειτουργεί μόλις 1 τμήμα και να λειτουργεί ουσιαστικά μόνο το κέντρο φιλοξενίας.
Το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας χρονολογείται από το 1912, οπότε ονομαζόταν Εθνικό Ορφανοτροφείο Θυμάτων Πολέμου και περιέθαλπε παιδιά θυμάτων πολέμου. Το 1978 μετονομάστηκε σε Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο. Σήμερα, λειτουργεί ως κέντρο φιλοξενίας και στήριξης παιδιών-θυμάτων της οικονομικής κρίσης. Φιλοξενεί όλο το 24ωρο, 28 παιδιά προσχολικής ηλικίας από 2,5 έως 5,5 ετών από όλη τη χώρα, εκ των οποίων τα 21 διαμένουν μόνιμα, καθώς οι οικογένειές τους δεν μπορούν να τους προσφέρουν ούτε καν τα στοιχειώδη.
Στόχος του είναι η προστασία και η κάλυψη των βιοτικών αναγκών των παιδιών, αλλά κυρίως η διαπαιδαγώγηση και η στήριξή τους, ώστε φεύγοντας τα παιδιά να μπορούν να επιστρέψουν στις φυσικές τους οικογένειες, εφόσον αυτό είναι δυνατό. Για την επίτευξη του στόχου αυτού παρέχεται εξατομικευμένη φροντίδα, προσαρμοσμένη στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την οικογενειακή του κατάσταση.
Να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα, αρκετά από τα παιδιά του «κλειστού τμήματος» του Π.Ε.Ν, για τα οποία δεν ήταν εφικτή η επανένταξή τους στο φυσικό οικογενειακό περιβάλλον, πραγματοποιείται ο θεσμός της εθελόντριας οικογένειας. Να σημειωθεί επίσης, ότι στον χώρο του ιδρύματος λειτουργεί παιδικός σταθμός, που δημιουργήθηκε πριν 22 χρόνια περίπου, με στόχο την κοινωνικοποίηση των παιδιών, που φιλοξενούνταν σε καθημερινή βάση σ’ αυτόν και σήμερα παρακολουθούν ανάλογα με την ηλικία τους, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο κ. Υπουργός:

1. Δεδομένης της μεγάλης κοινωνικής προσφοράς του Εθνικού Νηπιοτροφείου Καλλιθέας, προτίθεται να εξασφαλίσει την πλήρη κρατική χρηματοδότηση, η οποία τα τελευταία δυο χρόνια έχει μειωθεί κατά το 1/3, ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και να αποφευχθεί τυχόν τερματισμός της λειτουργίας του;


Οι ερωτώντες βουλευτές
Οικονόμου Βασίλης
Κυρίτσης Γιώργος
Ψύρρας Θωμάς